แก๊ก!
รอยยิ้มหวานยกขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปยังทิศทางที่เกิดเสียง เมื่อเห็นว่าเป็นเจ้าของบ้าน ก็ปรับใบหน้าให้เรียบสนิท มองด้วยสายตาไม่พอใจ จนคนที่เพิ่งกลับมาถึง แอบยิ้มในใจกับท่าทางทั้งหมดของเธอ
“มารอรับผมเหรอครับ ที่รัก”
“อย่ามากวนประสาท ฉันต้องไปทำงาน ทำไมต้องออกไปข้างนอกด้วย มาก็ช้า”
“เห้อ ขี้บ่นจริงๆ”
พนาไม่สนใจเสียงบ่นของเธออีก เดินหิ้วของผ่านร่างเธอไป วางทุกอย่างลงบนพื้นภายในห้องรับรองแขก หยิบสิ่งที่ซื้อออกมาจากถุง เดินกลับมายื่นให้คนหน้าบึ้งที่เดินตามหลังมาพร้อมเสียงบ่นงึมงำ
“ใส่ไปก่อน เอาไว้คุณว่าง ผมจะพาไปซื้อใหม่ทีหลัง”
เขารู้ว่าเธอชอบใช้ของที่มีแบรนด์ แต่เสื้อคลุมที่เขายื่นให้นั้น เขาซื้อมันมาจากตลาดที่อยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้าน ของที่ซื้อมาทั้งหมด เป็นของราคาธรรมดาทั้งนั้น ไม่ได้ตีแบรนด์หรู แต่มันก็ใช้สวมใส่ได้ตามปกติ
“แล้วกระเป๋าฉันล่ะ เห็นไหม”
มัลลิก
