“จะทำอะไร! ปล่อยฉันลงนะพนา”
“ไม่แต่งก็ได้ แต่คุณยังต้องทำหน้าที่เมียให้ผมเหมือนที่เคยตกลงกันไว้”
ร่างสูงก้าวเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้มือเล็กทั้งสองข้างทุบแผ่นหลังอยู่อย่างนั้น เมื่อมาถึงประตู ก็จัดการมันออกอย่างยากลำบาก เมื่อเปิดได้ ก็รีบเดินขึ้นชั้นสองไปทันที
ปึ่ง!
ห้องนอนที่ไม่ได้ล็อก ถูกถีบจนเปิดออกกว้าง มัลลิกามองเตียงนอนสีเทาด้วยสายตาหวาดกลัว ยิ่งเขาก้าวเท้าเข้าไปใกล้มากเท่าไหร่ หัวใจเธอยิ่งเต้นแรงขึ้นเท่านั้น
“อย่าทำบ้าๆนะพนา”
พรึ่บ
“ไม่บ้าหรอกเดียร์ ผมแค่จะทำในสิ่งที่ผมควรทำมาตั้งนานแล้ว”
ดวงตาคู่คมในแบบที่มัลลิกาไม่เคยเห็น ทำให้ขนอ่อนในกายลุกซู่ ตอนที่ถูกทิ้งลงบนเตียง เธอรู้ชะตากรรมตัวเองทันที ที่สบเข้ากับดวงตาของเขาที่ไม่มีแววล้อเล่นเลย
“พะ พนา คุณอย่าทำอะไรฉันนะ”
มัลลิกาขยับถอยไปด้านหลังจนแผ่นหลังชนเข้ากับหัวเตียง แม้เธอกับเขาจะเคยมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันมาก่
