1 | อยากเป็นเหยื่อ

1198 Words

บทที่ 1 อยากเป็นเหยื่อ แสงไฟสปอร์ตไลท์สาดส่องจนน่าปวดหัวแต่เมื่อมีเสียงเพลงบีทหนักเปิดกล่อมก็พลันทำให้ความรู้สึกทั้งหมดถูกปล่อยวางราวกับได้ปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างออกมาจนหมด แก้วแอลกอฮอล์สีอำพันราคาแพงถูกยกขึ้นหลายครั้งหลายคราแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด “เหมือนเดิม” ปากเล็กที่ถูกเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดเอ่ยบอกบาร์เทนเดอร์ด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่ผิดกลับความรู้สึกภายในที่กำลังมึนเมาจนแทบทรงตัวไม่ไหว เมื่อฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าขับกล่อมร่างกายและจิตใจ ภาพในวันวานเมื่อหลายเดือนก่อนย้อนกลับเข้ามาทำให้หัวใจที่กำลังอ่อนไหวย้อนหวนนึกเสียใจกับเรื่องในอดีตอันแสนเจ็บปวดอีกครั้ง ‘ระ...โรม นี่มัน...นี่มันอะไรกัน...’ เสียงสั่นเครือเอ่ยถามแฟนหนุ่มหลังจากที่เธอรีบขับรถมาหาที่คอนโดหวังว่าจะทำการเซอร์ไพรส์ในวันเกิดของเขา แต่ทว่า... ภาพที่เธอเห็นตรงหน้ากลับเป็นภาพที่ทำให้เธอเซอร์ไพรส์เสียมากกว่า แฟนหนุ่มที่คบกันมาสองปีกำลังนอนกกกอดอยู่กับผู้หญิงคนอื่นบนเตียง! เจนนี่ตอบรับคำของประธานบริษัทที่เสนอให้เธอลงการแข่งขันแมตช์สำคัญที่ออสเตรเลียทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองถูกสวมเขา เธอตัดสินใจจบความสัมพันธ์ด้วยตัวเองแม้ว่าจะรู้สึกเสียใจจนไร้เรี่ยวแรง เจนนี่เป็นนักแข่งรถหญิงวัยยี่สิบเจ็ด ฝีมือไม่เป็นสองรองใคร เธออยู่ในวงการนี้มานานและเกือบจะลาจากมันไปแล้วด้วย... เธอวางแผนชีวิตในอนาคตไว้ว่าเมื่อเธออายุสามสิบปีเธอจะลาจากการวงการนักแข่งและผันตัวไปเป็นภรรยาให้กับว่าที่สามีของเธอ แต่ไม่ทันไรว่าที่สามีที่ร่วมวางแผนอนาคตด้วยกันก็ออก ลายหลังจากที่คบกันได้สองปี เจนนี่ตัดสินใจบินลัดฟ้ามาเก็บตัวเพื่อเข้าแข่งขันที่ออสเตรเลียในใจก็หวังว่าจะมาพักใจและลืมเรื่องราวเลวร้ายไปให้หมดสิ้น “ไอ้ผู้ชายสารเลว” แม้ว่าจะเป็นคำด่าแต่กลับปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้าสวยของหญิงสาว ในมือก็โคลงน้ำสีอำพันไปมาและเหยียดมองอย่างนึกสมเพช “ให้ผมปลอบไหมสุดสวย” น้ำเสียงทุ้มนุ่มลึกเอ่ยก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ทรงสูงข้างกายของหญิงสาวพลันยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้และส่งสายตาเจ้าเล่ห์อย่างที่ชอบทำอยู่ทุกครั้งเมื่อเจอเหยื่อที่ถูกใจ ใบหน้าหวานหวนมองคนที่เข้ามาใหม่ก่อนจะกรีดยิ้มบางๆและเท้าคางมองคนตัวโตอย่างไม่ลดละ เธอรู้จักเขา... “นั่งคนเดียวคงเหงาแย่ ให้ผมนั่งเป็นเพื่อนนะ” ไม่ว่าเปล่านิ้วเรียวของคนตัวโตก็เกลี่ยไล้ที่เรือนผมนุ่มพร้อมใช้สายตามองราวกับการตะล่อมเหยื่อให้ตายใจ “มีแข่ง?” หญิงสาวเอ่ยถามขณะที่สายตายังไม่ละจากชายหนุ่มตรงหน้าเลยสักนิด “รู้จักผมด้วยเหรอ ดีใจจัง” น้ำเสียงผ่อนคลายเอ่ยก่อนจะหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์ “ใครไม่รู้จักเหยี่ยวนักล่าอย่างนายบ้าง” เสียงหัวเราะถูกผ่อนออกมาในลำคอก่อนจะหันมาหยิบแก้วของตัวเองขึ้นดื่มอย่างใจเย็น ‘เหนี่ยวนักล่า’ เป็นฉายาที่ถูกตั้งขึ้นจากรอยสักคู่ใจที่หน้าอกแกร่งบวกกับลักษณะนิสัยเจ้าชู้เพลย์บอยที่มีข่าวเรื่องผู้หญิงไม่เว้นแต่ละวัน ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก ‘ภูผา’ นักแข่งรถชื่อดังจากค่ายพีเจสปอร์ต อายุยี่สิบห้าปีผู้มีใบหน้าคมสีผิวเข้มและมีรอยสักรูปเหยี่ยวอยู่ที่หน้าอก “ในเมื่อรู้จักกันแล้วก็ขอพูดปกติแล้วกัน” ภูผายักคิ้วใส่ก่อนจะขยับตัวให้อยู่ในท่านั่งสบาย มือหนากอดอกมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพิจารณาแต่ก็มิวายอดส่งสายตาหยอกเย้าให้เธอไม่ได้ ยอมรับเลยว่าสนใจเธอเข้าอย่างจัง... ภูผาไม่ได้มาแข่งแมตช์สำหรับที่ออสเตรเลียแต่เขาบินมาหาเพื่อนสนิทที่นี่เนื่องจากรู้ว่าเพื่อนของเขากำลังเฮิร์ทอย่างหนักหลังจากที่ถูกผู้หญิงปฏิเสธแต่ก็ดันมีการแข่งขันที่สำคัญก็เลยทำให้ผู้จัดการส่วนตัวส่งข้อความไปบอกว่าเพื่อนของเขานั้นดูท่าจะอาการหนัก และแน่นอนคนที่รักเพื่อนอย่างภูผาก็รีบบินตรงมาที่นี่เพื่อดูใจเพื่อนพร้อมกับเพื่อนสนิทอีกคนทันที “รู้จักฉัน?” “เจนนี่ อยู่ค่ายไลท์เอาท์สปอร์ต อายุแก่กว่าฉันสองปี เพิ่งถูกแฟนนอกใจไปเมื่อไม่กี่เดือน ตอนนี้กลายเป็นเมรีขี้เมาพร่ำเพ้ออยู่หน้าบาร์ค็อกเทลที่ออสเตรเลีย” เสียงเข้มเอ่ยด้วยสายตาเจ้าเล่ห์พรางหัวเราะออกมาทำเอาอีกฝ่ายที่นั่งฟังถึงกับตาโตมองคนตรงหน้าด้วยความตกใจ “รู้เรื่องฉันได้ยังไง!” เสียงเล็กแข็งกร้าวอย่างไม่พอใจเธอแปลกใจอย่างมากที่เขารู้เรื่องส่วนตัวของเธอได้ขนาดนี้ “ผู้หญิงที่แฟนเธอนอนด้วยน่ะ ฉันรู้จัก” ภูผายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเอ่ยต่อ “คนเลวๆแบบนั้นปล่อยไปก็ดีแล้วนี่ จะมานั่งเสียใจทำไม” “ไม่ได้เสียใจ แค่สมเพช” สมเพชตัวเอง...ที่เธอเคยคิดว่าแฟนหนุ่มของเธอจะรักและซื่อสัตย์กับเธอเพียงคนเดียว “อยากลืมมันไหม” ภูผาเท้าคางพรางขยับใบหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวมือก็ค่อยๆสัมผัสที่แก้มใสของเธออย่างแผ่วเบา วิธีล่าเหยื่อของเหยี่ยวมีหลากหลายวิธีมันก็ขึ้นอยู่กับว่าเหยื่อตรงหน้าเป็นเช่นไร หากมองเหยื่ออย่างเจนนี่ซึ่งดูแล้วเขาก็น่าจะได้ไม่ยาก ยิ่งอยู่ในอาการมึนเมาและเสียใจอยู่แบบนี้ยิ่งเข้าทาง! “ตอนนี้ฉันกลายเป็นเหยื่อของนายแล้วเหรอ” หญิงสาวยกยิ้มก่อนจะเสยผมของตัวเองขึ้นเผยให้เห็นกรอบหน้าชัดและหัวไหล่ที่เปิดเผยเนื่องจากเธอสวมชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำสนิทขลับผิวจนยากที่จะละสายตา “ขอ ‘ล่า’ ได้ไหมล่ะ” สายตาคมจดจ้องใบหน้าสวยของคนตรงหน้าอย่างพึงพอใจที่เธอดูตรงไปตรงมาทำให้เขาไม่อยากเอ่ยคำใดๆให้ยืดเยื้อ เธอฉลาด และน่าค้นหา จนทำให้เขาอยากจะล่าเธอเสียตรงนี้! “อืม เอาดิ” เสียงเล็กตอบตกลงในทันที แม้ว่าร่างกายของเธอจะมีฤทธิ์แอลกอฮอล์ขับกล่อมพลันทำให้สมองและความคิดของเธอนั้นไม่ครบถ้วนแต่ภายในใจของเธอมันกลับเรียกร้องอยากรู้อยากลอง...และอยากเป็นเหยื่อของเขา “ให้ล่าที่ไหนดี” เมื่อได้ยินคำตอบที่น่าพอใจมือหนาก็เกลี่ยไล้ที่ใบหน้าหวานก่อนจะเคลื่อนเข้าไปใกล้จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน “ห้องฉันก็ได้”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more