The Gangster's Girl (Tagalog)

Chapter 19

*Sam's POV

"Demonyo ka Neo." Buong-buo ang sama ng loob kong isinatinig. He resulted in a laugh.

"Alam ko Samantha, and I enjoy doing evil." He smiled at me devilishly before he tied both of my hands behind me. Maging ang mga paa ko ay hindi nito pinaligtas at iginapos din.

"Ngayon, magdasal kang dumating si Sean. Mas gusto kong panoorin siyang umiyak habang namamatay ka. Ang pangit kasi kung madadatnan niyang patay kana."

"Wala kang puso! Paano mo nasisikmura 'to?!"

He shrugged and started laughing, his laugh sounds like a fvcking growl! Sa aming dalawa, siya ang mas deserving mamatay dahil sa kasamaan niya.

"Believe me Samantha, I've always loved to see people die."

Ginulo pa nito ang buhok ko bago bumaba. I was just throwing him glares as he walk away.

Nang maiwan akong mag-isa ay saka ko palang naramdaman ang matinding takot. Itinali niya ako sa ibabaw ng isang salamin na kulungan na puno ng tubig. Napaka-liit ng kinauupuan ko at anumang maling galaw ay maari akong mahulog sa tubig at malunod. Kaya sa halip na umiyak ay nagpapakatapang ako. May tiwala ako kay Sean at alam kong darating siya, even though there's a part of me na nag-iisip na sana wag na siyang dumating.

Kapag dumating siya, papatayin siya ng mga taong yun. At kung maililigtas niya nga ako pero ganun din lang ang mangyayari sa kaniya, I rather die too.

Akala ko noon, isang kabaliwan ang mga napapanood ko sa TV na kapag namatay ang taong mahal nila, gusto na rin nilang magpakamatay. Para sa akin ay isa iyong katangahan, isa iyong kaduwagan. Ibinuwis ng taong 'yon ang buhay niya para sayo and yet you wish to die.

Pero ngayon, naisip kong hindi iyon pagiging duwag kundi katapangan. You become brave enough to face death because you wanted to follow your loved ones, even though it's a sin. Oo, posible ngang pagiging tanga iyon pero lahat ng taong nagmamahal ay nagiging tanga. It's just about the guy you are being stupid for, kung deserving ba niya ang pagpapaka-tanga mo.

Nabalik ako sa reyalidad nang bumukas ang pintuan at pumasok si Kief, he's the leader of this gang. Nalaman ko iyon kanina sa pag-uusap nila ng mga miyembrong hinahawakan niya. Sa sandali naming pagkakakilala, I learned that he's still a good guy, naitatago lamang iyon dahil sa kung anong sama ng loob na kinikimkim niya kay Sean.

Napailing ito nang makita ang kalagayan ko. "He's brutal."

Napatango ako. "He's a devil."

He just stared at my eyes and I stared back. Hanggang sa siya ang unang bumitiw. "I'm sorry if this has to happen."

I smiled sadly. "You can do something to stop him."

Umiling ito. "I can't, wala na akong magagawa para pigilan siya."

"Meron, there's always something you can do to stop what's about to happen."

Hindi ito nagsalita. "May magagawa ka para pigilan siya pero ayaw mong makialam. You think it's the best way to get even? Revenge has no good, paulit-ulit lang iyong nangyayari sa pagitan niyo. Bakit ba hindi niyo nalang ito pag-usapan?"

Umiling ito. "Wala kang alam, you can't just tell me to stop. At pag-usapan? Kahit anong pag-uusap namin, hindi na matatapos ang gulong ito. Buo na ang desisyon ko at wala ng makakapigil sa akin."

"At ako? Paano naman ako? Hahayaan mo akong madamay? Wala ka bang kapatid na babae? Girlfriend? Ano ang mararamdaman mo kung sa kaniya ginawa ni Neo ang kahayupang ginawa niya sakin? Hindi ba magagalit ka rin? Magdidilim ang paningin mo at makakapanakit ka rin. Sean did that--"

"Shut up! You fvcking shut up!"

Napalunok ako nang maramdaman ko ang galit sa boses nito. He's fuming mad and his flaring with anger.

"Hindi ako ang nanakit sayo o ang nambastos sayo kaya wag akong ang konsensyahin mo! Malinis ang konsensya ko at ginagawa ko lang ito para makaganti!"

Natahimik ako. Pinagmasdan ko lamang magtaas-baba ang balikat nito dahil sa galit na nararamdaman.

