one shot story

&.& i have a boyfriend named kiester, we’ve been in a relationship for almost three years. i love him so much he made my life memorable. but their is one thing that he doesn’t know about me, i have a cancer. i have multiple myeloma for almost eight years, i’m now turning 20 this year. natatakot ako na baka hindi na ako umabot ng 20 years old because of my cancer. walang cure ang cancer ko, nag che-chemo lang ako pero wala pa ring nangyayari. we’re just wasting our money ang chemo ang pumapatay sa katawan ko hindi ang cancer ko. “mika, i want to ask something to you ija.” mom said “what is it mom?” “alam na ba ni kiester ang tungkol sa sakit mo? mika wag mo nang patagalin pa toh kasi parehas lang kayong masasaktan pag hindi mo sinabi ang tungkol sa sakit mo.” “sino si kiester? matilda?” dad ask, he doesn’t know that i have a boyfriend for almost three years kami lang ni mommy ang nakakaalam nun, dahil alam kong hindi papayag si dad. “b-boyfriend ko p-po” nauutal kong salita. “mika, nag usap na tayo dito diba? no boy-friend hanggang hindi ka gumagaling sa sakit mo. we both know, we all both know na may taning ang buhay mo at hindi tayo sigurado kung hanggang kelan ang itatagal mo dito. walang cure ang sakit mo mika. hiwalayan mo na yang lalaki na yan, kung ayaw mong sabihin ko sa kanya ang totoo.” “dad, no hindi ako makikipaghiwalay sa kanya, he made my life extra special hindi ko nararamdaman na may sakit ako at may taning na ang buhay ko sa tuwing kasama ko siya. dad please hayaan mo akong mabuhay ng normal.” “hindi ka normal mika tandaan mo yan! hindi ka tulad ng ibang teenager na pwedeng pumunta ng bar, pumasok ng paaralan at kung ano ano pa.” “dad please, ilang araw, linggo o buwan nalang ang itatagal ko dito dad please let me be with kiester i can’t lose him.” day’s past and my birthday is coming, this is the day na makikita ko na si kiester for the first time. i met him in social media, i created my rp account. “hi kiester nasaan kana?” “turn around, babe.” as i turn around i saw a man wearing stripe shirts and a maong shorts, he looks so plain with his attire and i love it. i love how simple he is. “k-kiester.” i can’t believe that he’s with me now, but i’m afraid that one day he’ll find out my condition. i can’t lose him, hindi ko pa kayang mawala sa mundong toh. “you look so beautiful in white babe, lalo na pagkinasal tayo” nakaramdam ako ng kilig sa sinabi niyang yun, pero nakaramdam din ako ng lungkot dahil i’m 20 now and baka ilang hours o araw nalang ang itatagal ko dito. “really?” “of course you are beautiful no more video calls, cause i’m already here.” “i love you babe.” “i love you too babe, so let’s go? i’ll treat you.” “sa millhouse nalang tayo pumunta, masarap ang steak duon.” i said kahit hindi pa ako nakakapunta duon. buti nalang at malapit lang yun dito, nararamdaman ko kasing aatake nanaman ang sakit ko. nahihirapan akong huminga pero hindi ko yun pinahalata kay kiester hindi ko gustong malaman at makita niyang nahihirapan ako. “where here!!!” masayang sabi ni kiester. “babe, is it okay kung pumunta muna ako ng cr?” “sure babe take your time hintayin kita dito.” i immediately go to the bathroom, my nose is bleeding at nahihirapan na akong huminga. hindi ko na kaya. maya maya mayroong pumasok sa cr at nakita ako, she saw me nakita niya kung paano ako nahirapan huminga. “miss, okay ka lang? anong nangyayari sayo? doctor ako sabihin mo sakin.” “n-nahihirapan po akong h-huminga, ang dami na pong dugo ang lumabas sa ilong ko.” halos pagod at walang gana kong salita. “shortness of breath, bleeding of nose naranasan mo na bang sobrang lakas ng period mo?” “o-opo” “you have multiple myeloma right? ang mga taong may ganyan ay hindi dapat lumapabas ng bahay, wala pang cure ang sakit mo kahit saang ospital ka pa dalhin. hintayin mo ko dito at hihingi ako ng tulong.” hindi ko na kaya, inaantok na ako. ang mga talukap ng mata ko’y unti unti nang bumabagsak. bago ako tuluyang mawalan ng hininga ay nakita ko ang doctor at sa likod niya ay si kiester. “babe, hold on babe don’t leave me.” “babe, hindi ko na kaya. is it okay if i sleep? forever?” “b-but babe-“ pagtigil ko sa sasabihin niya. “please?” ang huling salita ko bago ako tuluyang mawalan ng hininga.