มัลลิกายิ้มทักทายญาติของตัวเองที่มองมาอย่างสงสัย เธอเปลี่ยนสถานที่นัดหมายกับพนา เพราะตั้งใจมาเจอเขานี่แหละ อย่างน้อยๆ เขาก็อยู่ข้างเธอมากกว่า ตอนนี้เธอต้องเริ่มหาพักพวกแล้ว เพราะทางมยุรีที่มีโอกาสใกล้เคียงกับเธอ เริ่มเคลื่อนไหวแล้วเช่นกัน
เปลี่ยนให้อีกคนมาทำหน้าที่แทนตัวเองอย่างรวดเร็ว เมื่อญาติสาวส่งสัญญาณให้จนอดสงสัยไม่ได้ โน้มตัวลงไปใกล้คนที่ล่างเวที
“มีธุระ?”
“มีเวลาสักชั่วโมงไหม ขอคุยด้วยหน่อยสิ”
“เวลาว่างมีเยอะแยะ ทำไมถึงเลือกเวลางานของคนอื่น”
“ก็เดียร์สะดวกเวลานี้นี่”
ใบหน้าของมัลลิกาทำให้คนเป็นญาติถอนหายใจ คนจากตระกูลหลักแม่งเอาแต่ใจตัวเองทุกคนจริงๆ สะดวกตัวเองแต่เดือดร้อนคนอื่น
“อีกสิบห้านาที เดี๋ยวไปหา”
“เค!”
เมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการ มัลลิกาก็เสียเวลาอยู่หน้าเวทีอีก เดินกลับไปหาคนหน้าตึงที่นั่งมองการกระทำของเธออยู่ตลอด เขาไม่ค่อยเข้าใจเธอนัก เธอทำอะไรแต่ละอย่าง มักมี
