Gözlerim, gördüğü şeylerin ağırlığı altında kapanıp açıldı. Başım zonklamaya, ellerim titremeye başladı. Ne yapacağımı ne düşüneceğimi şaşırmış haldeydim. Kafam yerinde değildi, adeta sarhoş gibiydim.
Kalbim olması gerekenden hızlı atıyordu.
Hayır, panik atak geçirme sırası değildi.
Yerdeki fotoğrafa bakarken gözlerim doldu, ellerim yumruk halini aldı.
Bu da neyin nesiydi böyle? Tesadüf olamazdı.
Bir boklar döndüğü apaçık belliydi.
Ben, neden o fotoğraf karesinde vardım?
“Yasemin?”
Duyduğum ses ile irkilip kafamı kapı girişine çevirdiğimde çatık kaşlarıyla bana bakan Helin Ateş ile karşı karşıya geldim. Topuklu ayakkabılarını yere vura vura yanıma geldi. Geldiğini fark etmemiştim bile.
Gözleri yere düşen mutlu aile tablosuna kaydı. Ardından bana baktı.
Sonra da elimdeki cüzdandan
