ตอนที่ 30
“น่า...เอาเป็นว่า เราไปทานข้าวด้วยกันดีกว่านะ ผมเลี้ยงคุณเอง” รีบส่งยิ้มอย่างประจบไปให้ก่อนที่คุณนายระเบียบจะกลายร่างเป็นนางยักษ์กินเขาอีกรอบ
“แหง่...อยู่แล้วล่ะ จะให้ฉันจ่ายเหรอไม่มีทาง อ๋อ...แล้วอีกอย่างนะ ห้ามคุณลบเกมฉันออกจากเครื่องเด็ดขาด ไม่งั้น...โดน” พริมโรสลอยหน้าลอยตาพูดประชดคนตัวโต ก่อนประโยคสุดท้ายจะชูกําปั้นขึ้นมาขู่
“ครับ...รับทราบครับ คุณคนเดียวผมเลี้ยงได้ จะให้เลี้ยงตลอดชีวิต เลยก็ได้” นํ้าเสียงที่เอ่ยประโยคนั้นออกมา ฟังดูอ่อนหวานนุ่มนวลและหนักแน่นอยู่ในที มากกว่าจะเป็นการพูดแบบประชดประชันกัน
“รีบไปกันเถอะ...ฉันหิวแล้ว” จะได้รู้กันว่าใครกล้าขัดใจฉันต้องเจอกับอะไร...
“อ้าวเขม...ไปทานข้าวด้วยกันไหม” เสียงร้องทักของบุรุษสูงวัย อดีตลูกน้องของบิดาเขา ดังขึ้นขณะที่เขาพาพริมโรสเดินไปยังบริเวณลาดจอดรถ
คุณเรวัฒในวัยเดียวกันกับคุณพิษณุ แต่ด้วยความที่ท่านรักการออกกําล
