สูตรห้องเต็ม
1495 Words
ตอนที่ 6
งานเปิดตัวละครเรื่องใหม่ที่ประเทศจีนซื้อลิขสิทธิ์ มาโดยได้เชิญพระเอกนางเอกมาเปิดตัวถึงที่นี่ ‘รักวุ่นวายของนายบอดี้การ์ด’ ดาราแสดงที่มาเปิดตัวคู่กัน ก็มี ทัฬห์ ธิติเวชธาดา ผักโขม วิมลรัตน์ เดชอุดมการณ์
บรรยากาศหน้างานเต็มไปด้วยดาราของจีนที่มาร่วมงาน อย่างคับคั่ง เนื่องจากละครเรื่องนี้ได้รับความนิยมอย่างยิ่งที่ประเทศไทย และประเทศจีนก็มีหลายคนที่เป็นแฟนคลับของทัฬห์ และผักโขม
“มาแล้วๆ พวกเรา นางเอกของเรื่อง คุณผักโขม เสียงนักข่าวที่รออยู่ด้านนอกตะโกนออกมาเป็นภาษาจีน เมื่อรถที่คาดว่าจะเป็นของนางเอกของเรื่องมาจอดเทียบหน้างานเปิดตัวละคร แสงแฟลชส่องสว่างพรึ่บพรั่บ วิมลรัตน์ก้าวลงมาอย่างช้าๆ วันนี้เธอสวยสง่ามากจริงๆ ส่วนเมษารินและทัฬห์เพิ่งลงรถของโรงแรมมาก่อนหน้านี้เขาเข้าไปในงานเรียบร้อยแล้ว ผู้จัดการสาวแยกตัวจากพระเอกหนุ่ม เพื่อไปช่วยดูแลความเรียบร้อยภายในงาน
ทัฬห์เดินไปต้อนรับนางเอกสาวที่ด้านหน้า สแตนด์ เขาก้มลงจุมพิตแผ่วเบาที่หลังมือของเธออย่างสุภาพ จริงอยู่ว่าวิมลรัตน์เป็นนางเอกที่สวยมาก แต่ก็ไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่เขาชอบ เขาจึงมองเธอเป็นเพียงเพื่อนร่วมงานเท่านั้น ทั้งสองคนยืนให้ นักข่าวได้ถ่ายภาพอยู่สักพัก ก็พากันเดินเข้าไปบนเวที เพื่อเตรียมแถลงข่าวทันที เจนภพสั่งเอาไว้ว่าให้ทั้งคู่แสดงบทบาทข้างนอกจอให้เปรียบเสมือนคู่รักกันจริง ๆ
ขณะที่เดินเกือบจะถึงเวลานั้น เมษารินก็เข้ามาหาทัฬห์เพื่อเช็คความเรียบร้อยให้เขาอีกครั้ง เขาได้แต่มองเธอตาค้างไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงน่ารักคนนี้จะสามารถสะกดสายตาเขาได้มากกว่านางเอกที่เขาต้องควงในวันนี้เสียอีก ใบหน้านวลแก้มแดงระเรื่อ ไหนจะริมฝีปากบางได้รูปนั้นอีก เห็นแล้วอยากจะรวบหัวรวบหางซะตอนนี้เลยให้ตายสิ อยู่คอนโดเดียวกัน ไม่น่าปล่อยเธอเอาไว้นานเลย
“โอเคเรา ขึ้นไปบนเวทีกันเถอะค่ะ” วิมลรัตน์หันไป คุยกับพระเอกของเธอ นางเอกสาวอดขำกับท่าทางของเขาไม่ได้
“เอ่อ ครับๆ” แล้วพระเอกกับนางเอกของเรื่องก็เดินควงแขนกันไปบนเวทีอย่างสง่างาม เมษารินได้แต่คอยมองจากข้างเวที
หลังจากแถลงข่าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทีมงานก็ได้จัด งานปาร์ตี้ขึ้นเพื่อเป็นการทำความรู้จักกันกับทีมงานนักแสดงทุกคนที่มา
