Chapter 3 เรื่องระหว่างเราก็แค่ฝันเท่านั้น (4)
คล้อยหลังมทนาลัย ห้องเหลือเพียงลำพังสองคน จู่ๆ มุกตาภาก็นึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมาอีกจนได้ นั่นทำให้แก้มสีระเรื่อเปลี่ยนเป็นแดงเห่อเพราะความอาย...อายจากเรื่องที่ได้ยินมาอย่างไม่ตั้งใจ
"มานั่งตรงนี้สิครับ จะได้เรียนงาน"
เขาขยับเก้าอี้ตัวเดียวกับที่ศิริรัตน์นั่งก่อนหน้า...วันนี้มาแปลกที่ยอมให้เข้าใกล้ หญิงสาวคิดพลางขยับขาเดินเข้าไปใกล้ด้วยท่าทีประหม่าเพราะใจที่คิดไม่ซื่อของตัวเอง
"ไหนอาตุลย์บอกว่าจะให้ครีมไปเรียนงานกับอาเต ทำไมถึงสอนเองคะ"
"หมอนั่นไม่ว่างเสียที อาก็เลยแบ่งเวลามาสอนเองดีกว่า ขี้เกียจรอน่ะ ครีมจะได้ทำงานเป็นเร็วๆ ไงครับ"
มุกตาภานั่งลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆ ที่เขาเรียกให้มานั่ง เพียงแค่ชิดใกล้หล่อนก็ลมหายใจติดขัด กลิ่นกายหอมๆ ที่โชยมาเข้าจมูกทำให้มือไม้สั่นรู้สึกประหม่ามากขึ้นกว่าเดิมเสียแล้ว ประหม่าจนทำอะไรไม่ถูกกันเลยทีเดียว
แววตาส
