วิศวะตัวร้ายพ่ายรักยัยตัวเล็ก

บทที่ 5 สัญชาตญาณ

"ไอ้ไนท์กี้มึงกำลังจะไปไหนอีก" ไอ้ธีร์ธามมันถามผมหลังจากที่เราเรียนเสร็จ ผมกำลังจะเดินแยกออกจากพวกมันไปอีกที่ เมื่อเช้าน้องว๊ากปีสองชวนให้พวกผมไปดูการรับน้องปีหนึ่งที่ลานเกียร์ แต่เพราะตอนกลางวันมันมีเหตุให้ผมอยากไปที่อื่นมากกว่าเลยจะแยกออกไป ผมว่าจะให้พวกผมไปกันสามคน

"เรื่องของกูพวกมึงสามตัวไม่ต้องเสือก" ผมหันไปตอบไอ้ธีร์ธามที่มับชอบเสือกเรื่องของผมอยู่เรื่อย ผมเดินแยกจากพวกมันสามคนอย่างรีบร้อนเดี๋ยวพวกมันจะไม่หยุดถามขี้เกียจตอบพวกมัน

"ไอ้ไนท์กี้นั่นมันไม่ใช่ทางไปลานเกียร์ พวกไอ้น่านน้ำมันให้เราไปช่วยดูรุ่นน้องปีหนึ่งรับน้อง แล้วมึงจะเสือกจะรีบไปไหนอีกวะ" ไอ้ติวเตอร์ก็ถามไม่หยุดคนยิ่งรีบๆด้วย

"พวกมันแค่ชวนไปดูน้องเฉยๆไม่จำเป็นต้องมีกูไปด้วยพวกมึงไปกันสามคนก็พอกูมีธุระสำคัญต้องไปทำ" ผมหาทางสลัดพวกมันออกไปไกลๆเดี๋ยวมันตามไปป่วนผม

"กูรู้ว่ามันรีบไปไหน"ไอ้ดีเดย์ปากเสียมันจะรู้ดีไปหมดทุกเรื่องไม่ได้ พวกมันยิ่งชอบปั่นให้เสียเรื่อง

"พวกมึงสามคนจะเดินตามมาทำไมวะทำไมไม่ไปลานเกียร์กูรำคาญ" นอกจากพวกมันสามคนจะไม่ไปดูรับน้องคณะมันเดินตามผมมาติดๆ

"กูก็อยากไปที่เดียวกับมึงนั่นแหละ รับน้องคณะตัวเองเสือกไม่ดู แม่งดันจะไปดูรับน้องคณะบริหาร มึงอย่าคิดว่าพวกกูสามคนไม่รู้นะว่าตอนเที่ยงเกิดอะไรขึ้น ล็อกเป้าเอาไว้แล้วสิ พวกกูก็เลยจะตามไปดูให้ชัดๆ" ผมขัดใจกับไอ้ธีร์ธามที่ชอบตามไปขัดทุกเรื่อง

"แม่งทำไมมึงไม่พากันคณะนิเทศน์โน่น น้องไอ้ธีร์ธามมันเรียนอยู่ ได้ข่าวว่าน้องมึงฮอตปรอทแตกเลยนะ หนุ่มๆจ้องกินน้องมึงเพียบทำไมไม่ตามไปเฝ้าน้องมึงก่อนจะโดนหนุ่มๆไล่ขายขนมจีบ และได้น้องเขยแบบไม่ทันตั้งตัว" ผมปั่นไอ้ธีร์ธามไอ้พี่ขี้หวง ชอบหวงน้องสาวกับเพื่อนไม่ยอมให้จีบ แต่กับคนอื่นดูมันจะไม่ค่อยระวังเท่าไหร่

"เออกูไปแน่อย่าหวังว่าใครจะได้เข้าใกล้น้องกู" จากที่มันอารมณ์ดีที่ได้แกล้งผม กลายเป็นว่ามันต้องหน้าตึงมาแทน

"กูไปด้วย กูอยากไปดูสาวนิเทศน์อยู่เหมือนกัน ได้ข่าวปีหนึ่งที่เข้ามาใหม่แต่ละคนโคตรแจ่ม" พอพูดเรื่องสาวสวยขึ้นมาไอ้ติวเตอร์มันทำตาลุกวาว ไอ้เนี่ยมันใช่ย่อยซะที่ไหน