เมษารินจึงต้องตามทัฬห์ไปด้วย และนั่นก็ทําให้เธอถึงกับต้องดื่มหนัก เพราะจะให้ทัฬห์ดื่มมากไม่ได้ เธอพยายามดึงแก้วเขามาดื่ม ในขณะที่ดีย่านางร้ายที่ตามมาในงานเปิดตัวครั้งนี้ด้วยพยายามชนแก้วกับพระเอกหนุ่ม
เพราะคุณเจนภพเคยบอกไว้กับเมษารินว่า ห้ามให้ทัฬห์ ดื่มหนักเด็ดขาด ใบหน้าเขาจะแดงทำให้ถ่ายรูปไม่หล่อและเสียภาพพจน์ เมษารินจึงเป็นคนดื่มแทน แบบไม่ให้ใครเห็น
เมษารินยกแก้ว เตกีลารสชาติบาดลิ้นกระดกเป็นแก้วที่ห้า ดนตรีคลาสสิกที่บรรเลงอยู่อีกด้านหน้าของเวทีช่วยทำให้หญิงสาวผ่อนคลาย บรรยากาศที่นี่ดีมาก เรียบหรูดูดีมีคลาสสมกับที่เป็นงานเปิดตัวละครดัง
สามชั่วโมงต่อมา…
“พี่ทัฬห์พอแล้วค่ะ..อย่าดื่มเยอะ” หญิงสาวรีบสะกิดบอกพระเอกหนุ่ม ว่าเธอจะดื่มแทนเขาไม่ไหวแล้ว
“โอเคร เมย์ไม่ไหวแล้วเหรอ งั้นเดี๋ยวเรากลับกันนะ
เมษารินเดินมาด้วยสติที่เหลือน้อยนิด พยายามเดินไปห้องน้ำเพื่ออ้วก และตอนนี้ทั้งคู่ก็ขอตัวออกมาจากงานแล้ว
“น่าโมโหจริง ๆ เลย ชนแก้วอยู่ได้ คนดื่มอยู่นี่ต่างหาก” เมษารินพึมพำเสร็จ ก็เดินลิ่วๆ ไม่สนคนที่เดินตามหลัง เขาวิ่งเร็วๆ มาขวางทางเธอไว้ ท่ามกลางผู้คนมากมายที่กำลัง ทยอยออกมาจากงานเลี้ยง
“พี่ขอโทษ ที่ปล่อยให้เมย์ ดื่มมากเกินไปขนาดนี้” เขาตอบ
ยิ้มๆ เมษารินหน้าแดงก่ำ จ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง
“ทำไมพี่ไปชนแก้วกับคุณดีย่ามากขนาดนั้น เขาคิดอะไรกับพี่เหรอเปล่าค่ะ” หญิงสาวต่อว่าพระเอกหนุ่มด้วยอาการหึงเล็กน้อย และอาการนี้ทัฬห์พอจะมองออก
“ดีย่าไม่ใช่สเปคพี่” พระเอกหนุ่มรีบบอก อยู่นางร้ายในจอที่ไม่ได้มีแพลนจะมางานเปิดตัว อยู่ ๆ ก็ตัดสินใจมาด้วยซะอย่างนั้น
“เมย์...พี่ขอโทษ” ทัฬห์อ้อนวอนด้วยสีหน้าสำนึกผิด ที่เธอเตือนว่าให้เขากลับ แต่เขาก็ยังดื้อดึง เธอไม่มีสิทธิ์ห้ามหรอก แต่คุณเจนภพ และคุณมด กำชับเธอเอาไว้ ว่าห้ามให้ทัฬห์ดื่มเหล้าและปาร์ตี้หนักเด็ดขาด จึงต้องทำตามหน้าที่ เมื่อบอกไปหลายรอบแล้วเขาก็ยังไม่เชื่อ เธอเลยเริ่มโกรธ บวกกับอารมณ์หึงที่คนหึงก็ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
“ไม่เป็นไรค่ะ เรารีบกลับกันเถอะ” ทัฬห์ยิ้มรับคำเอ่ยของเมษาริน หญิงสาวที่ยามนี้เธอดูมีเสน่ห์ยิ่งนัก เขาชอบดูตอนหล่อนดื่ม เพราะเธอเซ็กซี่และน่าหลงใหลมาก
รถยนต์คันหรูของโรงแรมไหหลำจอดสนิท เมษารินรีบเปิดประตูออกไปทันทีพร้อมกับทำหน้าพะอืดพะอมอีกครั้ง พนักงานบริการขนกระเป๋าของทั้งสองคนวางไว้หน้าห้อง เธอมองดูบรรยากาศรอบ ๆ
