วันต่อมา
ณ โรงแรมสยามธาราภายในห้องทำงานประจักษ์กำลังนั่งมองภาพที่แขวนอยู่บนผนังห้องทั้งสี่ภาพด้วยความชื่นชม ภาพวาดธรรมชาติป่าเขาแม่น้ำมันทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายจากเรื่องงานลงไปมากพอสมควร
"ดูท่า คุณพ่อจะชอบภาพพวกนี้มากเลยนะครับ" วสันต์เดินเข้ามาภายในห้องมองบิดานั่งมองภาพวาดบนผนังไม่วางตา
"ชอบสิ ชอบมากเลย" ประจักษ์หันไปทางลูกชายคนโต
"ครับ จะว่าไปยี่หวาเขาก็ช่างเลือกเอาใจคุณพ่อเก่งนะครับ เห็นไม่สนโลกแบบนั้น" วสันต์ยิ้มขบขัน
"ถ้าแม่เขาไม่ให้ท้าย คงจะไม่เป็นแบบนี้หรอก พ่อจนปัญญาที่จะพูดแล้ว" ประจักษ์ลอบถอนหายใจ
"อย่าคิดมากเลยครับ เดี๋ยวจะเครียดเอาเสียเปล่าๆ" วสันต์มองบิดาด้วยความเป็นห่วง
"รู้ไหม พอพ่อเห็นหน้าหนูแก้ม ก็อดคิดถึงใครบางคนไม่ได้เลยจริงๆ สันต์ว่าพ่อควรจะตามหาพวกเขาดีไหม ไม่รู้ว่าป่านนี้สองแม่ลูกจะเป็นยังไงบ้าง"
"มันก็ตั้งยี่สิบกว่าปีมาแล้ว ถ้าคุณแม่รู้เรื่องท่านไม่ยอมให
