ฉันไม่แน่ใจในสิ่งที่เขาพูดเลย ว่าหมายถึงรักฉันหรือข้างล่างของเรากำลังเข้ากันได้ดี แต่แน่ใจว่าตัวฉันกำลังจะตาย...รู้สึกแบบนั้นจริงๆ ร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงกำลังคลอนจนตัวสั่น อีกทั้งเอวหนาที่กดลงทับก็ฝังความเป็นชายของเขาอย่างแนบแน่น
จึงได้แค่เอี้ยวมือไปข้างหลังจับแขนแข็งแรงของเขาแทน และส่งเสียงครางอู้อี้ฟุบหน้าลงหมอนเท่านั้น
ก่อนไม่นานเขาจะหยุดชะงัก...แช่มันค้างไว้ หายใจหอบแรงอยู่ข้างหลัง เฝ้ากระตุกปล่อยหยาดน้ำรักไว้ในตัวฉันอีกระลอกสั้นๆ
"น้ำหมดตัวแล้ว นอนกัน"
"อื้อ..."
"เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าพี่ต่อนะครับที่รัก"
ฉันจะปฏิเสธได้ยังไง เพราะเขาว่าพลางค่อยๆถอดถอน และก้มลงจุมพิตเบาๆที่แก้มก้นงอนของฉัน แล้วหลังจากนั้นฉันก็กลายเป็นเด็กขี้อ้อนโหยหาไออุ่นอัตโนมัติ พลิกตัวตามเขาขยับไปซบอกกว้าง และนอนยิ้มคนเดียวจนผล็อยหลับไป
•••
"เช้าแล้วครับ..."
เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูเรียกฉันตื่นขึ้นมาจากการหล
