"อย่าปากดีให้มันมากนักนะ" ฉันกัดฟันพูด
"แกใจเย็น อย่าลืมนะไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว"
เจ้ซีลีนจับมือฉันไว้แน่นและกระซิบเตือนสติ ขณะที่พี่พิชญ์เองก็รีบเดินมาคั่นกลางระหว่างฉันกับนังเฌอ แน่นอนว่ามันไม่กลัว แถมยิ้มเย้ยที่พิชญ์ปกป้อง
"พี่ว่าใจเย็นๆกันดีกว่านะ"
"ฉันใจเย็นที่สุดแล้วพี่พิชญ์ ถ้าเป็นเมื่อก่อนมันตายคามือฉันแน่"
และฉันก็ชี้หน้านังเฌอที่เสนอหน้าโผล่ออกมาจากหลังพี่พิชญ์
"ฉันจะเตือนแค่ครั้งเดียว เธอต้องระวังปาก เพราะวันข้างหน้าต่อให้มีผู้ชายหน้าไหนมาขวาง เธอก็ไม่พ้นมือฉัน"
"พิชญ์ๆดูสิ เฌอโดนขู่"
"ขอโทษน้องด้วยเฌอ" นังนั่นชะงักและเบิกตาโต เพราะน้ำเสียงที่พี่พิชญ์พูดนั้นแข็งทื่อ ไม่เหลือเค้าผู้ชายใจดี และสุภาพหลงเหลือเลย
"แต่ว่าพิชญ์..."
"ขอโทษน้อง และอย่าพูดแบบนั้นอีก"
รู้ไหมคะว่าฉันขนลุกเลย ขนาดเจ้ซีลีนยังหันมองฉันโดยไม่ได้นัดหมาย นี่พี่พิชญ์จริงเหรอ? น่ากลัวมาก!
"ก็ได้ ขอโทษ!"
