อึก อึก
“อือ”
ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง กลืนสิ่งที่อยู่ในปากลงไป ใบหน้าคมคายผละออกไปมองด้วยรอยยิ้ม ยื่นน้ำที่เหลือในแก้วให้คนป่วยรับไปดื่มจนหมด
“ฉวยโอกาส”
“ฉวยโอกาสกับเมีย มันผิดตรงไหน รออยู่นี่นะ เดี๋ยวเช็ดตัวให้ครับ”
ร่างบอบบางนอนลงที่เดิม หลับตาลงอย่างรวดเร็ว เหนื่อยเกินกว่าจะหาเรื่องเถียงกับเขา อีก ทั้งน้ำเสียงและแววตาอ่อนโยนที่เห็น มันทำให้รู้สึกดีนิดๆ มันต้องเป็นเพราะเธอป่วยนั่นแหละ ถ้าเธอไม่ป่วย เธอไม่มีทางรู้สึกดี เพราะผู้ชายเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแบบเขาหรอก
หลังจากหายเข้าไปในห้องน้ำได้ไม่นาน พนาก็เดินออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวชุบน้ำพอหมาดๆ เดินมานั่งลงที่เตียงอีกด้าน เริ่มเช็ดตัวให้คนป่วย โดยเริ่มจากใบหน้าชื้นเหงื่อก่อน
“อื้อ หนาว”
ความเย็นจากผ้าเปียกชื้น ทำให้กายสาวเริ่มสั่นสะท้าน แม้จะรู้สึกสดชื่นเพราะพิษไข้ถูกทำให้ลดลง แต่ความชื้นของน้ำก็ทำให้ร่างกายเกิดความหนาวเหน็บ เผลอขยับตัว
