จอมเดินช้าๆ ไปทั่วปราสาทหินกว้างใหญ่ ซึ่งก็คืออาณาจักรของเขา
เขาอยู่ที่นี่คนเดียวมายาวนาน เฝ้ามองโลกที่เปลี่ยนไป มองผู้คนในหมู่บ้านกลางหุบผาข้างล่าง ซึ่งเกิดแล้วตายไปเป็นวงจรที่ไม่รู้จบ
เขาได้เห็นน้ำผึ้งมาแต่ยังเป็นทารก กระทั่งหล่อนโตขึ้นเป็นเด็กหญิงขายาวเก้งก้าง คล้ายลูกท้าเกิดใหม่ แล้วก็กลายมาเป็นหญิงสาวสวยสะดุดตา
จอมได้สำนึกว่าเขามองน้ำผึ้งมาตลอดเวลา ถึงตอนนี้ เขาก็ยอมรับว่าติดใจลูกสาวจ่าบ้านในหุบผาข้างล่าง
เขาพึงใจในความสวยอ่อนหวานของหล่อน พอๆ กับชอบนัยน์ตากลมสีน้ำตาลสวยในกรอบตากว้างและยาวเรียว ที่คอยกวาดมองสรรพสิ่ง แต่มองไม่เห็นสิ่งใด
ร่างสูงหยุดยืนในห้องโถงใหญ่ มองภาพเขียนคู่ของบิดามารดาของเขา
แม่ของเขาผิวสีน้ำผึ้งอมทองแทบจะเปล่งรัศมีออกมาโดยรอบ มีเรือนร่างที่บอบบาง ผมสีน้ำตาลเข้มล้อมกรอบวงสดสวย นัยน์ตาเป็นสีน้ำเงินสว่างดุจสีท้องฟ้าในฤดูคิมหันต์ มองออกมาสบตาเขาด้วยประกายอบอุ่นราวจะปลอบโยน ขณะที่พ่อของเขาสีผิวกลับขาวจัดแทบจะสะท้อนสีเขียวมรกตของนัยน์คมดุแฝงความเย็นชาจนเขาสัมผัสได้ กระทั่งผมดำก็ออกเลื่อมเขียวยามต้องประกายแสง
เขายังจำได้ พวกชาวบ้านเรียกพ่อว่า นักพรตนาคาแห่งปราสาทหินแลง
จอม นาเคนทร์ เดินออกจากปราสาทไปกลางความมืดที่เงียบสงัด ครุ่นคิดถึงคำถามที่เขายังหาคำตอบไม่ได้ รู้แต่เพียงว่า หากเขายอมพ่ายแพ้ต่อด้านมืดที่พยายามจะครอบงำจิตใจ เขาจะไม่ได้พบความสว่าง และตกต่ำไปสู่หุบเหวแห่งความชั่วร้ายตลอดไป
วันเวลาล่วงไป จอมพยายามไม่คิดถึง น้ำผึ้ง แต่ทำไม่สำเร็จ เหมือนคนมีแผลเก่า ซึ่งว่างๆ จะปวดรุมขึ้นมา หล่อนจะวนเวียนกลับมาทรมานเขา
จอมคิดถึงสัมผัสจากมือเล็กและอ่อนโยนของหล่อนลูบไล้ศีรษะของเขาในร่างเสือดำ รับรู้สึกถึงความปลื้มปีติของหล่อน เมื่อมองเห็นโลกได้ผ่านสายตาของเขา
เขาเป็นคนเห็นแก่ตัวอยู่บ้าง อยากได้อะไรแล้วเป็นต้องได้ จึงไม่แปลกที่ค่ำคืนหนึ่งเขาจะแปลงร่างเป็นเสือดำลงไปยังหมู่บ้านกลางหุบผา
เขาทราบว่าน้ำผึ้งอยู่บ้านหลังไหน ทราบด้วยว่าอยู่ห้องไหน ต่อให้เขาไม่ทราบก่อน เขาก็คงไปหาหล่อนได้ไม่ผิดพลาดเพราะกลิ่นที่เคยคุ้นนำเขาไปถึงตัวหล่อน
จอม นาเคนทร์ตรงดิ่งไปหาหญิงสาวผู้มีน้ำเสียงไพเราะดุจการเวก เหมือนแมงเม่าบินเข้าหาเปลวเทียน
เขารีรอ เสี่ยงต่อการจะถูกพบตัวก่อนเข้าถึงน้ำผึ้ง แต่คิดอีกทีก็ไม่หวั่นกับอันตราย เขาคือจอมเวท พวกชาวบ้านไม่กี่คนทำร้ายเขาไม่ได้หรอก
จอมพบว่าหน้าต่างห้องของน้ำผึ้งเปิดอยู่ เขากระโดดข้ามเข้าไปอย่างง่ายดาย ค่อยเดินไปยังเตียงไม้ที่หล่อนนอนอยู่
ร่างอ้อนแอ้นตะแคงหันหน้ามาทางหน้าต่าง มือหนึ่งซุกเอาไว้ใต้แก้มเหมือนเด็ก นัยน์ตาหลับสนิท แต่เขาก็ทราบถึงความบริสุทธิ์สดใสของดวงตาสีน้ำตาลใสสวย
ผมดกหนาหยักศกสีน้ำตาลไม้สักทองยาวถึงกึ่งกลางหลัง ถูกถักเป็นเปียเดี่ยวพาดไหล่ จอมในร่างเสือดำใช้ตีนหน้าแตะขึ้นมา หลับตาแล้วสูดลมหายใจยาวลึก
กลิ่นเส้นผมหอมกรุ่นอวลอยู่เต็มจมูกของเขา ส่งกระแสอบอุ่นไปตามเส้นสายปลายประสาททุกขุม
หล่อนจะตื่นไหมนะถ้าเขากล้าลงนอนข้างๆ?
เขาคิดอย่างซุกซนด้วยสัญชาตญาณเพศผู้ เห็นว่านี่เป็นความเย้ายวนที่เขาไม่อาจปฏิเสธได้
เสือดำกระโดดแผล็วขึ้นเตียง ลงนอนเหยียดยาวข้างตัวหญิงสาวที่เพิ่งพ้นวัยเด็กสาวมาได้ไม่นาน หันหลังให้หล่อนซึ่งนอนตะแคงหันหน้ามาทางเขา ส่งเสียงคำรามเบาๆ ในคออย่างพึงใจ เมื่อร่างเล็กนุ่มขยับเบียดเข้าแอบหลังเขา
เสียงถอนใจบางเบาเหมือนลมโชย ต้องลำคอเขา
ฝันถึงอะไรหนอ น้ำผึ้ง?
จอมคิดพิศวงแล้วหลับตา ขยับให้ตีนหน้าแตะมือของหล่อน ปล่อยกระแสจิตเข้าไปถึงจิตของหล่อน
แรกทีเดียว จอมพบแต่ความมืด ครั้นแล้วโลกก็ค่อยสว่างขึ้นเป็นลำดับ เขาเห็นหล่อนเดินอยู่ริมลำธารที่ไหลผ่านท้ายหมู่บ้าน มือวางอยู่บนศีรษะของเสือดำ
หล่อนมองเห็นผ่านสายตาของเสือดำ เขารับรู้ในความตื่นเต้นยินดีของหล่อนที่ได้เห็นกระรอกขนฟูหางเป็นพวงกลมวิ่งจู๊ดไปตามกิ่งไว้ หยุดทำเสียงกล๊อกๆ เหลือบตากลมไปมาอย่างระแวดระวังภัย
หล่อนหยุดสัมผัสกลีบสีชมพูบอบบางของดอกหญ้าสีเหลือง ขาว และชมพู ที่ขึ้นอยู่เกลื่อนกลาด ก้มลงลูบมือกับพื้นหญ้าเขียวนุ่มดุจกำมะหยี่
บางครั้งก็แหงนมองท้องฟ้าสีครามใส มีปุยเมฆสีเทานุ่มนวลลอยทาบทับ แล้วก็ถอนใจอย่างมีความสุขก่อนออกเดินต่อ และหยุดเป็นระยะ หันมองทางโน้นทางนี้ พิจารณาทุกอย่างที่ผ่านพบ ไม่ว่าต้นไม้ ใบไม้ ก้อนหิน แม้กระทั่งหนอนสีเขียวหัวใหญ่ ตาโต ตัวอ้วนกลมเพราะอิ่มหนำ
มือเรียวบางเสยเข้ามาในขนสั้นๆ เรียบลื่น เมื่อหล่อนลูบหัวของเสือดำในฝัน
จอมนึกอยากคืนสู่ร่างมนุษย์ ให้หล่อนลูบไล้ แต่ก็รีบปรามตัวเองว่า อย่า! ความเปลี่ยนแปลงอาจทำให้หล่อนตกใจตื่น
ในฝันของหล่อนที่เขาสัมผัสได้ หล่อนนั่งลงใต้ร่มเงาต้นเกี๋ยงที่กำลังออกดอกส่งกลิ่นหอมฟุ้งตรลบอบอวลกระจายขึ้นไปในอากาศ
เขาในร่างเสือดำทอดตัวลงนอนข้างๆ หัวเกยอยู่บนตักของหล่อน
หล่อนลูบไล้เสือดำในฝัน แต่เขาก็พลอยรู้สึกสัมผัสนั้นด้วยเหมือนว่าหล่อนกำลังลูบไล้ตัวเขา ไม่ใช่เจ้าตัวดำที่อยู่ในฝัน