CEO02:หนูจะไม่ดื้อ
2216 Words
CEO 02
********************************
หลายวันต่อมา
ผ่านมาหลายวันแล้วฉันก็ยังคงตามจีบพี่คีรีเหมือนเดิม ต่อให้เขาจะไม่ได้ต้องการฉันหรือไม่ได้คิดอะไรกับฉันเลยก็เถอะ
แต่ฉันก็จะตามเขาแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าเขาจะเริ่มหวั่นไหวให้ฉัน เพราะถ้าเกิดว่าฉันไม่ตามเขาแล้วก็อาจจะมีผู้หญิงคนอื่นมาตามเขาก็ได้ยังไงล่ะ
นั่นแหละที่ทำให้ฉันเลิกตามเขาไม่ได้ ครั้งนี้ฉันจะทำให้พี่คีรีเป็นของฉันให้ได้ เพราะฉันไม่อยากเสียเขาไปเป็นครั้งที่สองอีกแล้ว
“ดึกๆ แบบนี้จะออกไปไหนเหรอ?”
“ถึงขั้นมาเฝ้าหน้าห้องเลย?”
“ก็แหม คนมันคิดถึงนี่คะจะให้ทำยังไงได้ล่ะ”
ฉันมองหน้าคนตรงหน้าก่อนจะยิ้มให้เขาแล้วบอกว่าการที่ฉันมายืนอยู่หน้าห้องเขาดึกๆ แบบนี้มันเป็นเพราะว่าฉันอยากเจอเขาไง
ฉันไม่ได้เป็นโรคจิตหรอกนะก็แค่อยากมาเห็นหน้าเขาเดี๋ยวก็จะกลับแล้ว หรือไม่ก็เห็นแค่หน้าประตูก็ยังดี ไม่เคยได้ยินคำนี้เหรอว่าแค่เห็นหลังบ้านก็ทำให้หลับฝันดีแล้วน่ะ
ฉันเองก็เป็นแบบนั้นล่ะ จะบอกว่าฉันคลั่งรักพี่คีรีมากก็ได้นะ เพราะฉันก็คงเป็นแบบนั้นจริงๆ นั่นแหละ เพราะถ้าไม่ได้คลั่งรักเขามากฉันก็คงไม่เป็นเอามากแบบนี้หรอก
คนตรงหน้ามองหน้าฉันกลับมาที่มองหน้าเขาอยู่ก่อนแล้วและสายตาที่เขามองมาก็เหมือนว่าฉันยุ่งเรื่องของเขามากเกินไป
เดี๋ยวก่อนนะ ฉันยังไม่ได้ยุ่งอะไรกับเรื่องส่วนตัวของเขาเลยก็แค่ถามเท่านั้นเอง เพราะเห็นว่าเขาออกจากห้องดึกๆ แบบนี้
“แค่เห็นหน้าแป๊บเดียวเดี๋ยวหนูก็จะกลับแล้วล่ะคะ”
“งั้นก็กลับไปสิ ได้เห็นแล้วนี่”
“จะไม่ถามหน่อยเหรอคะว่าทำไมถึงอยากเห็นหน้าพี่คีรีมากขนาดนี้”
“ที่ไม่ถามเพราะไม่อยากรู้ไง”
“แต่ว่าหนูอยากค่ะ ที่หนูอยากเห็นหน้าพี่คีรีแบบนี้มันเป็นเพราะว่าหนูรักพี่มากเลยยังไงล่ะคะ”
“อืม” และเขาก็ตอบกลับมาแค่นี้เลย
ฉันนั่งรถแท็็กซี่มาที่บริษัทของพี่คีรีเพื่อที่จะมาหาเขา และการที่ฉันมาหาเขาแบบนี้ก็มีแค่เหตุผลเดียวเลยก็คือการที่ฉันมาตามอ่อยเขาไง และอยากจะให้เขาเห็นหน้าฉันด้วย
เขาไม่ชอบฉันไม่เป็นไรเลยนะ เพราะฉันไม่ได้เร่งรัดให้เขามารักฉันตอนนี้หรอก
แต่ฉันแค่อยากให้เขาเห็นหน้าฉันทุกวันเหมือนกันไง อย่างน้อยฉันก็จะได้อยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา
“มาขอพบคุณคีรีค่ะ”
“ได้นัดเอาไว้หรือเปล่าคะ?”
