6
1558 Words
“ไม่ต้องรีบหรอกครับ ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป” คำตอบของเขาไม่ตรงกับความต้องการของเธอ ยิ่งเขาตอบแบบนี้เธอยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่
“อยากลดน้ำหนักให้เหลือสี่สิบเจ็ดกิโลค่ะ”
“ผอมไปครับ เหลือห้าสิบเจ็ดก็พอ เราสูงตั้งร้อยหกสิบเจ็ดนะ”
“ห้าสิบเจ็ดยังอ้วนอยู่เลยค่ะ”
“ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ชอบผอมกันขนาดนั้นเลยเหรอครับ อ้วนเกินน่ะไม่ดีเพราะจะทำให้เราป่วยหรือปวดเข่าได้ เพราะท่อนล่างต้องรับน้ำหนักมาก แต่ผอมเกินก็ไม่ดีนะ พี่ให้ลดได้เยอะสุดห้าสิบสามกิโลนะครับ”
“พูดไปพูดมา ห้าสิบเจ็ดกิโลนี่ก็อีกสิบกิโลนะคะ ตอนนี้น้องดาหนักหกสิบเจ็ดแน่ะ”
“ลดได้เยอะแล้วครับ สู้ต่อไป ไม่มีอะไรยากเกินความสามารถของมนุษย์”
“น้องดาจะสู้ค่ะ”
“นอนได้แล้วครับ ดึกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นมาช่วยกันแพ็กอาหาร”
“ค่ะ พี่ธีคะ”
“ครับ”
“อยากลดน้ำหนักให้เร็วกว่านี้อีกค่ะ”
“งั้นวันหยุดสุดสัปดาห์นี้พี่จะบอกวิธีแล้วกันนะ”
“จริงเหรอคะ พี่ธีใจดีที่สุดเลย” เธอกระโดดโลดเต้นเขย่าแขนของเขาอย่างดีใจ ก่อนจะยิ้มเขิน ดึงมือหนีอย่างอายๆ
“ราตรีสวัสดิ์ครับ” เขาบอกราตรีสวัสดิ์โดยการวางมือบนศีรษะของเธอแล้วโยกไปมา ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ
“พี่ธียังไม่นอนเหรอคะ” คนที่ยังไม่ง่วงเหมือนกันเอ่ยถาม เดินไปหยิบหนังสือของเขามาเปิดดู เธอมีหนังสือของเขาทุกเล่ม อ่านซ้ำมากกว่าหนึ่งรอบ
“ยังครับ พี่ขอเขียนหนังสืออีกสักหน่อย ตอนดึกๆ เงียบๆ แบบนี้สมองแล่น”
“ดีจังค่ะ” ธีรภัทรมีโต๊ะเขียนหนังสือและมีโต๊ะยืนเขียนหนังสือด้วย เขาบอกเธอว่าเวลาปวดหลังก็จะยืนเขียน บางทีเวลาสมองแล่นต้องรีบจดบันทึกหรือพิมพ์เอาไว้ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวลืม แต่คนเราจะนั่งปักหลักอยู่บนเก้าอี้ตลอดเวลาไม่ได้ ต้องยืดเส้นยืดสายหรือเปลี่ยนอิริยาบถบ้าง
การเป็นนักเขียนสมัยนี้สะดวกเพราะพิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์ วันไหนปวดตาก็เขียนด้วยมือใส่กระดาษเอาไว้ วันไหนไม่ปวดตาก็พิมพ์สลับกันไป
“เราล่ะ ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย”
“ค่ะ พี่ธีอย่านอนดึกมากนะคะ” เธอบอกลาเขาอีกครั้งก่อนจะเข้านอน
นาฬิกาปลุกดังขึ้นในตอนตีสี่ เธองัวเงียตื่นขึ้นมาก็เห็นธีรภัทรจัดการ อุ่นพวกไก่ที่นึ่งเอาไว้เมื่อคืนและต้มไข่เรียบร้อยแล้ว เขากำลังจัดผักผลไม้ลงกล่อง เธอรีบไปล้างหน้าแปรงฟันมาช่วยเขา ใช้เวลาชั่วโมงกว่าๆ ก็เสร็จเรียบร้อย ตรงตามออร์เดอร์ที่ลูกค้าสั่ง ซึ่งมีจำนวนกล่องเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ เพราะลูกค้าบอกต่อกันเมื่อกินแล้วอร่อยถูกปากทั้งยังดีต่อสุขภาพ แถมหลายคนยังอยากลดน้ำหนัก
