Chapter 4
ความซับซ้อนของก้อนเนื้อแสนอ่อนไหว (3)
ในขณะที่ดาริกาไม่ทันสังเกตเห็นแต่ตรัยคุณเห็น หยาดน้ำตาเม็ดโตร่วงเผาะผ่านร่องแก้มก่อนหยดลงพื้น ความเจ็บปวดแทรกลึกไปทุกอณูบนร่างกาย มุกตาภาขบกรามแน่นจนความปวดร้าวแล่นพล่านไปทั่วใบหน้าเมื่อเห็นเต็มสองตา ทั้งเจ็บและจุกจนไม่อาจกลั่นถ้อยคำใดๆ ออกมาได้ ยิ่งยามสบประสานกับแววตาของคนที่เอาใจไปฝากไว้ หล่อนยิ่งเจ็บปวดจากรักที่ไม่อาจครอบครอง แม้จะทำใจไว้แล้วส่วนหนึ่งก็ตาม
"ตาตุลย์! นี่มันอะไรกัน"
ดาริกาแทบอยากจะเป็นลมทรุดลงกับพื้นเมื่อภาพตรงหน้า
ฟ้องว่าอะไรเป็นอะไร ในขณะที่ตรัยคุณไร้ซึ่งคำอธิบาย ปฏิเสธไม่ขึ้นจากร่างที่เปลือยเปล่าของตนกับมทนาลัย หากจะพูดอะไรออกไปตอนนี้คงไม่มีใครฟังเขาอย่างแน่นนอน
“แม่ก็นึกว่าเค้กไม่สบายเลยชวนครีมมาดู ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอตุลย์กับเค้กในสภาพนี้”
เพียงเท่านั้น มทนาลัยยิ่งสะอื้นหนักขึ้น เข้าทางหล่อนพอดีที่มีคนเปิดมาเจอ น
