กว่าหกชั่วโมงที่เค้านั่งอยู่ตรงนี้ ฟ้ามืดแล้ว โทรศัพท์มีมิสคอลกว่ายี่สิบสาย แต่วันนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านี้แล้ว เค้าขยับรถไปจอดตรงหน้าบ้านหลังนั้นไฟในบ้านยังเปิดอยู่ เค้าก้าวลงจากรถ ปิดประตูแบบที่เบาที่สุด แล้วลงไปกดกริ่งทันที
ร่างบอบบางสวมชุดเสื้อยืด กางเกงขายาวออกมา เธอเดินเร็วๆมาที่ประตูรั้ว แล้วเสียงกดเปิดกุญแจก็ดังขึ้น ในใจของเค้าเต้นรัวๆเสียงประตูบานเล็กแง้มออกมา เค้าเดินไปใก้ลที่ประตู เธอเงยหน้าขึ้นมามองเค้า สองสายตาสบตากัน เป็นที่เธอที่รู้ตัวก่อน ประตูบานเล็กปิดลงทันที เค้ารีบเอามือดันไว้ แล้วสอดตัวเข้ามา เธอเตรียมหันหลังแล้วเดินเร็วๆคล้ายจะวิ่ง
"หยุด หยุด เดี๋ยวนี้นิตา"
เสียงที่พูดออกไปดุดันเต็มไปด้วยความโกรธ เค้าไม่รู้ว่าโกรธอะไร แต่เค้าโกรธ เค้าโมโห ทำไมทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้ไปได้
เท้าบอบบางสวมรองเท้าหูหนีบแบบธรรมดาเตรียมจะก้าวเท้าเดินอีกครั้ง
" หนีพอหรือยัง หนีทำไม หนีพี่ท
