“อีแอลมึงบอกมาเลยมึงรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าต้องเป็นแบบนี้ มึงถึงพูดดึงสติอีโยแต่แรก” ลูกหมีชี้หน้าคาดคั้นให้แอลพูด
“รู้…ก็คือตอนที่กูอยู่ห้อง ปกติกูต้องดูซีรีส์ใช่มะ ทีนี้พี่กูส่งคนมาคุมอย่างกับกูเป็นนักโทษ…”
“กลับกันเถอะ บัวไม่อยากฟังแล้ว” ใบบัวเอ่ยออกมา ฉันและลูกหมีพยักหน้าเห็นด้วย ขี้เกียจรอฟังยายแอลพูดแล้ว ทว่าคนที่เพื่อน ๆ อยากหนีรีบคว้าแขนไว้แล้วเบ้ปากใส่
“ก็นั่นแหละ ชีวิตกูว่างเลยไปเสือกมา ขุดไปขุดมาก็รู้ว่าเพพาไกลชอบปั่นกระแสให้เด็กตัวเองเป็นที่รู้จัก จะดีจะเลวยังไงก็ปั่น ถึงกระแสลบแต่เด็กในสังกัดก็เป็นที่รู้จัก กูก็กลัวว่าอีโยมันจะรับไม่ไหวถ้าปั่นแล้วเจอกระแสแรง ๆ ก็เลยดึงสติมันอะ แต่ก็ให้มันตัดสินใจเอง”
“ขอบใจมากนะมึงที่เสือกเพื่อกู”
“เค” แอลยิ้มเจื่อน ๆ ราวกับไม่อยากรับคำขอบคุณของฉัน
ฉันไม่ได้รู้สึกแย่หรือเสียใจแต่อย่างใดที่ไม่ได้เซ็นสัญญาเข้าสังกัดเพพาไกล ดีแล้วล่ะที่ไม่ต้อ
