Kabanata 20
1198 Words
Third Person PoV
Hindi mapakali si Luna simula pa kanina. Umakyat siya sa kuwarto nila ni Nicolo para maikalma ang sarili pero taliwas iyon sa nangyayari. She keep on pacing back and forth, punong-puno ng kaba sa dibdib.
It's already past nine in the evening. Tatlong oras na ang nakalilipas pero wala pa ring ni anino man ng ni Nicolo ang dumarating and that's making her worry more for his husband.
Nasaan ka na ba, Nicolo? Paulit ulit niyang tanong sa kaniyang isipan.
Dahil sa pagaalala, hindi niya na alam ang gagawin niya. Upo-tayo siya sa kama habang ikinukuskos ang kaniyang mga palad sa kaniyang hita. Napapikot siya nang mariin at paulit-ulit na nagdasal na sana ayos lang ang kaniyang asawa.
"Kaya siguro hindi niya sinabi sa'yo kasi ayaw ka niyang mag-alala." West' words echoed on her mind. Hindi niya talaga kayang hindi magalala para kay Nicolo.
Bakit siya magaalala? Does West mean Auction means danger? Normal lang naman sa kaniya dati ang salitang iyon. Pero sa paraan ng pagkakasabi at ang malungkot na ekspresyon ni West kanina, abot abot ang tahip ng kaniyang dibdib sa kaba.
Naputol ang kaniyang pagiisip at kaagad na napalingon sa pinto nang makarinig ng katok mula roon.
"Luna..." boses iyon ni Nana Fransia. She felt a pang of pain on her chest because of that. Disappointment filled her system.
Oo nga naman. If it's Nicolo, he won't need to knock. She said at the back of her mind.
Nagpakawala siya ng malalim na buntonghininga bago naglakad at buksan ang pinto para kay Nana Fransia.
"Y-Yes po?"
"Hindi ka pa kumakain kaya dinalhan na kita ng pagkain." Anito. Luna's eyes darted on what the househelp was holding.
Tipid siyang ngumiti ngunit kahit na gan'on bakas sa mukha nito ang pagaalala. Napansin siguro iyon ng matanda kaya naman bumuntonghininga ito.
"Salamat po. Mamaya na rin po ako siguro kakain. Hihintayin... ko pa po si N-Nicolo." He voice broke.
Hindi na nagsalita ang matanda kahit pa noong niluwagan ni Luna ang pagkakabukas ng pinto para makapasok ito at mailapag sa maliit na lamesa ang kaniyang pagkain.
"Uuwi rin naman siguro 'yon, Luna. Alam mo naman ang auction." Pagpapalubag ni Nana Stella sa kaniyang loob.
Tumango siya at muling ngumiti sa matanda. "Salamat po ulit sa pagdadala ng pagkain." Aniya sa matanda na sinagot lang naman siya ng tango.
Nang makaalis ito ay nanghihina niyang itinulak pasarado ang pinto. Hawak pa rin niya ang doorknob nang isa isang tumulo ang kaniyang mga luha.
Nahirapan siyang huminga dahil sa paninikip ng kaniyang dibdib. Her heart is aching so bad. Kumawala ang hikbi mula sa kaniyang bibig.
Isinandal niya ang kaniyang likod sa pinto at doon na inilabas lahat ng lungkot at pagaalalang nararamdaman. Hindi niya alam kung bakit gan'on na lang siya magaalala gayong auction lang naman ang sinabi sa kaniya ni West. May iba siyang pakiramdam doon.
Nakatitig lang si Luna sa pinto. Inaabangan ang asawa kahit pa dis-oras na ng gabi. Alas onse y media na pero wala pa ring Nicolo na dumarating, that only escalated her worry.
Kaya naman nang gumalaw ang door handle ng pinto ay kaagad siyang nabuhayan. Nanlalaki ang mga mata at pigil ang hiningang hinintay niya ang pagpasok ng kung sino man at hindi nga siya nabigo. Si Nicolo nga iyon!
Mabilis ang kilos niyang tumayo sa kama. Malalaki ang hakbang na tinakbo niya ang distansiya nilang dalawa. Nang makalapit ay kaagad itong tumalon sa asawa para sa isang mahigpit na yakap. Kaagad naman siyang sinalo ng asawa
"Yoy got me worried! Akala ko k-kung napano ka n-na!" Hikbi ni Luna habanh nakasiksil ang ulo sa leeg ni Nicolo.