หลังจากเสร็จภารกิจแพ็กอาหารคลีนใส่กล่อง เธอก็ตามเขาออกไปวิ่งในสนามหญ้าหน้าบ้าน ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นก็กลับมาอาบน้ำและรับประทานอาหาร
ธีรภัทรอาสาไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัยทุกวัน เขาบอกว่าให้เธอนั่งรถเมล์ไปมันลำบากเพราะต้องพาอาหารกล่องไปส่งให้ลูกค้าด้วย
ชีวิตที่ราบเรียบของเธอมีความสุขในทุกๆ วัน เรื่องกังวลใจหลายอย่างผ่านพ้นไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ อาจเป็นเพราะเธอมีเรื่อง อย่างอื่นให้ทำมากกว่า
ในทุกวันนอกจากทำอาหารแล้ว เธอยังช่วยธีรภัทรพรวนดิน รดน้ำต้นไม้ เขาปลูกพืชผักสวนครัวเอาไว้มากมาย โดยเฉพาะต้นอ่อนทานตะวันที่เพาะออกมาแล้ว ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ลูกค้าออร์เดอร์กันเข้ามารัวๆ เพาะขายแทบไม่ทัน กิจวัตรประจำวันของธีรภัทรนอกจากเขียนหนังสือแล้ว เขาจะขลุกอยู่กับต้นไม้ใบหญ้า เธอก็ชอบอยู่กับธรรมชาติไม่ต่างจากเขา
“พี่ธีคะ”
“ครับ” คนรับคำหันมามองเด็กสาวที่กำลังมองเขาเหมือนมีเรื่องจะถาม
“พี่ธีบอกว่ามีวิธีการลดน้ำหนักที่เร็วกว่าที่ทำอยู่ จำได้ไหมคะ แล้วพี่ธีบอกว่าจะบอกน้องดาในวันหยุดสุดสัปดาห์” เธอไม่ค่อยอยู่บ้านของตัวเองแต่ทำเนียนมานอนบ้านเขาทุกวัน ขนเสื้อผ้ามาอยู่ด้วยเลย เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ธีรภัทรน่ารัก เขายังแวะเวียนไปทำความสะอาดบ้านให้เธอตอนเธอไปเรียนหนังสือ
“ยังไม่ลืมอีกเหรอ” เขาเอ่ยถาม วางมือบนศีรษะของเธอก่อนจะโยกไปมาเบาๆ
“ยังค่ะ พี่ธีบอกหน่อยนะ”
“บอกแล้วจะทำเหรอ” เขาเดินหนี เธอก็ตามไปตื้อเขาด้วยความอยากรู้จริงๆ
“ก็...” เขาวางมือบนบ่าของเธอ ก่อนจะทาบริมฝีปากลงไปบนกลีบปากนุ่มละมุน
เธอตาโต จิกมือเข้ากับคอเสื้อของเขา กะพริบตาปริบๆ เมื่อเขาถอนริมฝีปากออกห่าง
“จูบแล้วผอมเหรอคะ”
“ไม่ครับ ต้องทำแบบนี้ถึงจะผอม หมายถึงต้องออกแรงทุกวัน” เขาตวัดร่างเธอขึ้นอุ้ม ก่อนจะวางเธอลง
“พี่ว่าขี่หลังดีกว่าครับ”
“เอ่อ...” เธอกะพริบตาปริบๆ เขาลูบท้ายทอยไปมาก่อนจะก้มลงมากระซิบ
“ยกน้องดาแล้วปวดหลังนิดหน่อยครับ เห็นทีต้องออกกำลังกายให้มากกว่านี้”
“พี่ธีว่าน้องดาอ้วน” เธอตาโต
“ไม่ใช่ครับ แต่หนักกว่าพี่จะอุ้มได้”
“งอน!” เธอสะบัดหน้าหนี
“ลดอีกสิบกิโลพอครับ พี่ยกไหว”
“นั่นแหละ พี่ธีหาว่าน้องดาอ้วน หยาบคายที่สุด”
“อ้าว...” ธีรภัทรใบหน้าเหลอหลา เขามองร่างที่สะบัดหน้าหนีเข้าห้องนอนไปตาปริบๆ
เรื่องน้ำหนักและความอ้วนห้ามทัก ผู้หญิงเขาไม่ชอบ มันหยาบคายแต่เรื่องขึ้นคานเดี๋ยวนี้ผู้หญิงเฉยๆ ใครทักก็บอกว่าโสดสบายกว่ามีครอบครัวเสียอย่างนั้น
ไม่ใช่ว่าธีรภัทรไม่อยากง้อ แต่เขาไม่อยากเซ้าซี้ คนที่งอนป่องเข้าห้อง นั่งรอคนมาง้อ แต่เขาก็ไม่มา เธอออกมาด้อมๆ มองๆ ดู เห็นเขากำลังตั้งใจเขียนหนังสือก็เม้มปากเข้าหากันแน่น
“พี่ธีคะ”
“ครับ อือ...” พอเขาหันมาเธอก็จูบเขาแรงๆ ธีรภัทรตกใจในคราแรก ก่อนจะรวบท้ายทอยของเธอเอาไว้แล้วจูบตอบกลับไป
“จูบแบบนี้ ปากพี่ช้ำหมดแล้ว” เธอถอนจูบออกห่าง ใบหน้าแดงก่ำ พอเขายื่นหน้ามาเพื่อจะจูบเธอก็ใช้มือปิดปากเอาไว้ เขาจึงจูบหลังมือเธอแทน
“หลังจากจูบทำยังไงถึงจะผอมคะ”
“บอกให้มาขี่หลังก่อน”
“ขี่หลังนี่เหรอคะจะผอม”
“ก็มาขี่หลังก่อนสิ”
“ก็ได้ค่ะ” เธอปีนขึ้นไปขี่หลังเขา กอดเขาเอาไว้แน่น ใจสาวเต้นระทึก
ธีรภัทรพาเธอมาที่เตียงนอนกว้างในห้องนอนของเขา ห้องนอนโทนสีเข้มแต่สะอาดสะอ้านเรียบร้อย กลิ่นกายของเขาลอยอบอวลอยู่ในอากาศ เธอถูกกดลงบนเตียงนอนหนานุ่มเบาๆ มันให้ความรู้สึกวาบหวามเหมือนฝัน ร่างกายของเธอสั่นสะท้านยามเขาไล้มือไปตามเรือนร่าง
“พี่ธีคะ”
“ครับ”
“เอ่อ...” เธอกัดปากหน้าแดง จะถามเขาว่ายังไงดี
“ถามว่า”
“แบบนี้ผอมแน่ๆ เหรอคะ”
“มีคนเคยพูดกับพี่ว่าผู้หญิงยอมทำทุกอย่างให้ผอม ยกเว้นออกกำลังกายและควบคุมอาหาร”
“คะ?” เธอหลุดอุทานเหมือนไม่เข้าใจ
“วิธีของพี่ผอมจริง แต่ต้องใช้เวลาและต้องทำบ่อยๆ ทำทุกวัน พี่กลัวน้องดาจะไม่ไหว” เขาไล้แก้มสาว น้ำเสียงของเขาเย้ายวนชวนฝัน ธิดารู้สึกว่าลมหายใจของเธอติดๆ ขัดๆ ยามเขาขยับใบหน้าเข้ามาหา เธอกะพริบตาปริบๆ รู้สึกได้ถึงความใกล้ชิดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ลมหายใจของเขาเป่ารดใบหน้าของเธอถนัดถนี่
“ไม่ต้องกลัวหรอกครับ วิธีนี้ไม่อันตรายจนถึงแก่ชีวิต ไม่เหมือนการกินยาลดน้ำหนักหรืออาหารเสริมลดน้ำหนักอะไรพวกนั้น ที่สำคัญที่สุดไม่โยโย่ด้วยครับ” คนพูดนาบปากร้อนเข้าไปแนบชิดปากนุ่มละมุนของเธอ ธิดาครางเบาๆ จิกมือกับคอเสื้อของเขายามเมื่อความวาบหวามเข้าจู่โจมอย่างรุนแรง เรือนร่างแข็งแรงอบอุ่น กลิ่นกายชายหอมกรุ่นติดจมูก และความร้อนผ่าวที่นาบร่างของเธอทำให้เรือนร่างสาวสั่นสะท้าน
มือหนานุ่มของเขาปลดเปลื้องอาภรณ์ของเธอออกอย่างไม่รีบร้อน ปลายนิ้วแตะเบาๆ กับผิวผุดผ่องทำเอาตัวเธอสั่นสะท้าน
ปากหยักหนาประทับจุมพิตดูดดื่มลงมาหา ปากของเธอสั่นระริกยามถูกคลึงเคล้าเบาๆ มือหนาเลื่อนลูบไปตามเรือนร่าง เธอสะดุ้งเมื่อเขาทาบมือลงมาบนปทุมถันอวบอิ่ม
“กลัวเหรอ ตัวสั่นเชียว” เสียงถามของเขาแหบพร่าทำเอาเธอสั่น ธิดาพยักหน้าเบาๆ ในสมองไม่ได้คิดเรื่องความอ้วนผอมอะไรในยามนี้ เธอกำลังคิดอะไรไม่ออกต่างหากล่ะ
- Writer