“ไม่ได้นัดค่ะ แต่ปกติก็มาหาได้ตลอดนะคะเพราะหนูเป็นน้องสาวของประธานบริษัทของที่นี่”
ฉันมองหน้าเลขาหน้าห้องของพี่คีรีก่อนจะตอบกลับไปทันทีว่าปกติฉันก็มาหาเขาแบบนี้
แต่พอเปลี่ยนเลขาใหม่ก็เข้มงวดขึ้นมาทันทีเลย พอฉันบอกว่าตัวเองเป็นน้องสาวเธอก็ทำหน้าตกใจแล้วยอมให้ฉันเข้าพบพี่คีรีโดยที่ไม่ต้องแจ้งบอกเขาก่อน
ฉันเคาะประตูห้องทำงานก่อนจะเปิดเข้าไปในห้องและเห็นว่าเขากำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ
ก่อนที่เขาละสายตาจากแฟ้มงานแล้วหันมามองหน้าฉันที่มองหน้าเขาอยู่ก่อนแล้ว และสายตาของเขานั้นพอรู้ว่าเป็นฉันก็กลายเป็นสายตาที่เย็นชาทันทีเลยล่ะ
“มองหน้าหนูแบบนี้อีกแล้วนะคะ หนูยังไม่ได้ทำอะไรให้พี่คีรีไม่ชอบเลยนะ”
“มาทำไม?”
“คิดถึงค่ะก็เลยมาหา อยากเจอหน้าคนที่หนูรักเร็ว”
“พี่ทำงานไม่ว่ามาให้เราอ่อยหรอกนะ”
“หนูก็ไม่ได้กวนพีคีรีทำงานนี่คะ”
“พี่พูดขนาดนี้แล้วเรายังไม่เข้าใจอีกเหรอนารา?”
“หนูจะไม่ดื้อเลยค่ะ จะนั่งเงียบๆ ดูพี่คีรีทำงานอย่างเดียวเลยนะคะ ขอแค่ให้หนูได้อยู่ใกล้ๆ พี่แบบนี้ก่อนได้มั้ย”
ฉันรีบตอบไปทันทีเพราะกลัวว่าเขาจะไม่ยอมให้ฉันได้อยู่ในห้องกับเขา
พอฉันตอบกลับไปแบบนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมาเหมือนว่าการที่ฉันนั่งอยู่ในห้องกับเขาน่ะมันจะทำให้เขาไม่ชอบและไม่พอใจมาก
แต่ฉันคิดว่าเขาเองก็น่าจะชินได้แล้วนะที่ฉันทำแบบนี้ เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยที่ฉันมาตามอ่อยเขาน่ะ
แต่ฉันตามอ่อยเขาจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วล่ะ แต่ก็เข้าใจนะที่เขาทำหน้าเบื่อหน่ายฉันมากขนาดนี้เพราะเขาไม่อยากให้ฉันมาตามเขาอยู่แล้วไง
แต่เขาก็ต้องเข้าใจฉันด้วยเหมือนกันว่าฉันจะไม่เลิกตามเขาง่ายๆ หรอก ฉันตามอ่อยเขามาเกือบปีแล้วเรื่องอะไรฉันจะเลิกตามเขาล่ะ
“เมื่อไหร่จะเลิกตามพี่สักที ไม่รู้หรือไงว่าพี่ไม่ชอบ”
“รู้ค่ะว่าไม่ชอบ แต่อีกไม่นานก็คงจะชอบเองนั่นแหละค่ะ”
“พี่พูดขนาดนี้เราเองก็น่าจะเข้าใจได้ไม่ยากนะนาราว่ามันไม่มีวันที่พี่จะเอาเด็กอย่างเธอเป็นเมียน่ะ”
“แล้วพี่คีรีไม่เคยได้ยินคำนี้ิเหรอคะว่ายิ่งพี่ไม่ต้องการเท่าไหร่หนูก็ยิ่งอยากเข้าหาพี่มากกว่าเดิมน่ะ”
“นารา!!!”
