เปลือกตาบางเปิดปรือขึ้นอย่างเชื่องช้าเมื่อรู้สึกถึงแสงจากดวงอาทิตย์ที่ส่องผ่านเข้ามา พร้อมกับสายลมเย็นของยามเช้า หลังจากลืมตาแล้วหวังอี้หยางจึงลุกขึ้นนั่งและยืดแขนของตนออกเพื่อคลายความเมื่อยล้า ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นบุรุษที่นอนอยู่ข้างกาย
ดวงตากลมสีน้ำตาลอ่อนมองใบหน้ารูปสลักกำลังผ่อนคลายนั้นอย่างรักใคร่ พลางใช้มือเล็กลูบไล้เส้นผมสีนิลยาวของคนตรงหน้าอย่างนุ่มนวล
“ท่านพี่... ” เสียงหวานเอ่ยปลุกเบาๆ
ช่วงเวลานี้ราวกับตกอยู่ในความฝันที่นางปรารถนามาตลอด ทั้งที่ก่อนหน้านี้นางกับเขายังมีความสัมพันธ์เพียงแค่เจ้านายกับบริวาร ทว่าวันนี้นางกลับกลายเป็นภรรยาของเขาโดยสมบูรณ์
ช่างเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเสียจนไม่ทันได้ตั้งตัว ทว่าร่องรอยที่ฝากไว้บนร่างกายของนาง กลับยืนยันว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นคือความจริง
คนถูกเรียกค่อยๆ ลืมตาขึ้น และเมื่อเห็นว่าผู้ใดเป็นคนปลุกจึงคลี่ยิ้มออกมาทั
