ตาย! เธอต้องตายแล้วแน่ ๆ
เมื่อคืนโดนจัดหนักไปขนาดนั้นเธอไม่มีทางมีชีวิตรอด เจ้าของร่างน้อยที่คิดว่าตัวเองได้ตายไปแล้วสูดลมหายใจเข้าช้า ๆ จากนั้นจึงผ่อนลมหายใจออกมายาว ๆ คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปมหนา ด้วยความไม่แน่ใจจึงลองดูอีกที หายใจเข้าแล้วก็หายใจออก หายใจออกแล้วก็หายใจเข้า
ยังไม่ตายนี่นา
“อื้อ!” ดารินทร์ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมองเพดานห้องที่ไม่คุ้นเคย ลมหายใจของเธอโรยริยนัก ไม่ตายก็เหมือนตายนั่นแหละ เพียงแค่ขยับกายเล็กน้อยความเจ็บปวดก็แล่นพล่านไปทั่วร่าง ใจกลางความสาวเจ็บระบมไปหมด
ไอเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศส่งผลให้ร่างกายที่เปลือยเปล่าไร้ซึ่งอาภรณ์สั่นเทาไปทั้งตัว สองมือเล็กดึงผ้าห่มจากอีกฝั่งมาผันร่างเอาไว้อย่างทุลักทุเล ปลุกให้เตโชที่กำลังหลับสบายตื่นขึ้นเนื่องจากถูกแย่งผ้าห่มไป
ฟอดดดดด!
เตโชขยับเข้ามากอดดารินทร์จากข้างหลัง ก่อนจะหอมแก้มเธอหนึ่งฟอดใหญ่ ทว่าอุณหภูมิจากร่างกายของเธอร้
