คุณหนูครับผมเสียว 1
1421 Words
"คุณเเม่ค้าบบ~~"
"ว่าไงค่ะคุณลูกของเเม่"
"มินอยากได้พ่อบ้านคนใหม่อะคุณเเม่...ลุงคนนี้ทั้งเเก่ทั้งอ้วน คุณเเม่มินไม่ชอบ"
"ว้ายตายจิง"
ภายในบ้านสุดหรูหลังนึงมีเสียงโวยวายดังขึ้นจากคุณหนูเจ้าของบ้านกำลังส่งเสียงงอเเงกับผู้เป็นเเม่ของตัวเอง เรื่องพ่อบ้านที่ดูเเลตน ตัวเองนั้นไม่ชอบพ่อบ้านที่ดูเเก่เเละอ้วนเเบบนี้จึง..ไปอ้อนขอคุณเเม่ของตัวเองให้เปลี่ยนพ่อบ้านใหม่
"เเล้วคุณลูกอยากได้เเบบไหนละค่ะ"
"มินอยากได้ที่ดูดีกว่านี้ก็พอ มินไม่เอาเเก่ๆ"
"ตายๆ..ได้จ้ะเดียวเเม่หาให้น้า....ส่วนนายฉันไล่ออก"
"เเต่ผม.."
"ฉันไล่ออก." คุณนายเจ้าของบ้านไล่ชายเเก่ที่พึ่งจะสมัครงานเข้ามาวันเเรกออกอย่างไม่ใยดี ชายเเก่เดินออกไปหน้าหงอยคอตกที่จู่ๆก็โนไล่ออกสะงั้น
"คุณเเม่รีบหามาเลยนะคร้าบๆๆ"
"จร้าๆ....มานั่งตรงนี้ก่อนเร็วเดียวเเม่ให้เเม่บ้านเอาขนมมาเสริฟเเม่เป็นคนทำเองทำเองด้วย"
"เย้..จิงหรอครับมินชอบกินขนมฝีมือคุณเเม่อร่อยที่สุด"
มินเข้าไปนั่งข้างเเม่ตัวเองพร้อมกลับเอนหัวซบไหล่ออดอ้อนผู้เป็นเเม่อย่างเอาอกเอาใจ
"จ้าๆ..เดียวเเม่ให้เลขา หาคนใช้ใหม่ให้ลูกก่อนนะ"
พิมพาหยิบโทรศัพท์มือถือสุดหรูหราของตัวเองขึ้นมาพร้อมกับกดไปที่เบอร์เลขาส่วนตัวในทันที
ตื้ด ตื้ด
"สวัสดีค่ะคุณพิมมีอะไรให้รับใช้ค่ะ"
"ฉันต้องการพ่อบ้านคนใหม่ของลูกฉันนะ ต้องสอาดหล่อ สูง อย่างไงก็ได้ขอให้ดูดีเเต่อย่าเอาเเก่ๆเหี่ยวๆมานะตามนั้นจ้ะเดียวฉันให้โบนัสพิเศษถ้าเธอสามารถหาได้"
"รับทราบค่ะจะจัดการให้เร็วที่สุด"
ติ้ด
พิมพากดวางสายไปเเละหันมามองหน้าลูกน้อยที่สุดรักสุดหวง ที่ทำหน้าดีใจยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
.
.
.
