4 | สู้ด้วยจูบ?

1815 Words

"เป็นไรของแกแทนขวัญ ทำไมไม่นั่ง" เจ้อลินกระตุกข้อมือฉันให้นั่งลง แต่เก้าอี้ที่เหลือดันเป็นเก้าอี้ที่ฉันต้องหันไปที่โต๊ะของผู้ชายคนนั้น เขามองฉันนิ่งมาก วันนี้มาด้วยเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มปลดกระดุมสองเม็ด ขาที่สวมกางเกงสแลคยกไขว่ห้าง และมือขาวๆก็คลึงวิสกี้ในแก้วไปด้วยช้าๆ อย่างมีชั้นเชิง เออเขาดูดี แต่ไม่ดูดีกว่า จนสุดท้ายฉันจิกตาใส่ และยอมนั่งลง ดีเจก็ต้อนรับอย่างอลังการงานสร้างประกาศชื่ออีกครั้ง พร้อมกับขบวนเหล้าจุดไฟมาชุดใหญ่ "ว้าว...สุดปัง" ฉันใช้เท้าสะกิดเจ้ซีลีนที่ตื่นตาตื่นใจ ปังอะไร...ไม่เห็นรึไงว่าโต๊ะข้างๆมันคุ้นๆ "อะไรของแก" "ผู้ชายที่เราขับรถชนเมื่อตอนกลางวันนั่งอยู่โต๊ะข้างๆ" เจ้ซีลีนอย่าหันนะ! ไม่ทัน ลูกพี่ลูกน้องฉันหันขวับไปทันทีเมื่อฉันพูดจบ ฉันจึงรีบตีแขนให้เธอหันกลับมาก่อนที่จะโป๊ะ "ไปมองเขาทำไม" "ก็แกบอกฉันฉันก็มองป่ะ แต่ไม่เสียสายตานะ มีแต่คนหล่อๆ" ฉันส่ายหน้าเอือมระอา พยายามไม่สนใจสายตาของอีตาบ้านั่น ดื่มด่ำกับเหล้าหรูหลายยี่ห้อหลายรสที่เจ้อลินเปิดมา แต่ระหว่างนั้นรู้สึกตลอดนะว่าเขามอง ต้องอยากทวงค่าซ่อมรถกับฉันแน่ๆ รวยทิพย์ล่ะสิ ถึงไม่มีค่าซ่อมลัมโบร์กินี "นี่ ดูแกไม่มีสมาธิเลยนะแทนขวัญ เป็นอะไร?" เจ้อลินถามแล้วประสานมือท้าวคาง หนำซ้ำตายังกะพริบตาถี่ๆโชว์ขนตาที่ติดมาด้วย เอ่อขนตานี่ยาวไปถึงลพบุรีแล้วมั้งเจ้ ไม่หนักรึไงวะ "เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร" "ฉันพี่แกนะ ไม่ใช่ผัว" "ก็ไม่มีอะไรจริงๆ" ฉันยืนยันอีกครั้ง จนเจ้ซีลีนกวักมือให้เจ้อลินหันไปหาตัวเอง "คืองี้ โต๊ะข้างๆพึ่งมีประเด็นกับแทนขวัญเมื่อตอนกลางวัน น้องสาวแกไปขับรถชนรถเขา" เจ้ซีลีน "เหรอๆคนไหนอ่ะ?" "คนที่หล่อที่สุดนั่งตรงข้ามกับนางนั่นแหละ" เจ้ซีลีน! "แล้วทีนี้นะ ก็เถียงกันใหญ่ว่าใครผิด แทนขวัญเอาหมวกกันน็อคไปทุบรถเขาด้วยนะ ขับตั้งลัมโบร์กินีอ่ะ!" เจ้...