ตอนที่ 13
——————————
ชายหนุ่มมองตามคนตัวเล็กวิ่งร้องไห้ออกไป คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเล็กน้อยแต่ก็ไม่สนใจที่จะตามออกไปถามเธอ ร่างสูงใหญ่ของเดกเตอร์หันออกไปดูวิวด้านนอก มือใหญ่คลายเนกไทออกเล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจนัก
ครืด ครืด....
โทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงสั่นครืด เดกซ์เตอร์พ่นลมหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะกดรับสาย
"ว่าไงเอสเธอร์" เขาเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงราบเรียบและมีความรำคาญปนอยู่
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่คิดถึง" เสียงเล็กเสียงน้อยทางปลายสายออดอ้อนบอกความในใจ
"อืม"
"แหม ทำไมน้ำเสียงเย็นชาขนาดนี้ละคะเดกซ์"
"ผมแค่ยุ่งๆ น่ะ คุณมีอะไรหรือเปล่า" ร่างสูงใหญ่นั่งลงบนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ พิงศีรษะที่พนักพิงของเก้าอี้ราวกับต้องการข่มอารมณ์ไม่ให้โมโหใส่คนปลายสาย
"มีค่ะ เอสกำลังจะไปหาคุณ ใกล้จะถึงแล้วนะคะ"
หลังจากที่เขากลับจากฮาวายเมื่อคืน เธอก็รีบตามมาเพราะเอาแต่คิดถึงเขา กว่าที่เขายอมติดต่อเธอไป เธอก็ค่