"ว้าวขนมมาเสริฟเเล้ว" มินตาลุกวาวขึ้นทันทีเมื่อขนมมาเสริฟ เป็นขนมสไตล์อังกฤษ เเละมีน้ำชาชั้นดีอยู่ในถ้วยชาสุดเเพง
"เเม่ขึ้นไปทำงานก่อนนะเอกสารเยอะมากเเม่ต้องรีบจัดการ" พิมพาบอกลูกน้อยของตัวเองเสร็จก็เดินขึ้นห้องไปทันที ส่วนมินก็นั่งกินขนมเล่นโทรศัพท์เล่นเกมไปเรื่อยอยู่ที่โซฟารับเเขก
"เออ..ยิงมันนั้นเเหละ"
ปังๆ
ปิ้วๆ
ปิ้ว
"เห้ยอะไรเนี่ยเล่นอะไรเนี่ย" ร่างบางที่นอนเล่นเกมยิงปืนอยู่หัวร้อนขึ้นมาเพราะเขาเจอเเต่คนเล่นกากๆ ทำให้เขาไม่พอใจเท่าไหร่ต้องเปิดไมค์ด่า
"เล่นโครตกากเลยอะนี่"
"เเรงค์อะไรเนี่ยห้ะ"
"ไอ้บ้า......"ร่างบางที่กำลังจะด่าต่อต้องเงียบลง เพราะมีเสียงเสียงนึงขัดจังหวะขึ้นมา
"ขออนุญาติครับคุณหนู"
"อะไรคุณไม่เห็นหรอว่าผมเล่นเกมอยู่" มินต่อว่าคนมาไม่อย่างไม่สบอารมณ์เเละไม่คิดจะหันไปมองเลยสักนิด
".."คนมาใหม่ก็นิ่งเงียบอึ้งกับการโดนต่อว่าเมื่อกี้เขายังไม่ทันทำอะไรผิดเลย
มินที่รู้สึกเเปลกๆเหมื่อนคนคนนั้นยังยืนอยู่ที่เดิมจึงหันไปมอง
"นี่คุณ...." มินที่กำลังจะด่าฉอดๆนั้นก็เงียบปากลงทันทีเมื่อเจอเข้ากลับใบหน้าหล่อเหลากับความสูงที่สาวเห็นเเล้วต้องกรี้ด
"อะ..เอ่ออคุณเป็นใครหรอครับ"ตอนเเรกที่ตะหันไปด้าต้องสงบสเงียมลงทันตาเห็น
"ผมเป็นพ่อบ้านคนใหม่ให้คุณหนูครับผมอ่านประวัติคร่าวๆของคุณหนูมาเเล้วผมจะทำตัวให้เหมาะสมกับคุณหนูนะครับ"
"เเหะๆ..มะไม่เป็นอะไรครับ เรียกผมว่าน้องมินก็ได้ครับ" ร่างบางเมื่อรู้ว่าตรงหน้าเป็นพ่อบ้านคนใหม่ก็ส่งยิ้มหวานไปให้เเละให้เรียกชื่อตัวเองเเบบน่ารักๆ
"จะดีหรอครับ คุณหนูไม่ค่อยชอบให้ใครเรียกนิครับ"
"ไม่จิง..ใครๆก็เรียกได้ พี่เรียกมินว่าน้องเถอะน้าา" มินลุกขึ้นปล่อยโทรศัพท์ออกจากมืิอพร้อมกับวิ่งตรงดิ่งไปกอดคนที่ยืนอยู่อย่างสนิทสนม
"คะ..คุณหนูมันดูไม่ดีนะครับมากอดผมเเบบนี้"คนที่เโดนกอดก็สายตาเลิ่กลั่กเพราะตัวเองพึ่งจะมาวันเเรกไม่คิดว่าคุณหนูบ้านนี้จะถึงเรื้อถึงตัว
"ดูไม่ดีอย่างไง"
"ก็ฐานะเราสองคนมันต่างกันไงครับ"
"เเล้วไงไม่ปล่อย...เรียกผมว่าน้องมินก่อนสี้~~" มินทำเสียงอ้อนสุดกำลังเเละส่งสายตาที่หวานเยิ้มที่ใครๆมองก็ต้องหลงกล เเต่กลับไม่ใช่กับพ่อบ้านหนุ่มคนนี้
"ไม่ได้ครับ"
"ชิไม่ก็ไม่...เเล้วพี่ชื่ออะไร" มินปล่อยกอดจากร่างสูงยืดตัวตรงถามชื่อพ่อบ้านคนใหม่ของเขา
"ผมชื่อ บิ๊ก ครับ"
"อุ้ว...อะไรบิ๊กหรอ" ร่างบางถามเเละนำสายตาไปวางไว้ที่เป๋ากางเกงชายหนุ่ม
"คุณหนูทะลึ่งนะครับเนี่ย"
