จันทร์เจ้ามองอาคารเบื้องหน้าแบบตื่นตา
เพราะเธอไม่เคยอะไรแบบนี้
คูเปอร์เอื้อมมือมาจับจันทร์เจ้า
แล้วบอกอย่าห่างจากพี่ที่นี่อันตราย
จันทร์เจ้าที่รู้สึกกลัวขยับเข้ามาใกล้คูเปอร์
คูเปอร์กระตุกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ
พอเดินเข้ามาในตัวอาคาร
ภาพที่จันทร์เจ้าเห็นคือ ชายใส่สูททุกคนโค้งคำนับ คูเปอร์ทุกจุดที่เดินผ่าน ดูน่ากลัวมากสำหรับจันทร์เจ้า
คูเปอร์พาจันทร์เจ้ามาในห้องห้องนึง
ปรากฎว่ามันคือห้องทำงาน
คูเปอร์ที่สังเกตุอาการของเลขาตัวเล็ก
นู๋กลัวเหรอครับ
จันทร์เจ้าพยักหน้า
คูเปอร์ขำ ที่นี้เป็นธุรกิจลับๆของครอบครัวพี่เอง ที่พามาเนี่ยจะให้ช่วยทำบัญชีที่นี่ให้
แล้วพี่จะจ่ายค่าเหนื่อยให้
ว่าพลางคูเปอร์นั่งลงบนโซฟา
แล้วตบเบาะข้างๆส่งสัญญาณให้จันทร์เจ้านั่งข้างๆ จันทร์เจ้าเดินไปนั่งอย่างว่าง่าย
แล้วงานที่บริษัทละคะ
คูเปอร์ยิ้มแล้วเอานิ้วเขี่ยไรผมน้องแล้วพูด
เป็นเลขาพี่ตัวต้องติดพี่ค่ะ ทุกอย่างคือจบ
พี่อยู่ที่ไหนจันทร์เจ้าก็อยู่ที่นั่น โอเค๊
จันทร์เจ้าพยักหน้างงๆ เพราะวูบวาบกับสัมผัส
ปึง!!! อร๊ายยยย
จันทร์เจ้าสะดุงตกใจ ทำให้เผลอไปอยู่บนตักคูเปอร์
อร๊ายยยยย
ทันทีที่ได้สติมองไปตามเสียง
เสี่ยค่ะ ทำไมควีนติดต่อไม่ได้เลย
อร้ายยย แล้วนางนี่เป็นใครมานั่งตักเสี่ย
เสี่ยไม่เคยให้ใครนั่งตัก
อร้ายยยย
คูเปอร์ มองนิ่งใครให้เธอเข้ามา
เปาที่วิ่งมาถึงพร้อมพาลูกน้องลากควีนออกไป
ขอโทษครับนาย ผมห้ามเธอแล้ว
คูเปอร์พยักหน้า แล้วส่งสัญญาณให้เปาออกไปพร้อมปิดประตู
จันทร์เจ้านั่งตัวเกร็ง อึ้งกับเหตุการณ์เบื้องหน้า พอได้สติค่อยลงจากตักคูเปอร์ เออขอโทษค่ะ
"คูเปอร์"มีอะไรอยากถามพี่มั้ยครับ
"จันทร์เจ้า"ไม่เป็นไรคะ
"คูเปอร์"แต่พี่อยากเล่า
จันทร์เจ้ามองหน้าคูเปอร์แล้วนิ่ง
คูเปอร์ดึงมือจันทร์เจ้ามาจับแล้วบอกว่า
พี่ไม่เคยมีแฟน ส่วนมากจะซื้อแล้วจบ
แต่ก็จะมีคนประเภทนี้ที่ไม่จบ แต่พี่ไม่เคยจริงจังอะไร
"จันทร์เจ้า"เรื่องส่วนตัวพี่ไม่ต้องบอกนู๋ก็ได้ค่ะ
นู๋แค่ตกใจเสียงกรีด แสบหูมากๆ
"คูเปอร์"แต่พี่อยากอธิบาย
ก๊อกๆ
เข้ามา
นายครับ เอกสารที่สั่งครับ
เปาวางเอกสารบนโต๊ะแล้วออกไป
คูเปอร์หยิบเอกสารมาให้จันทร์เจ้าแล้วเอ่ย
นี่เป็นชุดข้อมูลที่ให้ช่วยทำ
จันทร์เจ้าพยักหน้าแล้วรับมา
แล้วจันทร์เจ้าต้องมาทำงานที่นี่วันไหนบ้างคะ คูเปอร์ยิ้ม เดียวพี่โทรบอกอีกรอบนะครับ
จันทร์เจ้าพยักหน้า
คูเปอร์เอามือลูบหัวน้อง หายตกใจยัง
จันทร์เจ้ายิ้มเจื่อน
Call
มีสายเข้าโทรศัพท์จันทร์เจ้า
เออขออนุญาตนะคะ
คูเปอร์พยักหน้า
พริมา:แกฉันคิดถึงแก ตั้งแต่ฝึกงานไม่ได้ตี้กันเลย
จันทร์เจ้า:งานยุ่งอะแก
พริมา:งื้ออคิดถึง วันเสาร์ไปเที่ยวกันมะ
จันทร์เจ้า:งือฉันรับจ๊อบพิเศษอะแก
แกโทรมาช้าไป 5 นาที
พริมา:แกดูแลตัวเองพักผ่อนบ้างนะ
จันทร์เจ้า:จ้า คิดถึงนะ
หลังจากวาง
คูเปอร์ยิ้มแล้วเอ่ย
พี่ใช้งานเราหนักจนไม่ไปได้เจอเพื่อน
เลยเหรอ
จันทร์เจ้าหัวเราะ แล้วตอบเจอกันทุกวันคะ
แต่พริมาจะตี้หมูกระทะเลยงอแง
คูเปอร์เอามือทาบอก แล้วบอกค่อยยังชั่วนึงว่าจะเป็นนายจ้างใจร้าย
จันทร์เจ้าหัวเราะลั่น เหมือนเด็กน้อยอีกแล้ว
คูเปอร์มองละยิ้มตาม ไปครับพี่ไปส่ง
"จันทร์เจ้า"เดียวกลับเองก็ได้ค่ะเกรงใจ
"คูเปอร์"แต่พี่ไม่สะดวกใจให้กลับเอง
โอเค๊
จันทร์เจ้าบนพึมพำแล้วเลือกอะไรได้มั้ย
คูเปอร์ ก้มหน้าไปใกล้ๆแทบจมูกจะชนจมูก
พี่ได้ยินนะจะดื้อใช้มั้ย
จันทร์เจ้าที่เอนตัวแทบจะติดที่พิงโซฟา
ใช้มือดันออกคูเปอร์ ไม่ดื้อไม่บ่นละค่ะ
ไปค่ะกลับกัน
คูเปอร์พละตัวออกแล้วยิ้ม ก็แค่นั้น