บทที่ 7 อะไรยังไง

805 Words

ออกจากห้องประชุม จันทร์เจ้าที่เดินตามคูเปอร์หันมาเห็นพริมา ที่กำลังจะเดินไปขึ้นลิฟ เธอจึงดึงชายเสื้อด้านหลังผู้เป็นเจ้านายเบาๆ คูเปอร์หยุดเดิน แล้วหันกลับมา ว่าไงครับแล้วยิ้มบางๆ จันทร์เจ้าก้มหัวให้เล็กน้อย เออพี่คูเปอร์คะ ขอไปหาเพื่อนหน้าลิฟได้มั้ยคะ พี่คูเปอร์ขึ้นไปก่อนแล้วเดียวนู๋ขออนุญาตขึ้นทีหลังได้มั้ยคะ คูเปอร์ยิ้ม นึกว่าเรื่องอะไร ได้สิครับ จันทร์เจ้ายิ้มหวาน แต่เป็นอันต้องหุบลงเพราะประโยคต่อมาของเจ้านาย เดียวพี่ไปด้วย จันทร์เจ้ากระพริบตาปริบๆ แล้วพึมพำแล้วเพื่อนนู๋จะเกร็งมั้ยละ คูเปอร์เอามือมาวางบนหัวเลขาตัวน้อยโดยไม่สนใจ สายตาของพนักงานคนอื่นที่เดินไปมาแล้วกล่าวว่า ได้ยินนะไม่ต้องบ่น จะหาเพื่อนไม่หา จันทร์เจ้ามองบนไปหนึ่งทีแล้วเดินไปหาเพื่อน คูเปอร์เอ็นดูกับท่าทีเลขาตัวน้อยแล้วเดินตาม กันต์ที่เดินตามหลังคูเปอร์ พึมพำคนเดียว ตกหลุมรักเค้าแล้วละแบบนี้ไม่ได้แค่ชอบแล้วจะหลอกกินหรอก เปย์เก่ง เต๊าะเก่ง ตามใจเก่ง เมื่อไหร่จะรู้ตัวเองสะทีนายนะนาย คนอื่นมองจากพระจันทร์ยังรู้เลย "จันทร์เจ้า"พริมา เธอตะโกนเรียกเพื่อนพร้อมโบกมือแล้ววิ่งไปหา พริมาที่ยืนอยู่กับหัวหน้าแผนกการเงิน พริมายิ้มแล้ววิ่งไปหาจันทร์เจ้าแต่ต้องชะงัก ส.ส.สวัสดีค่ะบอส พริมาเอ่ยพร้อมยักมือไหว้ คูเปอร์รับไหว้ ไม่มีอะไรครับ เลขาผมคิดถึงเพื่อนผมเลยตามมาด้วย แป๋มหัวหน้าแผนกบัญชี กล่าวทักทายผู้บริหารคราวลูก สวัสดีค่ะบอสพี่แป๋มก็คิดว่าเด็กฝึกงานพี่แป๋มทำอะไรผิด ใจหล่นวูบเลย คูเปอร์ยิ้มบางๆ พริมาหันมายิ้มให้บอสแล้วกล่าวขออนุญาตนะคะ คูเปอร์พยักหน้ารับ "พริมา"ยัยเจ้า แกสวยมาก ดูดีอะ อือออ ฉันเป็นผู้หญิงยังหลงเสน่ห์เลย ทำมัยเพื่อนฉันถึงไม่มีแฟน ว่าแล้วพลางจับตัวจันทร์เจ้าหมุน สวย สวยมากอะ "จันทร์เจ้า"ยัยพริ พอแล้ว อายพี่แป๋มกับพี่คูเปอร์ พริมาก้มมากระซิบข้างหูเพื่อน นี่บอสเค้าให้เรียกชื่อเล่นเลยเหรอ อะไรยังไง จันทร์เจ้า อมยิ้ม ไปละนะ พริมางอแง ได้ไงอะ อย่าลืมตอบคำถามฉันนะ จันทร์เจ้าพยักหน้า ไปค่ะบอส คูเปอร์ก้มลงหาเลขาตัวน้อย เรียกว่าไงนะ จันทร์เจ้ากระพริบตาถี่ๆ ไปค่ะพี่เปอร์ คูเปอร์กระตุกยิ้มพอใจแล้วหันหลังเดินนำไป จันทร์เจ้าถอนหายใจออกมาเหือกใหญ่ แล้วค่อยๆเดินตามไป เหตุการณ์ทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของกันต์ คนสนิทของคูเปอร์ กันต์ลอบยิ้มให้กับความสดใส เป็นธรรมชาติของทั้งคู่ ตอนนี้ จันทร์เจ้าสรุปรายงานการประชุมอยู่อย่างตั้งใจ คูเปอร์เปิดกล้องวงจรปิดดูจันทร์เจ้าแบบตั้งใจเช่นกัน พลางเหลือบมองดูนาฬิกา แล้วกดสั่งอาหารมาหลายเมนู ไม่นานอาหารก็มาส่ง จันทร์เจ้าโทรภายในรายงานผู้เป็นเจ้านาย ติ๊ด! คูเปอร์:ว่าไงครับ จันทร์เจ้า:พี่เปอร์สั่งอาหารหรือเปล่าคะ คูเปอร์:ออ ให้เอาเข้ามาเลยครับ แล้วนู๋ก็ตามเข้ามาด้วย จันทร์เจ้า:ค่ะ ภายในห้องทำงาน ที่ตอนนี้อาหารเรียงรายอยู่เต็มโต๊ะ "คูเปอร์"กินข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อยครับ "จันทร์เจ้า"มองอาหารบนโต๊ะอึ้งๆ พี่เปอร์ สั่งมาเยอะมาก จะกินหมดเหรอคะ "คูเปอร์"ออ พี่สั่งมาเพื่อพี่เปากับพี่กันต์ด้วย ก๊อกๆๆๆ "คูเปอร์"เชิญครับ "เปา"มาแล้วครับนาย "คูเปอร์" ผมสั่งอาหารมาเพื่อ พี่กับพี่กันต์ครับ เปาเดินมาหิวถุงอาหาร 4 ถุงใหญ่ตามคำบอกของผู้เป็นนาย ขอบคุณครับนาย ว่าแล้วเดินออกไป คูเปอร์เดินไปนั่งบนโซฟา แล้วตบเบาะข้างๆ เป็นสัญญาณให้น้องตามมานั่ง จันทร์เจ้าเดินไปนั่งข้างๆ ตอนกลางวันก็เลี้ยง ตอนเย็นก็ชวนไปทานข้าวที่บ้าน ไม่อ้วนที่นี่จะอ้วนที่ไหน คูเปอร์หัวเราะ อย่างนู๋อ้วนเพิ่มอีก 5 โลพี่ก็ไม่ติด กำลังเต็มมือ เอ้ย กำลังดี ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก จันทร์เจ้าใจเต้นแรงอีกครั้ง แต่ต้องกลบเกลื่อนด้วยการชวนพี่กินข้าวตรงหน้า แต่ถึงจะเก็บอาการแค่ไหน แต่แก้มก็แดงแสดงอาการให้อีกฝ่ายได้รู้ คูเปอร์ได้แต่กินข้าวยิ้มๆเพราะไม่อยากแกล้งให้อีกฝ่ายเขิลไปมากกว่านี้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more