“ดุอีกแล้ว แค่นี้หนูก็กลัวแล้วนะคะ”
“ถ้ากลัวก็เลิกยุ่งกับพี่ได้แล้ว แม่งรำคาญเข้าใจป่ะ”
“เข้าใจค่ะ แต่หนูแค่ไม่อยากทำตามก็เท่านั้นเอง”
ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาเงียบๆ แล้วไม่ได้ส่งเสียงอะไรเลยเพราะกลัวว่ามันอาจจะทำให้เขารำคาญฉันมากกว่านี้ก็ได้
ฉันหยิบมือถือขึ้นมาเล่นเพื่อฆ่าเวลารอให้พี่คีรีทำงานให้เสร็จแล้วจะให้เขาไปส่งที่คอนโด ที่จริงเขาก็อยู่คอนโดเดียวกับฉันนะ
แต่พอฉันตามตื๊อเขามากเกินไปเลยทำให้เขาต้องย้ายคอนโดไปที่อื่นน่ะ แต่เขาคิดผิดแล้วล่ะเพราะไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่สามารถหนีฉันพ้นแน่นอน
เพราะฉันจะตามเขาจนทำให้เขาต้องตกลงเป็นของฉัน เพราะประธานคนนี้ต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้นไง
นั่งรอพี่คีรีทำงานไปได้สักพักก็มีคนเคาะประตูแล้วเปิดเข้ามาก็เห็นว่าเป็นพี่โซเฟีย ผู้หญิงที่ตามอ่อยพี่คีรีอีกคนเหมือนกัน
ฉันโคตรไม่ชอบเธอมากเลยนะรู้หรือเปล่า และฉันก็รู้ด้วยว่าเธอเองก็ไม่ชอบฉันเหมือนกัน
เราจะชอบกันได้ยังไงล่ะในเมื่อเราสองคนดันชอบผู้ชายคนเดียวกันน่ะ
“คีรีเย็นนี้ว่างมั้ยคะ ฉันอยากมาชวนคุณไปทานข้าวค่ะ”
“ผมติดงานน่ะ วันนี้คงไม่ว่าง”
“งั้นไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันนั่งรอคุณทำงานจนเสร็จก็ได้”
ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เห็นว่าฉันนั่งอยู่ในห้องด้วยนะถึงได้พูดอะไรแบบนี้ออกมา
ฉันแกล้งทำเป็นไม่สนใจเมื่อพี่คีรีปรายตามามองฉันที่นั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง เพราะถ้าฉันทำเหมือนอยากรู้เรื่องของเขามากเกินไปมันจะทำให้เขาไม่พอใจมากกว่าเดิม
เขาน่ะไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวของเขาหรอกนะ เวลาที่ฉันอยู่กับเขาฉันก็จะไม่พูดถึงเรื่องส่วนตัวของเขาไง
ส่วนมากแล้วถ้าเราได้อยู่ด้วยกันฉันก็จะพูดแต่เรื่องของเราสองคนเท่านั้น แต่บางทีมันก็ทำให้ฉันเผื่อถามเรื่องส่วนตัวของเขาเหมือนกันนะ
พี่โซเฟียหันมามองฉันก็ตกใจที่เห็นว่าฉันเองก็อยู่ในห้องกับพี่คีรีด้วยเหมือนกัน ฉันนั่งอยู่นานแล้วเหอะ
“นารามาอยู่ในห้องได้ยังไง?”
“มานานแล้วล่ะค่ะ พอดีมารอกลับพร้อมพี่คีรี”
“แต่คีรีต้องกลับกับพี่นะ”
“พี่คีรีพูดแบบนั้นเหรอคะ เมื่อกี้หนูได้ยินว่าพี่เขาไม่ว่างทำงานอยู่”
“พี่ก็รอกลับพร้อมคีรี”
“ไม่รู้สิคะ หนูมารอก่อนเพราะงั้นแล้วพี่คีรีก็ต้องไปส่งหนู”
“แต่พี่เป็นคนสำคัญของคีรี เพราะงั้นคีรีก็ต้องไปส่งพี่”
“พอได้แล้ว!!!”
พี่คีรีที่เห็นว่าฉันกับพี่โซเฟียทะเลาะกันเรื่องที่จะให้เขาไปส่งก็พูดขึ้นมาเสียงดังเพื่อห้ามเราเอาไว้ ทำให้ฉันที่กำลังจะต่อว่าเธอต้องหยุดเสียงลงทันทีเพราะไม่อยากทำให้เขาไม่พอใจมากกว่านี้
เธอเองก็เงียบเหมือนกันเพราะเธอคงรู้แล้วว่าการที่พี่คีรีเสียงดังแบบนี้มันเป็นเพราะว่าเขาเริ่มรำคาญแล้ว
“คีรี…”
“ไม่ไปส่งใครทั้งนั้น แม่งจะทำงานเข้าใจหรือเปล่า”
“แต่ว่า...”