ซี ลีน! "งั้นไปทักแป๊บ" ความบรรลัยของชีวิตคือการที่เจ้อลินรู้นี่แหละ พอเจ้ซีลีนพูดจบ พี่สาวฉันอีกคนก็คว้าแก้วเหล้าไปที่โต๊ะนั้นทันที "สวัสดีค่าาา อลินนะคะ" ผู้ชายสองคนมองเจ้อลิน แต่อีตาบีบนมมองหน้าฉัน เขาไม่ละสายตาไปจากฉันเลย วันนี้ฉันต้องมีเรื่องอีกแน่ๆ แต่ก็พร้อมบวกนะ ไม่มีอะไรที่แทนขวัญต้องกลัว "ดูสิ ขนาดดาราดังอย่างอลินไปนั่งด้วย เขายังมองแกตาเป็นมันเลยอ่ะ" "สงสัยอยากเรียกค่าซ่อมรถละมั้ง รถลัมโบร์กินีคันนั้น อาจจะเช่ามาอวดสาว พวกรวยทิพย์น่ะเจ้" ฉันจีบปากจีบคอพูดดังๆ ก่อนจะยกเหล้าของตัวเองดื่มแล้วหันมาสุนทรีกับเพลง เจ้อลินกกผู้ชายที่โต๊ะนั้นเรียบร้อยแล้ว และฉันก็ดื่มโดยไม่สนใจใคร โดยเฉพาะสายตาผู้ชายคนนั้น ที่เผลอมองทีไรแล้วทำตัวไม่ถูกทุกที "แกดูเครียดๆนะ กระดกเอาๆ" "เออ ทะเลาะกับพ่อมา" "เรื่องอะไร?" เพลงดังจัง ฉันแทบจะตะโกนคุยกับเจ้ซีลีนอยู่แล้ว "เรื่องแต่งงาน ยิงขาบอดี้การ์ด ขับรถบิ๊กไบค์ ฉันเองก็มีส่วนผิดที่พูดอะไรไม่คิดเหมือนกันล่ะ" ว่าแล้วน้ำตาก็ซึมออกมา แต่เศร้าซึมได้ไม่นานหรอกค่ะ! ก็ต้องสะดุ้งโหย่งเพราะเสียงแว๊ดของเจ้ซีลีน "ห๊ะ แต่งงาน?!!" เจ้อลินที่อยู่โต๊ะผู้ชายหันขวับมาหาเรา พลังเผือกนั้นแรงกล้า นางรีบบอกลาผู้ชายแล้วเดินมานั่งถามตาแป๋ว "ใครจะแต่งงาน? แกเหรอซีลีน" เจ้ซีลีนส่ายหน้าแล้วชี้มาที่ฉัน แต่ฉันยังไม่ตอบในทันที ปล่อยให้พี่ๆนั่งมองตัวเองยกเหล้าดื่มครั้งแล้วครั้งเล่า จนแก้วที่สี่หมดฉันถึงเล่าให้ฟังแบบเมาๆ และเล่าเสียงดังด้วย "เออ! ฉันต้องแต่งงานกับทายาทมาเฟียอีกบ้าน ตอนเด็กๆก็หล่อนะ โตมาไม่รู้หน้าตาเป็นไง แล้วที่ฉันทะเลาะกับพ่อ เพราะว่าอยากทดลองใช้ก่อน แต่ฉันดันไปพูดกับพ่อตรงๆ เลยไม่เข้าหูท่าน" "แกหมายถึงลองมีอะไรกันเหรอ?" เจ้อลินถามอึ้งๆ "ใช่" "ถ้าไม่ชอบทำไง? เสียตัวฟรี ไม่แต่ง?" ฉันวางแก้วบนโต๊ะ ปึก! แล้วมองเจ้ซีลีนตาเยิ้ม "เจ้ ถ้าคนมันเซ็กส์ห่วยมันก็ต้องห่วยตั้งแต่เล้าโลมแล้วป่ะ ฉันเอาตัวรอดได้น่า จะรีบหุบขาให้ทัน" พี่ๆถอนหายใจพร้อมกัน ก่อนที่ฉันจะลุกขึ้นยืนแล้วเซไปข้างหลังจนเกือบล้ม "ไหวป่ะเนี่ย แกจะไปไหน" "ไปเข้าห้องน้ำก่อน เดี๋ยวมา" ฉันว่าจบก็เหลือบมองอีตาบีบนมแว๊บนึง พอเห็นว่าเขากำลังคุยกับเพื่อนอยู่จึงเดินไปเข้าห้องน้ำ ซึ่งห้องน้ำของวีไอพีจะอยู่ข้างหลังเรา ไม่ต้องลงบันไดไปใช้ร่วมกับคนอื่นๆ ด้วยสติที่ไม่ครบร้อย ฉันจึงรีบทำธุระส่วนตัวให้เสร็จอย่างทำเวลา