Tumawa naman ang huli ang marahang hinaplos ang likod ni Luna. "What? Pumunta lang kami sa Auction. Pasensiya na at hindi ko nasabi sa'yo," paliwanag ni Nicolo at mulinh tumawa.
"Tatawa ka pa talaga?! Halos mabaliw na ako kaiisip kung nasaan ka na o kung ayos ka lang ba tapos tatawanan mo lang pala ako?" She spatted angrily. Nicolo can feel her heart beating so fast.
"Bakit ka mababaliw? Luna, it's just an auction. I needed to be ther--"
"Che! Galit ako sa'yo! Ang... ang sama sama mo! Palagi mo na lang akong pinapagalala!" Padabog na bulyaw ni Luna saka pinilit na bumaba mula sa pagkakarga mula kay Nicolo. Hinayaan naman siya ng huli na gawin iyon.
Nang makababa ay busangot ang mukha nitong hinarap si Nicolo. Ang buhok ay medyo magulo at basang basa ang mukha dahil sa mga luha nito.
Imbes na matakot, Nicolo can't help to chuckle.
"Why are you mad at me? I already said sorry..." tawa ni Nicolo saka sinubukang abutin ang siko ni Luna pero sumimangot lang ito lalo at umatras.
She glared at Nicolo darkly. "Yun na ba ang sorry mo? Tapos ngingiti-ngiti ka pa? Nakakainis ka!" Mabilis pa rin ng paghinga nito dahil sa sunod sunod na sigaw.
"I can't help you. I find you adorable."
"Adorable mo mukha mo! Nakakainis talaga, hmp!" Humalukipkip pa ito at muling umiyak.
"Come here. I'll make it up to you. What do you want me to do? Kahit ano pa 'yan basta huwag ka na lang magalit."
Sinubukang muli ni Nicolo na hulihin ang siko ni Nicolo pero muli itong umatras.
"Ayoko! Huwag mo akong hawakan. Galit ako sa'yo!" She exclaimed in so much anger.
"Okay. Fine. Hindi kita hahawakan," sabi ni Nicolo. He pressed his lips together to stop himself from laughing. Hindi noya puwedeng mas lalo pang inisin si Luna. "But, let's eat. Sabi ni Fransia, hindi ka raw kumakain."
"Oo. Because of you. Thank you very much!" She fired sarcastically. "At anong Fransia? Can you have a little respect for your househelps? Wala ka talagang kagalang-galang. Mas matanda 'yon sa'yo!"
Natigilan si Nicolo, gulat dahil sa sinabi ng asawa pero hindi napigilang mamangha. In defeat, he nodded.
"Isa pang tawa mo, tatamaan ka na sa akin!" She warned but that only made him laugh hard.
"Ang sabi ko, stop laughing! Nakakatawa ba ang mukha ko at hindi ka matigil sa pagtawa? Gusto mong saksakan ko 'yang bunganga mo ng unan para matigil ka sa katatawa? Seryoso akong nagsasalita rito tapos wala kang gagawin kung hindi tumawa?!"
"Okay, chill..." marahang humakbang ito palapit sa asawa na matatalim ang mga matang nakapukol sa kaniya. "Galit na galit naman 'tong asawa ko. Na-miss mo lang ako, e."
Luna did not speak. Umirap lang ito habang si Nicolo naman ay binilisan na ang galaw para makulong ang bewang ng asawa. She gasped when he finally did it.
"Bitiwan mo nga ako. Galit nga ako 'di ba?"
"Oh, really? Galit ka talaga?" He whispered playfully as his lips found its way to her cheek down to her jaw.
"Huwag mo nga akong nilalandi. G-Galit nga ako!" Now, it was like she's just convincing herself. Lumambot na rin ang boses nito.
Nicolo smirked. "Let's see then if you're really mad." Anito saka walang sabi sabing binuhat si Luna at marahas siyang itinapon sa kama. Her eyes widened and was about to shout at him when her body was immediately covered by his. Hindi na nakaangal pa si Luna nang marahas na dumampi ang labi ni Nicolo sa kaniyang labi.
- Writer
