บทที่ 19
เมียผม
“รอด้วยเจน” ภูผาตะโกนเรียกคนตัวเล็กพร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปหา ส่วนมือทั้งสองข้างก็หอบหิ้วถุงพะรุงพะรังที่เพิ่งซื้อจากซูเปอร์มาร์เก็ตก่อนมาที่คอนโดของเธอ
ภูผาขอมาที่คอนโดของเจนนี่ซึ่งก็ใช้เวลาตื๊อและออดอ้อนเธออยู่นานสองนานกว่าคนตัวเล็กจะโอนอ่อน หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันภูผาก็คอยตามเจนนี่อยู่ตลอดจนกระทั่งวันหยุดภูผาเลยขอมาที่คอนโดของเธอเผื่อว่าความสัมพันธ์ทั้งสองคนจะพัฒนาให้เป็นเหมือนเดิม
“มา เดี๋ยวฉันช่วยถือ” เจนนี่เอื้อมมือไปหยิบถุงจากมือของภูผาแต่ก็ถูกเบี่ยงออก
“มาถือมือฉันดีกว่า” ภูผาเอ่ยด้วยรอยยิ้มก่อนจะนำถุงจากมือข้างซ้ายไปไว้อีกฝั่งและจับมือเล็กเอาไว้แทน
“อะไรของนายเนี่ย”
“นี่ไง จับมือฉันไว้” เจนนี่ส่ายหน้าเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปในคอนโดและตรงไปยังลิฟต์ตัวหรู
เธอเองก็รู้สึกดีไม่น้อยที่ภูผานั้นทำดีกับเธอแบบนั้น ยอมรับตามตรงว่าเธอนั้นรู้สึกหวั่นไหวและอยากมีเขาอยู่ข้าง