และรีบล้างมือเป่าแห้ง แต่เมื่อเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำหญิงเท่านั้นแหละ ฝ่ามือใหญ่ของใครบางคนก็คว้าหมับที่ข้อมือฉัน แล้วกดตัวเข้ากำแพงทันที "ปล่อย!" "เจอกันอีกแล้ว... แต่ทำไมรอบนี้ปากไม่เก่งแล้วล่ะ" ฉันกัดฟันจ้องหน้าเขาเขม็ง การเผชิญหน้ากันครั้งนี้ใกล้ชิดกว่ารอบแรกซะอีก ฉันเห็นหน้าเขาชัด เห็นความหล่อที่ยากจะจับตำหนิ แม้แต่ลมหายใจที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์และกลิ่นบุหรี่จางๆ ฉันยังรู้สึกได้เลย แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลาสำรวจใบหน้าเขา... เขามีสิทธิ์อะไรมาแตะต้องตัวฉัน! "คิดว่าอยากเจอรึไง!? คุณตามฉันใช่มั้ย รวยทิพย์อยากได้เงินซ่อมรถล่ะสิ" ฉันเชิดหน้าขึ้น ไม่ยอมให้ตัวเองอยู่ใต้อำนาจสายตาคู่นั้น แต่เขาเหยียดยิ้มที่มุมปาก มองฉันด้วยสายตาที่แปลกไปกว่าเดิม "ตอนแรก... ฉันไม่อยากพบอยากเจอผู้หญิงอย่างเธอเลย แต่ตอนนี้รู้สึก'อยาก' แล้วล่ะ" "อย่ามาพูดจาทุเรศกับฉันนะ!" มือใหญ่บีบข้อมือฉันแน่น ก่อนจะกดฉันลงกับกำแพง จนหลังกระแทก ปึก! "โอ๊ย ไอ้!..." ฉันชะงักทันที เพราะนิ้วชี้เรียวชี้หน้าฉัน ห่างเพียงคืบ "ลองด่าฉันสิ แล้วเธอจะรู้...ว่าฉันไม่เหมือนคนอื่นๆที่เธอทำนิสัยแย่ด้วย" "...." "ผู้หญิงอย่างเธอ... จุดจบควรเป็นที่ไหนดี" สาบานเถอะ ฉันไม่เคยอยากชกใครเท่านี้มาก่อน ถ้ามือฉันหลุดออกไปได้สักวิเดียวล่ะก็ ฉันจะจัดให้สาแก่ใจเลย "แล้วคุณล่ะจุดจบควรเป็นที่ไหน ที่กล้าพูดแบบนี้คงไม่รู้สินะว่าพ่อฉันเป็นใคร" เขาไม่ตอบฉัน ริมฝีปากยังคงยิ้มเหยียดอย่างเคย จนฉันเริ่มดิ้น เริ่มออกแรง เริ่มทำทุกอย่างให้ตัวเองหลุดจากพันธนาการนี้ แล้วเมื่อเขาปล่อย หมัดหลวมๆของฉันก็ง้างกว้างทันที หมับ! บ้าจริง! มันยังไม่ปะทะกับใบหน้าเขาเลย อีตาบ้านั่นก็จับข้อมือฉันและบีบแรงจนเจ็บ หนำซ้ำยังกระตุกเข้าไปหาตัวเอง และสอดมือว่างอีกข้างรั้งท้ายทอยฉันเข้าไปจูบ ฉันตาเบิกกว้าง ยืนนิ่งกับที่ ลมหายใจที่หอบโมโหเปลี่ยนเป็นหายใจไม่ทั่วท้อง ริมฝีปากนั้นไม่ได้สั่งสอนให้ฉันสงบและผ่านไป เขาไม่จบเพียงแค่นั้น รุกล้ำเข้ามาด้วยลิ้นร้อนกดแนบริมฝีปากแรงๆ จนฉันเซไปข้างหลัง และเมื่อฉันใช้มืออีกข้างดัน