บทนำ
1163 Words
มายเดียร์ มัลลิกา อายุ 26 ผู้อยู่เบื้องหลังจิวเวลรี่แบรนด์ดัง ที่ถูกส่งต่อมาจากพ่อแม่ ด้วยความที่เป็นลูกสาวคนโต เธอจึงต้องรับบทหนัก ดูแลงานทั้งหมดของ My Diamonds แต่เพียงผู้เดียว แม้จะมีพี่น้องร่วมสายเลือดถึงสามคน แต่น้องอีกสองคนของเธอนั้น ยังไม่มีความสามารถมากพอที่จะช่วยบริหารจัดการอะไรได้สักอย่าง
นิวเยียร์ มาริสา น้องคนรอง อายุ 23 ก็จริง แต่ยังมีนิสัยที่ค่อนข้างเอาแต่ใจและแก้ไม่หาย งานก็มาทำบ้างไม่ทำบ้าง เธอเองก็บังคับน้องไม่ได้ เลยตัดปัญหาด้วยการให้น้องไปทำในสิ่งที่อยากทำ นั่นคือการเป็นนักแสดง
นาเนียร์ มาลีญา น้องคนเล็ก อายุ 19 เด็กสาวผู้เป็นดั่งดวงใจของบ้าน ด้วยความที่น้องนั้นฝักใฝ่ทางด้านการแพทย์ เธอเลยไม่คิดจะโยนงานจิวเวลรี่ไปให้น้อง ให้น้องได้ทำในสิ่งที่อยากทำ แม้ทั้งหมดที่กล่าวมานั้น จะทำให้ตัวเองโหมงานหนักเพียงคนเดียว
ภายในห้องทำงานของมัลลิกา
Tru Tru
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์เครื่องหรู เรียกให้คนที่นั่งก้มหน้าร่างแบบเพชรเงยหน้าขึ้นจากจอไอแพด คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น เมื่อเห็นชื่อคนโทรเข้าแสดงอยู่หน้าจอ วางไอแพดลงเบาๆ เอื้อมมือไปกดรับสายจากยัยตัวแสบของบ้าน
“ว่าไงจ๊ะเยียร์ วันนี้จะกลับมานอนที่บ้านเหรอ?”
น้ำเสียงหวานไม่ต่างจากใบหน้า แม้ว่าน้องทั้งสองคน จะไม่เคยคิด ที่จะมาช่วยแบ่งเบางานของเธอเลย แต่ด้วยความเป็นพี่ ที่อยากให้น้องได้ทำตามความต้องการของตัวเอง เลยไม่มีความขุ่นเคืองใดๆกับน้องๆเลยสักคน แม้จะอิจฉาที่น้องได้ใช้ชีวิตอิสระแบบที่ตัวเองไม่เคยได้ใช้ แต่ก็ยินดีและสนับสนุนน้องๆทุกอย่าง
[เยียร์ได้เล่นละครเรื่องที่พี่เดียร์แนะนำ พี่เดียร์ว่างพอที่จะมางานปาร์ตี้เล็กๆกับเยียร์ไหมคะ]
น้ำเสียงหวานไม่ต่างกันเลย เอื้อนเอ่ยด้วยความยินดี คนที่แนะนำให้น้องสาวไปแคสบทละครเรื่องที่ว่าได้แต่ยิ้มจนแก้มแทบปริ ด้วยรู้ดีว่าละครเรื่องนั้นบทดังมากแค่ไหน แล้วก็แคสยากมากด้วย ดีใจจริงๆที่น้องสาวเธอได้รับบทนี้
“งานเริ่มกี่โมง พี่ยังทำแบบให้คุณเดนิสไม่เสร็จเลย”
[พี่เดียร์มาตอนสามทุ่มก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเยียร์ส่งโลเคชั่นของร้านไปให้นะคะ]
“พี่แต่งตัวแบบไหนก็ได้ใช่ไหม”
[อ่า เอาแบบที่ดูดีที่สุดนะคะ เพราะมีใครหลายคนอยากทำความรู้จักกับพี่เดียร์]
“เอาพี่ไปเม้าส์เยอะเลยใช่ไหม”
[แหะๆ เอาเป็นว่าแต่งตัวสวยๆมานะคะ รักพี่เดียร์นะ]
“จ้าๆ”
มัลลิกากดวางสายหลังจากคุยเสร็จ นั่งทำงานต่ออย่างไม่ต้องกังวลเรื่องชุด เพราะเธอมีชุดพวกนั้นสำรองอยู่ในห้องทำงานเยอะมาก แม้จะออกงานไม่เท่ากับนิวเยียร์ที่เป็นนักแสดง แต่เธอก็เป็นสาวสังคมไม่ต่างกัน แม้ส่วนใหญ่จะไปเพราะงาน มากกว่าเที่ยวเล่นสังสรรค์ก็เถอะ แต่เธอก็ถือว่าเป็นสาวสังคมคนหนึ่ง