“ผมพูดชัดแล้วนะโซเฟียว่าผมไปส่งคุณไม่ได้ ส่วนเราน่ะนาราพี่จะให้เบนเป็นคนไปส่งเอง”
“ก็ได้ค่ะ”
ในเมื่อพี่คีรีพูดมาขนาดนี้แล้วฉันก็ไม่อยากจะดื้อกับเขาไง เพราะแค่นี้เขาก็เบื่อหน่ายฉันมากพออยู่แล้ว ไม่อยากทำให้เขาต้องเบื่อและรำคาญฉันมากกว่านี้
คุณเบนที่พี่คีรีพูดถึงก็คือลูกน้องคนสนิทของเขาเองแหละ และฉันก็สนิทกับคุณเบนมากพอสมควรด้วย เพราะพี่คีรีชอบให้คุณเบนไปส่งฉันบ่อยๆ ไง
เวลาที่เขาไม่อยากจะไปส่งฉันน่ะและก็ไม่อยากให้ฉันกลับเองคนเดียวเพราะแม่ของเขาได้ฝากให้เขาดูแลฉันแล้ว
ไม่นานคุณเบนก็เดินเข้ามาในห้องก่อนที่พี่คีรีจะสั่งให้คุณเบนไปส่งฉัน ที่จริงอยากจะกลับกับเขานะแต่พอเห็นสีหน้าที่ไม่พอใจแบบนี้
ฉันยอมกลับกับคุณเบนก็ได้เอาไว้ให้เขาอารมณ์มากกว่านี้แล้วฉันจะมาตามอ่อยแล้วกัน
“มีอะไรหรือเปล่าครับคุณคีรี?”
“ไปส่งนาราด้วยนะ ฉันไม่ว่างต้องทำงาน”
“ได้ครับ ไปกันเถอะนารา”
“หนูไปแล้วนะคะ เดี๋ยวจะมาตามอ่อยใหม่”
“…”
“วันนี้ไม่อยากรบกวนการทำงานของพี่คีรีแล้วค่ะ แต่อย่าเพิ่งลืมหนูไปก่อนนะ”
“...”
ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่ายเลย ฉันมองหน้าคนตรงหน้าที่มองหน้าฉันกลับมาก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ไม่รู้หรอกนะว่าเขาจะไปส่งพี่โซเฟียหรือเปล่า หรือต่อให้เขาไปส่งเธอฉันเองก็ห้ามอะไรไม่ได้อยู่ดีเพราะว่าเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันไง
ฉันเดินตามคุณเบนมาที่รถ พอเข้ามานั่งในรถคุณเบนก็หันมาพูดกับฉันทันทีเหมือนเขารู้ว่าไอ้ที่ฉันทำหน้าเซ็งแบบนี้มันเป็นเพราะอะไร
“โดนปฏิเสธมาอีกสินะ”
“ค่ะ ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ หนูเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจะต้องปฏิเสธหนูแบบนี้ด้วย หนูเด็กก็จริงนะคะแต่หนูก็เด็ดไม่แพ้ผู้หญิงคนอื่นเลยนะ”
“ดูพูดเข้าคิดว่าคุณคีรีชอบแบบนี้เหรอ?”
“ไม่รู้หรอกค่ะว่าชอบหรือไม่ชอบ เพราะไม่ว่าหนูจะเป็นแบบไหนพี่คีรีก็ไม่ชอบหนูอยู่ดีนั่นแหละ”
“แล้วเธอเข้าใจคำว่าไม่ชอบหรือเปล่าล่ะ คนเราชอบไม่เหมือนกันหรอกนะ และถ้าคุณคีรีจะชอบเธอก็คงชอบไปนานแล้วล่ะนารา ไม่ปล่อยให้เธอตามจีบนานเป็นปีแบบนี้หรอก”
“ทำไมถึงชอบพูดเหมือนพี่คีรีจังเลยนะคะ”
“ที่พูดแบบนี้เพราะมันเป็นเรื่องจริงไง เรื่องจริงที่เธอหนีมันไม่พ้นน่ะนารา”
“ก็จะให้หนูทำยังไงคะในเมื่อหนูรักพี่คีรี และหนูก็อยากจะให้พี่คีรีรักหนูด้วย”
“ฉันว่าคงยากแล้วล่ะที่เขาจะเปิดใจรักเธอน่ะ”
“ทำไมเหรอคะ?”
ฉันถามกลับไปทันทีว่าทำไมพี่คีรีถึงไม่คิดที่จะเปิดใจให้ฉันทั้งๆ ที่ฉันก็ตามอ่อยเขามานานแล้วและไม่เห็นว่าเขาจะยอมเปิดใจให้ฉันเลย
คุณเบนมองหน้าฉันที่มองหน้าเขากลับไปก่อนที่เขาจะบอกว่าทำไมเจ้านายของเขาถึงไม่คิดที่จะเปิดใจให้ฉันเลย
“เพราะเขายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ไง”
- Writer
