จอมหลับตาเรียกพลังแห่งชีวิตเข้ามา รู้สึกเลยว่าพลังนั้นคืบคลานเข้ามาแล้วรวมตัวเป็นกลุ่มก้อน ขยายตัวจนเป็นเสียงคำรณอยู่ในเรือนกายของเขา เขาวางมือลงบนศีรษะของผู้ป่วย ส่งพลังในตัวผ่านมือลงไป เริ่มร่ายมนต์
เขาทราบว่าอาการไข้ออกจากตัวนางเอื้องผ่านเหมือนไฟเข้าฝ่ามือของเขา
นางเอื้องมีอาการอ่อนเพลียมากหลังจากที่โรคร้ายออกจากร่าง เข้าสู่ร่างกายของเขา และถูกพลังของเขาทำลายให้หมดฤทธิ์ลง
เขาหายใจเข้าแรง ค่อยปล่อยลมหายใจออก ละมือจากศีรษะผู้ป่วย หันมากล่าวกับบุตรสาวของคนเจ็บว่า “เรียบร้อยแล้ว”
น้ำผึ้งมองเขาด้วยดวงตาที่มองไม่เห็น พูดเสียงสั่นด้วยความตื้นตันระคนยินดี
“เป็นพระคุณอย่างยิ่งเจ้าค่ะ”
“แม่ของเจ้าจะหลับตลอดราตรี และทันทีที่ทิวาวันเวียนมานางจะหายเป็นปกติ”
น้ำผึ้งน้ำตาคลอ กล่าวขอบคุณเขาอีก
จอมกำมือแน่นไม่ทราบว่าหล่อนจะทำตามสัญญาหรือเปล่า ถ้าหล่อนไม่รักษาคำพูด เขาก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าควร