เมื่อเวลานัดหมายใกล้เข้ามา ร่างสูงโปร่งก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงาน มัลลิกาเป็นผู้หญิงหุ่นดีมากคนหนึ่ง แต่เธอไม่เคยใช้ร่างกายของตัวเองในการเดินแบบเปิดตัวคอลเลคชั่นเพชรที่ร้านเลยสักครั้ง ได้แต่นั่งมองทุกอย่างอยู่ด้านหน้า ทำราวกับว่า My Diamonds เป็นของคนอื่น
แม้จะมีฐานะร่ำรวย แต่ด้วยความที่ไม่เคยโอ้อวด น้อยคนนักที่จะรู้ว่าเธอเป็นทายาทของตระกูลดัง ตระกูลของเธอทำมาค้าขายเกี่ยวกับเพชรมาตั้งแต่สมัยต้นรัตนโกสินทร์ ทรัพย์สินมีมากจนใช้ไปถึงรุ่นหลานก็ยังไม่หมด แต่เพราะเป็นตระกูลใหญ่ เลยมีเครือแยกย่อยออกไปเยอะเหมือนกัน คนก็เลยไม่รู้ ว่าตอนนี้ใครเป็นคนกุมอำนาจสูงสุดของตระกูลเธอ
ก๊อกๆ
“เข้ามา”
ใบหน้าสวยหวานล้อมกรอบด้วยผมสีชมพูสวย เอ่ยปากอนุญาตให้คนข้างนอกเข้ามาในห้องส่วนตัวของตัวเอง ที่แยกออกมาจากห้องทำงานใหญ่ที่นั่งทำงานเมื่อสักครู่ สายตายังจับจ้องชุดที่แขวนอยู่ในตู้ คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น ด้วยไม่รู้ว่าจะใส่ชุดไหนดี
“คุณเยียร์ให้ดิฉันมาช่วยเลือกชุดค่ะ”
“ยัยเยียร์ก็นะ ชอบกลัวเดียร์จะแต่งตัวแปลกๆไปทุกที”
แม้จะเป็นแฟชั่นนิสต้าพอๆกัน แต่ถ้าไม่ใช่งานอะไรสำคัญเธอมักจะแต่งตัวแบบที่อยากแต่ง เสื้อยืดกางเกงยีนส์ใส่สบายๆ เคยใส่ไปไหนมาไหนบ่อยครั้ง บางครั้งก็ใส่มันไปออกงาน น้องสาวเลยค่อนข้างเป็นกังวลเรื่องการแต่งตัวของเธอ
“ก็คุณเดียร์….”
แม่บ้านคนสนิทของมัลลิกาละไว้ในฐานที่เข้าใจ มัลลิกายิ้มกว้างหลังจากได้ยินมัน เธอเป็นแบบนั้นแหละ แต่งตัวตามอารมณ์ซะส่วนใหญ่ ตามกาลเทศะอะส่วนน้อย คนใกล้ชิดรู้นิสัยเธอส่วนนี้ดีที่สุด
“วันนี้เดียร์ใส่ชุดนี้แล้วกัน”
มัลลิกาเลือกชุดเดรสสีฟ้าอ่อนมาทาบกับลำตัวให้แม่บ้านคนสนิทดู ท่านพยักหน้าขึ้นลงเห็นด้วย มัลลิกาจึงเดินยิ้มถือมันเข้าไปในห้องน้ำ ใช้เวลาชำระร่างกายไม่นาน ก็ออกมาด้วยสภาพใส่ชุดเรียบร้อย แม่บ้านจึงเดินเข้ามาทำหน้าที่ต่อจากนั้นให้
“รวบผมดีไหมคะ”
“ก็ได้ค่ะ”
ตอบคำถามพร้อมกับลงมือหยิบเครื่องประทินผิวขึ้นมา ไม่ชอบใจเลยเวลาต้องออกไปข้างนอก ไม่ชอบใจตอนที่ต้องมานั่งทาสกินแคร์ ไหนจะต้องลงเครื่องสำอางอีก คนที่รักเวลาถึงกับหน้ามุ่ยทุกครั้งที่ต้องมานั่งทำอะไรแบบนี้
“อ๊ะ! แย่แล้ว แบบนี้เดียร์ต้องสายแน่เลยค่ะ”
คิ้วเรียวสวยมีสีเข้มกว่าปกติ เพราะเธอรีบจนลืมดูและเผลอหยิบสีผิด สีผมกับสีคิ้ว ไปคนละทิศคนละทาง แบบนี้เธอไม่กล้าออกไปไหนหรอกนะถ้าไม่ลบมันซะก่อน และแน่นอนว่าการทำแบบนั้นมันเสียเวลา
“เดี๋ยวจะโทรไปบอกคุณเยียร์ให้นะคะ ว่าคุณเดียร์อาจจะถึงงานช้ากว่าปกติ”
รวบผมเสร็จพอดี แต่ไม่มีเวลาชื่นชมผลงานของตัวเอง รีบเดินไปจัดการโทรแจ้งคุณหนูรองแทนคุณหนูใหญ่ มัลลิกาเห็นแบบนั้นรีบจัดการในส่วนของตัวเองให้เรียบร้อย ไปสายก็คงดีกว่าไม่ไปแหละ
- Writer
