Esrarengiz bir şeyler dönüyor gibi hissediyordum. Bunları anlamam için öncelikle her iki tarafı da tanımalıydım.
Neden ikisi de birbirini öldürme peşindeydi?
Bir yanda beni eğiten adam vardı bir yanda da abimin nerede olduğunu bile tek kişi. Ölü ya da diri. Artık düşünmekten başım ağrıyordu. Eve geldiğimde Ensar’ı bulmayı beklemiyordum. Saat epey geç olmuştu.
“Hayırdır?” dediğimde Bayık bakışlarını yüzüme çevirdi.
İçmişti.
“Ne zaman mutlu olacağım?” dışarıdan bakınca çok mutlu gördüğümüz insanlardan biriydi Ensar. Sevilesi, enerji dolu aynı zamanda da ağır başlıydı fakat problemsiz gözükürdü. Ama hiçbir şey göründüğü gibi değildi.
“Melek sana aşık olunca.” Dediğimde kahkaha attı.
“İşte o imkansız. Bana bir kez bile o gözle bakmadığına eminim.” Diyerek iç çektiğinde bu işe artık el a
