“คุณศิงขร!”
“ต่อไปนี้เรียกผมว่าศิงเฉยๆ นะคุณหง” เขากระซิบบอกเบาๆ แค่นี้สติของนวลหงก็แตกกระเจิง เสียงทุ้มนุ่มดังข้างริมหูเป็นใครก็ขนลุกเกรียวกันไปทั้งตัวแน่
“ก็ได้ๆ แต่ว่าอย่าทำแบบนี้เลยนะคุณศิง” น้ำเสียงออดอ้อนแว่วหวาน มือน้อยๆ ของนวลหงก็พยายามหยุดฝ่ามือหนาของเขาเอาไว้ ไม่ให้ล่วงล้ำเข้าไปกอบกุมปทุมถันทั้งสองข้าง
“หนึ่งเดือนต่อจากนี้คุณต้องอยู่ห้องนี้กับผมเข้าใจไหม”
“ก็ได้ๆ แต่ว่าคุณลุกออกไปก่อนได้ไหม ฉันหนัก” อีกคนทำตามอย่างว่าง่าย เวลาตั้งหนึ่งเดือนเหลือเฟือสำหรับการแก้แค้นให้ไม้หมอก
“สักครู่ คนของผมจะเอาเสื้อผ้าจากบ้านของคุณมาให้ ตอนนี้ไปทำความรู้จักกับตาของผมก่อน” เขาดึงข้อมือของหญิงสาวให้ลุกขึ้นจากเตียงนอน จัดการดึงชายเสื้อยืดลงให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
“ตาของคุณ นายสนหรือคะ” นวลหงเกิดสนใจชายชราคนนี้ขึ้นมาทันที
“ใช่ คุณรู้จักท่านด้วยหรือ”
“คุณพ่อเคยเล่าให้ฟังดูแกลึกลับมาก เข้าไปอ