"ทะลึ่งอะไร พี่รู้หรอว่ามินหมายถึงอะไร"มินทำหน้าตายี่ยวนกวนประสาท บิ๊ก คนที่โดนกวนก็หมั่นเขี้ยวขึ้นมาอยากจะกำหลาบคนตรงหน้าสะให้เข็ดดื้อจริงๆ มาวันเเรกก็ป่วนเขาเลยเเต่ก็ทำไรไม่ได้เดียวถ้าทำให้ไม่พอใจโดนไล่ออกเขาก็ตกงานสิ เงินเดือนตั้งเยอะ
"ไม่รู้หรอกครับ...เเต่ตอนนี้ได้เวลาเรียนวิชาคณิตศาสตร์เเล้วครับ"
"เเง้งมินไม่อยากเรียน~~~"
"ไม่ได้ครับ..ต่อไปนี้ผมจะเป็นคนสอนคุณมินเอง"
"ห้ะพี่สอนหรอ....ป่ะงั้นขึ้นไปสอนที่ห้องผมกัน"มินที่ได้ยินว่าพ่อบ้านสุดหล่อจะสอนเองก็รีบกระตือรือล้นที่จะเรียนขึ้นมาทันที
"ป่ะ" มินจูงมือพ่อบ้านขึ้นไปชั้นสองตรงดิ่งไปยังห้องของตัวเองทันที
"
เเกร็กๆ
"เชิญเข้ามาเลยครับ" มินเปิดประตูออกกว้างพร้อมกับผายมือต้อนรับคนเข้ามาอย่างสง่างาม
บิ๊กที่เข้ามาข้างในถึงกับเเบบเลี่ยนๆเพราะห้องของร่างบางนั้นสีชมพูพาสเทลทั้งห้องเเทบจะไม่มีสีอื่นเลย เขาที่เป็นคนไม่ชอบสีหวานๆก็เลยเลี่ยนขึ้นมานิดหน่อย
"เอ่อออ..เราจะเริ่มเรียนเลยไหมครับ"
"เริ่มเลยครับ ..อันเก่ามินเรียนถึงเรื่องนี้เเล้ว" มินหยิบสมุดเเละเปิดให้คุณพ่อบ้านดู เเต่ก็ไม่วายที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆเเละเบียดตัวเข้าหานิดหน่อย
"เอ่ออ....เราไปนั่งสอนกันตรงโต๊ะดีๆดีกว่า"
ทั้งสองเดินไปนั่งที่โต๊ะ พร้อมกับเก้าอี้ที่นั่งข้างกัน
หลังจากนั้นก็เริ่มสอน
.
.
.
.
"อื้อเสร็จสักที..มินไม่ค่อยวิชาคณิตเลยอะชิ"
"5555..สู้ๆครับยิ่งไม่ชอบคุณมินจะยิ่งได้เรียนนะครับ"
"นั้นสิตอนนี้กี่โมงเเล้วหนะ"
"4โมงเย็นครับ"
"วันนี้พี่ลงไปบอกเเม่ให้มินหน่อยว่ามินไม่กินข้าว บอกเสร็จเเล้วก็มาหามินด้วย"
"รับทราบครับ"
หลังจากที่พ่อบ้านบิ๊กออกไปมินก็นอนลงบนเตียง พลางคิดเรื่องของพ่อบ้านสุดหล่อ เเค่เห็นครั้งเเรกก็ชอบเเล้ว ทั้งความสูงความหล่อเเละหุ่นล่ำๆถึงจะยังไม่เห็นข้างในเเต่จัดว่าเด็ดเเน่ๆ คิกๆ อยากเห็นจังทำไงดีหว่า
.
.
.
.
"มาเเล้วครับคุณ..." บิ๊กที่เปิดประตูเข้ามาถึงกับพูดไม่ออกเพราะเขาเห็นคุณหนูใส่เเค่ผ้าขนหนูผืนเดียวผันรอบเอวทำให้เห็นร่างอันบอบบางผิวเนียนขาวหัวนมอมชมพู เป็นเขาที่ผิดเองสินะไม่ยอมเคาะประตูห้อง
"อุ้ย"
"ขอโทษครับผมจะรีบออกไป"
"เดียวก่อน.....ผมจะให้พีี่มาอาบน้ำให้ผม"
"อะไรนะครับ"
"พี่อาบน้ำให้ผมหน่อย"
"มันจะดีหรอครับมัน"
"มันอะไร..ไปเร็วพี่ถอดเสื้อผ้าสิอาบด้วยกันเลย"
"เอ่่ออออ*
"เร๊ว" มินพูดเร่งให้คนพี่นั้นยอมตัวเองสักที เขานี่อยากจะดูร่างกายอันเพอเฟคของคนพี่ใจจะขาดเเล้ว อย่าให้มินได้โมโหจะกระโจนเเล้วฉีกเสื้อผ้าให้เป็นชิ้นๆลีลาอยู่ได้
- Writer
