เพราะว่ารัก พี่นาย นิตา

บลูเบอร์รี่ชีสเค้ก

เสียงเพลงคลาสสิกเปิดคลอเบาๆในร้านขนมชื่อดังที่ตั้งอยู่กลางสวนสวยในโรงแรมหรู นานแค่ไหนแล้วที่เค้าไม่เคยมานั่งในสถานที่แบบนี้ ร้านขนม ร้านไอติม ห่างไกลกับชีวิตของเค้าเหลือเกิน เสียงหวานสุภาพ เอ่ยสั่งขนมนานาชนิด และ ชากลิ่นกุหลาบ เสริฟมาพร้อมกัน

'น้องหญิง' สาวสวยวัยเพียงยี่สิบหกปี จบการศึกษาจากต่างประเทศ ลูกสาวคนเดียวของท่านทูตตระกูลดัง ร่ำรวยและสวยหรู กิริยามารยาทเรียบร้อย แถมยังเหมาะสมกับเค้าที่สุดในเวลานี้

พนักงานนำขนมนานาชนิดมาเสริฟอย่างรวดเร็ว เค้าขยับตัวแล้วเตรียมบริการเธออย่างที่เคยทำ สายตาเหลือบไปเห็นบลูเบอรี่ชีสเค้ก ชิ้นเล็กในจานก็อดเคยตัว ตักใส่จานตัวเองไม่ได้ ในสมองมีแต่ความทรงจำเกี่ยวกับขนมชนิดนี้

มือบางของสาวน้อยวัยสิบหกปี ประคองถือจานแก้วใบใหญ่ที่มีขนมหน้าตาไม่งามนักวางมาเต็มจาน เสียงหวานดังมาก่อนตัว

"คุณลุง คุณป้า พี่นายขา นิตาทำขนมมาฝาก"

ระหว่างมื้อเย็น นิตาถือจานขนมขนาดใหญ่มาวางบนโต๊ะ ท่าทางไม่ใช่มืออาชีพ ตัวฐานยังไม่แน่นถึงได้แตกน้อยๆ แถมยังโปะบลูเบอรรี่มาเต็มที่ หน้าที่ควรจะสวยจึงไหลออกมานอกถาด หน้าสวยยิ้มออกมาด้วยความภูมิใจ คุณนัยนาแม่ของเค้ายิ้มอย่างเอ็นดู หลังจากฟังหลานสาวพูดจบ

"นิตาอยากทำขนมมาให้พี่นายค่ะ แต่ทุกอย่างต้องอบ มันร้อน นิตากลัวมือพอง ก็เลยหาสูตรจากอินเตอร์เน็ต บลูเบอรรี่ชีสเค้ก ไม่ต้องอบ ทำง่าย อร่อยด้วยค่ะ"

เจ้าของชมตัวเองด้วย เสียงหัวเราะคิกคักดังออกมา

ตั้งแต่วันนั้น บลูเบอร์รี่ชีสพาย ของนิตา จึงเป็นขนมชนิดเดียวที่เป็นเค้กสำหรับวันเกิดของเค้า และ มักจะมีขนมชนิดนี้ติดตู้เย็นเสมอ ในวันเกิดทุกปี ไม่ว่าใครจะมีเค้กสวยหรูราคาแพง จากร้านดังแค่ไหน ก็จะไม่ได้รับการสนใจจากเค้าได้มากไปกว่า บลูเบอรรี่ชีสพายของนิตา เพราะในคล้ายวันเกิดของเค้าในตอนเช้า นิตาจะหอบถาดขนมชนิดนี้มากว่าสิบถาดเพื่อให้เค้านำไปทำบุญวันเกิด และเหลือเอาไว้เลี้ยงในตอนเย็นเสมอ

"พี่นายชอบบลูเบอร์รี่ชีสพายหรอคะ"

หญิงสาวถามออกมาเบาๆ ทันทีที่เห็นเค้าตักขนมชนิดนี้ใส่จาน นายพยักหน้า

"ครับชอบ เมื่อก่อนทานบ่อย"

"วันหลังหญิงจะไปขอทานบ้างนะคะ คุณป้าคงทำอร่อยมากสิคะ"

หญิงสาวถามออกมาหวังจะให้เค้าชวนไปทานข้าวที่บ้านบ้าง นายไม่ตอบกลับคักขนมเข้าปาก

รสชาติอร่อยไม่มีที่ติ ไม่หวาน ไม่เปรี้ยว รสชาติกำลังดี จัดตกแต่งในถาดพิมเล็กอย่างปราณีต แต่ไม่ทำให้คนกินอิ่มใจเหมือนขนมที่เคยชิมคุ้นลิ้น บลูเบอร์รี่ล้น ครีมออกเปรี้ยว แป้งบิสกิตร่วน แต่คือคว่มตั้งใจที่เธอทำให้เค้า แค่เค้าเพียงคนเดียว นายตักขนมกินไม่พูดไม่จา สายตามองขนมในจานแล้วยิ่งคิดถึงเจ้าของขนมที่ไม่เคยเห็นหน้ามาหลายปีแล้ว ตั้งแต่....

เสียงทีวีเปิดการ์ตูนเจ้าหญิงร้องเพลงหงุงหงิง นิตาหยิบขนมลงแพคใส่ถุงอย่างรวดเร็ว สายตาเหลือบมองไปดูนาฬิกาแล้วรีบลงมืออย่างรวดเร็ว ข้อดีของการมาอยู่เขตนี้ที่สุดคือแถบนี้คนเยอะ โรงงานเยอะมาก ขนมเธอขายดีที่โรงงานอุตสาหกรรม อบสดใหม่ ราคาถูก รสชาติพอใช้ได้ อาจจะไม่อร่อยเท่ายี่ห้อดัง แต่ก็สด ใหม่ และ ตั้งใจทำเต็มที่ เสียงเรียกหน้าบ้านทำให้เธอละมือและออกไปดู ชายหนุ่มท่าทางสุภาพยืนรออยู่หน้าบ้าน เสียงหวานทักออกไปอย่างคุ้นเคย

"หมอคิน"

นิตาวิ่งออกไปเปิดประตูรั้ว

"เข้าบ้านก่อนนะคะ"

นิตาบอกแล้วเลื่อนประตูออกไป หมอคิน เดินเข้ามาแล้วปิดประตูให้

"ขนมกำลังแพคค่ะ หมอรอสักครู่นะคะ"

เธอบอกกับเค้า นิตาเดินนำหน้า คุณหมอหนุ่มเข้ามาในบ้าน เสียงน้องน้ำหนึ่งทักคุณลุงหมออย่างดีใจ เธอนำน้ำไปเสริฟให้แล้วลงมือทำขนมต่ออย่างเร่งรีบ หมอคินทักทายสาวน้อยอย่างเอ็นดู เสียงพูดคุยงุ้งงิ้งดังออกมาเป็นระยะ กว่าครึ่งชั่วโมง ขนมก็เสร็จ นิตาหอบถุงขนมกว่าร้อยชิ้นออกมาจากในครัว หมอคินรีบเข้าไปรับช่วยถือ พร้อมกับจ่ายเงิน

"นิตาอบเพิ่มไปให้ยี่สิบชิ้นนะคะ ถือว่าร่วมทำบุญกับคุณหมอด้วย"เธอบอกกับเค้า หมอคินยิ้มออกมาอย่างดีใจ

"ขอบคุณนิตานะครับ ที่ช่วยงานเร่งด่วนแบบนี้" หมอหนุ่มสบตาและยิ้มให้คนตรงหน้าอย่างมีความหมาย