ทุบตี เขาก็จับหมับ! กดมันเหนือหัวฉันทันทีอย่างไม่เบาแรง ฉันหายใจไม่ทันแล้ว ช่วยออกไปสักที แรงของฉันมันหายไปไหนหมด! เวลาล่วงเลยนานแค่ไหนไม่รู้ แต่เมื่อริมฝีปากร้ายถอดถอนออกไป ฉันก็ไม่เหลือเรี่ยวแรงอีกเลย ร่างเล็กทรุดนั่งลงกับพื้นเหมือนคนโง่หายใจหอบหนัก ทำได้แค่ช้อนตาขึ้นไปมองเขาที่ล้วงกระเป๋ากางเกงเดินออกไปเท่านั้น นี่ฉันเมาหรืออะไรกัน... ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย มันทำให้ฉันอ่อนแออย่างประหลาด "แทนขวัญๆ แกไหวไหมเนี่ย เป็นอะไรไปนั่งอยู่ตรงนั้น" เจ้ซีลีนที่กำลังเดินผ่านรีบมาพยุงฉันลุกขึ้น "ฉัน... ฉะ ฉันเมา" "เมา?" ฉันพยักหน้า และมองรอบๆบริเวณจนเจ้อลินรีบมาช่วยพยุงไปที่โต๊ะอีกคน ฉันหย่อนก้นนั่งเหมือนคนเหม่อลอย มองไปที่โต๊ะนั้นเขาก็ยังนั่งอยู่และกินเหล้ากับเพื่อนราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น "วันนี้น้องสาวเราหนักจริงๆ เมาซะแล้ว แก้มแดงเลย" ฉันจับแก้มตัวเองทันที แต่จังหวะนั้นดันเผลอสบตากับเขาเข้าให้ เขาจ้องมาขณะที่ยกเหล้าดื่ม แล้วรู้ไหม...ว่าอะไรทำให้ฉันแทบกัดลิ้นตัวเองตาย ตอนที่เขาลดแก้วลง... เขาเลียริมฝีปากตัวเอง สติฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ฉันต้องเมาแล้วแน่ๆ จึงพยายามดื่มให้น้อยลง แล้วหาเรื่องอื่นคุยกับพี่ๆแทน จนถึงเวลาเช็คบิลเจ้อลินอาสาเลี้ยง แต่พนักงานดันถือใบเสร็จที่จ่ายเงินแล้วมาให้เธอ "ยังไม่จ่ายเลยนะคะ" เจ้อลินที่ถือใบเสร็จอยู่บอกกับพนักงานไป "เจ้าของผับบอกไม่คิดเงิน เพราะได้จูบไปแล้วครับ" เราสามคนมองหน้ากันเลิ่กลัก และฉันเม้มปากทันที ก่อนที่เจ้ซีลีนจะชี้ไปที่เจ้อลินคนแรก เออข้ามฉันไปเถอะ! ข้ามไป! "แกเหรออลิน แกแน่ๆเลย นังใจร่าน!" "บ้าเหรอ?! ไม่ใช่ฉันย่ะ>[]<" "ไม่ใช่ฉันด้วย แล้วจะเป็นใครล่ะ!" "คงเป็น... " สองคนนั้นชี้มาที่ฉันพร้อมกัน ซึ่งฉันรีบยกมือปฏิเสธ และส่ายหน้ารัวทันที ไม่ๆ ไม่ใช่ฉัน! และนี่มันก็ไม่ใช่ฉันเลย... แก้มฉันมันร้อนไปหมด ร้อนแปลกๆ เหล้ามันแรงเกินไปเหรอ? ก็ไม่นะ... หรือว่าจะเป็นคน... ______________________________ 👻 คอมเมนท์ = กำลังใจนะเจ้าคะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more