"I-I'm sorry.." Napayuko at nagsimula nang maiyak. "I'm sorry if I said something wrong, sorry for making you angry. At sorry din.. sa kung anumang nagawa ni Sean sa iyo. I am not saying this and expecting you to forgive him dahil sabi mo nga, ginagawa mo ito para makaganti. So be it, kung anuman ang mangyayari, tatanggapin ko na iyon. But I still want to say sorry..gusto kong maramdaman mo that there's still someone who feels sorry for the pain it might have caused you. Sana..sana kapag nagtagumpay ka sa plano mo, maging maayos na ang lahat at iwan mo na ang landas na ito."

Hindi ito nagsalita at hindi na rin ako nagtangka pang tignan siya. Narinig ko nalang ang mga yabag nito at ang pagbukas-sara ng pinto. I sighed and stared at the water beside me.

I'm dying..and I'm dying in this place.

Pumikit ako at tahimik na hinintay ang katapusan ko.

Ilang minuto ang lumipas at isang malakas na pagsabog ang narinig ko mula sa labas. Naalarma ako kaya naman nakalimutan kong maliit lang ang espasyo ko dito sa taas. I slipped and fell into the water.

Hindi ako makalangoy pataas dahil nakatali ang kamay at ang paa ko. I felt my weight slowly sinking down. Pumikit ako at tahimik na hinintay na mawalan ako ng hininga.

Two minutes.. I can't breathe..

Nang muli kong idilat ang mga mata ko ay nakita ko si Sean sa kabila ng salamin. He's knocking the glass wall while screaming. I can't hear him, I can't hear anything but the sound of water slowly embracing me.

Akala ko ay namamalikmata lang ako, akala ko hindi siya totoo. Pero nang makita ko ang mga luha sa mata niya, pakiramdam ko ay gusto ko siyang puntahan at yakapin. But I can't, all I can do is to wait.

Tila nawawala ito sa sarili habang pinipilit basagin ang salamin, he's trying to break it but nothing's happening. Biglang dumating sila Dice, nakita kong inabot niya kay Sean ang isang malaking baril. He shoot the glass several times, hanggang sa unti-unti itong magcrack.

Four minutes..

Tuluyang nabasag ang salamin, umalpas ang tubig mula sa loob kasabay ng dahan-dahang paglabo ng paningin ko. Unti-unting akong nilalamon ng antok at pilit ko itong nilalaban. No, ayokong matulog, ayoko nang ipikit ang mga mata ko.

The water slowly spilled until it reached low down my neck. I coughed and felt pain on my chest. I can't breathe..

Sean rushed to me, hindi nito ininda na malalim pa rin ang tubig. Nang makalapit siya sa akin ay agad niya akong sinalubong ng yakap. I started to cry as things get blurry.

"S-sean.." I coughed and tried to breathe deep but something's stopping me from inhaling.

"S-sam..hold on please, please baby." He's crying.. my Sean is crying. Gusto kong hawakan ang mukha niya, haplusin ang pisngi niya but I'm tied.

"I-I..can't breathe.." Nang hanggang bewang nalang ang tubig ay agad akong binuhat ni Sean at inilabas sa lugar na iyon.

He laid me down on the floor as he cup my cheek. I felt someone removing the ropes on my wrists and on my feet.

"Baby.."

Hindi ko na siya makita, wala na akong makita. Nang maramdaman kong wala na ang lubid sa mga kamay ko ay pinilit kong abuting ang pisngi niya. Nararamdaman ko ang mainit na luhang nanggagaling sa mga mata ko.

"I..love you Sean..mahal kita."

I felt myself getting weaker. Pakiramdam ko ay nawala na ang bigat ng kamay ko, wala na akong maramdaman.

"Sam? Samantha wake up.." He started tapping my cheek. I'm awake but I can't feel myself.

Then someone heavy hit my chest, pumping me for awhile as air goes down my throat. It continued for I don't how many times until I released water from my mouth. I started coughing as things suddenly goes back.

"Sam.."

"Sean.." I gave him a faint smile. I felt him kiss my forehead.

"You're awake. God, you're awake!" He exclaimed and pulled me in for a hug. I gave my all to hug him back.

"You scared me..baby, you scared me."

Isang tipid na ngiti na lamang ang naisagot ko dahil tinuluyan na akong hinila ng antok. Right now, I just wish everything would get back to normal after risking my life.

**