เขาจูงน้ำผึ้งทีละก้าวเข้าไปถึงเตียงใหญ่ติดม่านระบาย ถึงโต๊ะตั้งเหยือกและอ่างน้ำในห้อง มีหีบใบใหญ่อยู่สองใบ เขาอธิบายว่าใบหนึ่งเอาไว้เก็บเสื้อผ้าของหล่อน อีกใบหนึ่งนั้นเก็บพวกเครื่องนอนต่างๆ
ห้องนี้เปิดออกสู่ห้องเล็กอีกห้องหนึ่ง แม่ของเขาใช้เป็นห้องเย็บผ้า
เขาพาหล่อนไปตามทางเดินแวะห้องซึ่งเขาอธิบายว่าเป็นห้องน้ำและห้องส้วม เห็นว่าหล่อนหน้าแดง
เขาพาไปที่ปราสาทแล้วก็พากลับห้องของหล่อน พูดว่า “จะไปหยิบกระเป๋ามาให้” และออกมาเลยทิ้งหล่อนไว้คนเดียวในห้องนั้น
น้ำผึ้งค่อยเดินไปนั่งที่เตียง คิดในใจว่าที่นี่ใหญ่โตมโหฬารเหลือเกิน หล่อนไม่ประหลาดใจเลยหากจะย้ายทั้งหมู่บ้านมาตั้งอยู่ได้เฉพาะในห้องโถงใหญ่ของปราสาทนี้ หล่อนไล้มือไปตามที่นอน แค่เตียงนอนก็ใหญ่กว่าห้องทั้งห้องของหล่อนที่บ้าน
บ้าน!
น้ำผึ้งน้ำตาซึม หล่อนต้องแยกมาอยู่ห่างไกลบิดามารดาและนายพรานหนุ่มคู่หมั้นหมาย ปีหนึ่งนี้ก็ยาวนานเหลือเกิ
