Chapter 13 ลักหลับยามเช้า
เขาแพ้กามตัณหาที่ผุดขึ้นในใจงั้นหรือ...
‘ท่านไม่ต้องรักข้าก็ได้ แค่เมตตาข้าอย่างสุนัขหรือแมวสักตัวก็พอ ขอเพียงเศษเสี้ยวความเมตตาข้าก็คงมีความสุขมากมาย’
จู่ๆ ถ้อยคำของบุตรสาวศัตรูดังก้องขึ้นในหัวอีกครั้ง ทำให้เขายิ่งสงสัยว่าเหตุใดนางจึงพูดเช่นนั้น นางต้องการความเมตตาจากเขาจริงหรือ
แล้วเหตุใดนางจึงเปรียบเทียบตนเองเป็นสุนัข เหตุใดนางจึงวางตัวเองไว้อย่างต่ำต้อยเช่นนั้นเล่า มีคำถามมากมายผุดขึ้นในห้วงความคิด ก่อนที่ดวงตาคมจะมองไปยังใบหน้าหวานที่ยังคงนอนหลับลึก
‘เมื่อคืนข้าคงทำให้เจ้าอ่อนเพลียมากสินะ’
เป็นครั้งแรกที่เขาได้มีโอกาสพินิจพิจารณาหญิงสาวอย่างใกล้ชิด นางงดงามขึ้นหรือเปล่านะ แก้มของนางมิได้ซูบตอบอย่างคืนวันเข้าหอ อีกทั้งผิวพรรณของนางก็ดูผุดผาดมากขึ้นราวกับเพิ่งได้รับการดูแลมาเป็นอย่างดี
พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นฝ่ามือที่แตกยับจากการทำงานหนัก
เขาจับมือนางข
