Chapter 15 บุญคุณต้องทดแทน
“เป็นเจ้านี่เองที่ช่วยข้า”
ฮูหยินผู้เฒ่าฟื้นคืนสติ เห็นหญิงสาวร่างบอบบางพยายามยกกิ่งไม้ออกก็ถึงกับนิ่งอึ้งไป ย้อนคิดไปถึงคำทำนายแล้วหัวใจก็เต้นแรงเร็ว
“ทำใจดีๆ ไว้นะเจ้าคะนายหญิงใหญ่”
กิ่งสุดท้ายใหญ่เกินกว่านางจะยกไหว หญิงสาวหมุนมองไปรอบๆ กายพบขวานวางอิงกำแพงไว้จึงนำมาจามกิ่งเล็กกิ่งน้อยออกอย่างชำนาญ
ฉึก!
กิ่งแล้วกิ่งเล่าถูกขวานฟันขาดสะบั้น ฮูหยินผู้เฒ่าอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ คุณหนูสกุลหูเหตุใดจึงใช้ขวานผ่ากิ่งไม้ได้อย่างคล่องแคล่วราวกับใช้ผ่าฟืนเป็นอาจิณเสียกระนั้น
“ยกได้แล้วเจ้าค่ะ”
หญิงสาวร้องดีใจยกกิ่งไม้สุดท้ายออก รีบช่วยประคองหญิงชราให้ยืนขึ้น
“บาดเจ็บตรงไหนบ้างเจ้าคะ”
“ข้าเจ็บหลังเหลือเกิน”
“เช่นนั้นอย่าเพิ่งเดินเลยนะเจ้าคะ เชิญนายหญิงขี่หลังข้าเถอะเจ้าค่ะ”
หญิงชรายังไม่ทันปฏิเสธ หูเส่าหลิงก็ยอบกายจับหญิงสูงวัยแบกขึ้นหลังแล้วเดินช้าๆ อย่างระมัดระว