ความสวยงามของทะเล ภูเขา แม่น้ำ และธรรมชาติต่างๆ ทำให้ที่นี่ถูกขนานนามให้เป็น ‘ฮาวายเมืองจีน’ จนใครๆ ก็อยากจะมาพักตากอากาศ สัมผัสบรรยากาศอันแสนชิล และความสดชื่นของทะเลจีนใต้กันทั้งนั้น แต่เธอก็ต้องหยุดมองธรรมชาติโดยรอบ เพราะพนักงานบริการยกกระเป๋าของเธอเข้าไปอยู่ในห้องเดียวกับทัฬห์
“พี่ทัฬห์ นี่มันอะไรกันคะ” เมษารินชี้นิ้วไปที่กระเป๋าทั้งสองใบซึ่งวางใกล้กัน
“ก็กระเป๋าของพี่กับของเมย์ไง” ทัฬห์ตอบเรียบ ๆ พลางหยิบเสื้อผ้าใส่ตู้
“ห้องเมย์อยู่ไหนคะ”
“ก็อยู่นี่ไง”
“อ่าว! แล้วห้องพี่ทัฬห์ล่ะ” เมษารินชักสงสัยตงิดๆ ขึ้นมาเสียแล้ว
“ห้องพี่ก็อยู่ห้องนี้”
“มันหมายความว่ายังไงคะ!!!” ด้วยอารมณ์โมโห เธอเผลอขึ้นเสียงใส่เจ้านายหนุ่มเสียแล้ว
“ก็หมายความว่าห้องในโรงแรมนี้เต็มทุกห้อง เหลือห้องนี้ห้องเดียว ซึ่งเป็นห้องที่พี่สั่งจองเป็นพิเศษกว่าจะจองได้เป็นเดือนเลยนะ และเมย์ก็ต้องนอนห้องเดียวกับพี่ด้วย” เมษารินพ่นหายใจดังพรืดใหญ่ เธอพยักหน้ารับรู้ ให้ตายเถอะทำไมเขาไม่รู้จักบอกเธอตั้งแต่เนิ่น ๆ จะได้เตรียมตัวไว้ถูก แล้วอยู่ห้องเดียวกันใครรู้ก็คงจะไม่เหมาะสม ที่ผู้จัดการพักห้องเดียวกับดารา แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือกแล้ว เธอก็ต้องทำใจ
“พี่ทัฬห์ไม่กลัวนักข่าวหรือใคร ๆ เห็นว่าเราพักห้องเดียวกันเหรอคะ”
“ทำไมต้องกลัวด้วยล่ะที่นี่ไม่ใช่เมืองไทยสักหน่อย และโรงแรมนี้ไม่ต้องห่วง พ่อพี่มีหุ้นส่วนอยู่ที่นี่ เขาไม่กล้าให้ความลับรั่วไหลหรอกหน่า”
เมื่อจัดเสื้อผ้าใส่ตู้เสร็จเรียบร้อย เมษารินก็ออกมาเดินรับลมข้างนอกริมหาด เพราะตอนนี้ทัฬห์ขอจิบเบียร์ที่สั่งให้พนักงานเอาให้ หญิงสาวคิดในใจ ‘ออกมาเที่ยวเล่นดีกว่าตั้งเยอะ’ ต่อไปนี้เธอจะไม่สนใจเขาอีก เพราะตอนนี้หมดหน้าที่ผู้จัดการแล้ว
ตอนนี้อาการมึนเมาก็พอยังมีอยู่บ้าง อาจจะหายไปตอนที่รู้ว่าต้องนอนห้องเดียวกับเขา ไหน ๆ มาทะเลทั้งที เล่นน้ำให้สร่างเมาซะเลยดีกว่า
ทัฬห์แอบยืนมองร่างบางในเดรสกระโปรงเว้าหลังสีแดง ตัดกับผิวขาวเนียนละเอียดของเธอเหลือเกิน เดรสสั้นรัดรูปที่คนอื่นใส่อาจจะดูธรรมดาในสายตาเขา แต่สำหรับเมษารินแล้วมันไม่ธรรมดาเลย หน้าอกอวบอึ๋มแทบทะลักล้นอยู่ภายใต้ชุดที่ปกปิดเพียงนิด ยิ่งท่อนล่างยังเว้าขึ้นมาอีกไขว้หน้านิดหน่อย เพิ่มระบายชั้น ๆ ข้างเอว คือดีมาก ๆ ยิ่งดูยิ่งแซ่บสุด ๆ แต่ดีเหมือนกันที่เธออยู่ในชุดนี้ เขาจะได้ถอดง่ายไม่เสียเวลา ความคิดเจ้าเล่ห์ร้ายกาจออกมาจากสมองที่แสนชาญฉลาดของเขาอีกแล้ว สองขาก้าวยาวๆ ไปที่ร่างงดงามอวบอิ่มที่เดินเล่นรับลมอยู่ชายหาด
- Writer
