บทที่22 เป็นไปไม่ได้

2142 Words

สองวันต่อมา ณ โรงแรมสยามธาราตรงเคาร์เตอร์พนักงานต้อนรับ ทันทีที่ปราภัทรสรเดินเข้ามาฝนทิพย์กับยุพินก็เอ่ยถามเรื่องที่เธอลางานไปเที่ยวขึ้นมาทันที "เป็นยังไงบ้าง เที่ยวสนุกไหม" ฝนทิพย์เอ่ยถามขึ้น "อืม ก็สนุกดีจ้ะ" ปราภัทรสรยิ้มรับ "ไปกับใครบ้างเหรอ" ยุพินเอ่ยถามด้วยความอยากรู้อีกคน "ไปกับยายกับแฟนน่ะ" ปราภัทรสรเอ่ยออกไปตามตรง "จริงดิ ไหนตอนแรกว่าไปกับเพื่อนไง" ฝนทิพย์แปลกใจ "เอ่อ คือ ก็ตอนนี้เป็นแฟนกันแล้วไง" ปราภัทรสรยิ้มมุมปาก "จ้ะ ท่าทางแบบนี้กำลังอินเลิฟอยู่สิท่า" ฝนทิพย์เอ่ยหยอกล้อเพื่อน "อืม" ปราภัทรสรพยักหน้ารับ "ยินดีด้วยนะ รักกันไปนานๆ ล่ะ" ยุพินส่งยิ้มให้ปราภัทรสร "ขอบใจนะ" ปราภัทรสรยิ้มรับ เวลาล่วงเลยไปจนถึงเที่ยงวันปราภัทรสรที่เพิ่งทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จ เธอก็พาตนเองเดินออกมายังบริเวณหน้าห้องน้ำ เป็นจังหวะเดียวกับที่วสันต์เดินออกมาจากห้องน้ำชายพอดี เมื่อส

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD