บทที่ 16
โหยหา NC18++
“ไม่ไปไม่ได้เหรอเจน” ภูผาทอดมองคนตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าของตัวเองด้วยความงุ่นง่วน
ภูผาอยากจะห้ามอยากจะรั้งแต่ก็พูดไม่ได้เต็มปาก อีกใจเขาก็เข้าใจเจนนี่เพราะอยากให้เวลาเธอคิดและอยู่กับตัวเองสักพัก หลังจากที่ประสบอุบัติเหตุเจนนี่ก็เปลี่ยนไป เธอพูดน้อยลงและมีอาการเหม่อลอย ถ้าหากเธอได้อยู่กับตัวเองมันก็อาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเธอก็ได้
“อะไรของนายเนี่ย” เจนนี่ส่ายหน้าพร้อมกับขำออกมาเบาๆก่อนจะสนใจกับสิ่งของตรงหน้าดังเดิม
มือเล็กพับเสื้อผ้าของตัวเองอย่างเป็นระเบียบใส่กระเป๋าลากใบใหญ่ เจนไม่ได้มีข้าวของมากมายมีเพียงแค่เสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวเท่านั้นซึ่งสามารถใส่ในกระเป๋าลากใบเดียวก็เพียงพอ
“แล้วฉันไปหาเธอได้ไหม” ภูผานั่งลงบนเตียงพรางมองใบหน้าเล็กอย่างเอาคำตอบ ในเมื่อเจนนี่ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วเขาก็จะไปหาเธอที่คอนโดของเธอเอง
“อะไรของนาย จะมาหาฉันท