"แล้วมึงล่ะไอ้ดีเดย์คงไปคณะบริหารล่ะสิ" ผมหันไปถามไอ้ดีเดย์ จริงๆไม่ต้องถามมันผมก็รู้คำตอบว่ามันจะไปกับใคร เพื่อนผมอีกสองคนแยกไปที่คณะนิเทศน์เรียบร้อย ผมจึงรีบสาวท้าวยาวๆเพื่อไปให้ทันดูยัยเตี้ยรับน้อง จนกระทั่งเห็นหลังไวๆก็รู้แล้วว่าใคร ผมจำข้างหลังยัยเตี้ยของผมได้ดี ตัวเล็กผมน้ำตาลดัดลอนปลายตัวเล็กๆโคตรน่ารัก ตอนกลางวันผมรู้สึกขัดใจที่เห็นหนุ่มๆเข้าหายัยตัวเล็กของผมไม่ขาด ผมต้องรีบทำคะแนนและประทับตราเป็นเจ้าของโดยด่วน ผมจะไม่ปล่อยคนที่เล็งไว้ไปให้ใครเด็ดขาด ผมเดินตามจนกระทั่งมาทันยัยเตี้ย ผมจึงรีบที่ทัก ยัยเตี้ยหันขวับกลับมามองด้วยใบหน้าบึ้งๆ ผมอดยิ้มไม่ได้ที่เห็นยัยเตี้ยโกรธเพราะเวลาโกรธตาเธอจะโตแล้วแก้มจะป่องๆน่ากิน ถ้าไม่ติดว่ารีบไปรับน้องยัยเตี้ยคงต่อปากต่อคำกับผมยาวแน่ๆ ดูท่าทางแล้วเป็นคนไม่ยอมคน และความหล่อของผมเหมือนจะไม่สะกดเธอเหมือนสาวๆคนอื่น มันทำให้ผมเสียเซลฟ์กับยัยเตี้ยไม่น้อย

"รีบเลยนะมึงกับสาวเนี่ย" มันเป็นเรื่องธรรมดาทำอย่างกับตัวมันไม่เป็นเหมือนผม

"พูดมากรีบไปเถอะเดี๋ยวอดดู" ผมรีบเดินตามหลังยัยเตี้ยไป สาวๆคณะนี้ละลานมากมันดึงดูดสายตาไม่น้อย

'แกนั่นพี่ไนท์กี้วิศวะนี่นา โคตรหล่อเลยแกตัวจริงหล่อกว่าในรูปที่ลงในเพจอีก"

"แกนั่นพี่ดีเดย์ก็มาด้วย หล่อแพคคู่มาเลยอะ"

"แกนั่นว่าที่แฟนในอนาคตของฉัน" ตลอดทางจะได้ยินเสียงซุบซิบของสาวๆที่พูดถึงพวกผมตลอดทาง ผมกลับไม่ได้สนใจ เพราะผมกำลังเดินตามยัยเตี้ยของผมมาติดๆ และพวกผู้ชายก็มองยัยเตี้ยของผมตลอดทางมันน่าโมโห ยัยเตี้ยรีบเดินไปรวมกับพวกเพื่อนปีหนึ่ง โดยไม่สนใจหันมามองผมสักนิด

"เด็กมึงดูท่าทางจะไม่สนใจมึงเลยนะไอ้ไนท์กี้ คนแรกที่ทำกับราวกับมึงไม่มีตัวตน" ผมเริ่มรำคาญเสียงไอ้ดีเดย์ที่พูดจาไม่เข้าหู ผมเห็นมันชอบพูดย้ำให้ผมเสียความมั่นใจ

"อย่างกับเด็กมึงสนใจมึงตายไอ้ดีเดย์คงเกลียดจนไม่อยากเข้าใกล้มึงด้วยซ้ำ อยากเลี้ยงหมาไว้ในปากเยอะน้องเลยเมิน" ผมตอกหน้าไอ้ดีเดย์กลับบ้าง มันยักไหล่เมินคำพูดผมไปดื้อๆ แล้วมันจ้องไปที่เมษาที่นั่งเด่นสะดุดตาอยู่ในกลุ่มปีหนึ่ง แต่ที่เด่นกว่าใครเห็นจะไม่พ้นยัยตัวเล็กของผมที่ดึงดูดสายตาจนผมหันไปมองสาวสวยคนอื่นไม่ได้ เวลายิ้มทำผมใจเหลวได้เลย เจอผู้หญิงสวยมาก็เยอะผมกลับโดนยัยเตี้ยตกไม่รู้ตัว

"พี่ไนท์กี้คะ" ผมกำลังมองยัยเตี้ยเพลินๆ อยู่ดีๆก็มีเสียงเรียกหวานๆทำให้ผมต้องหันกลับไปมองที่มาของเสียงเรียกนั้น ความสวยของเธอทำให้ผมต้องยิ้มขึ้นที่มุมปาก สงสัยคืนนี้จะมีอะไรให้เล่นสนุก แค่มองตากันก็รู้แล้วว่าเธอต้องการอะไร

"ว่างัยครับเรียกพี่เหรอครับ" เมื่อมีอะไรมาให้ลองเล่นมีเหรอผมจะปล่อยผ่าน

"เหมยอยากรู้จักพี่ค่ะ เหมยขอคอนเทคพี่ได้ไหมคะ" ผมลอบมองสำรวจใบหน้าและรูปร่างที่น่าฟัด มันทำให้ผมไม่พลาดที่จะยื่นมือไปรับโทรศัพท์แล้วกดเบอร์ให้ คืนนี้ผมมีของเล่นไว้แก้เซ็ง ไอ้ดีเดย์มันยิ้มกริ่มที่มุมปากเป็นอันรู้กันเพราะเพื่อนของเหมยก็ยื่นโทรศัพท์ให้ไอ้ดีเดย์ เป็นอันว่าดิวเสร็จจบที่เตียงมันเป็นสัญชาตญาณของเสือที่ต้องกินเนื้อ เมื่อมีมาป้อนให้ถึงที่มันต้องเอาเข้าปาก ผมกับไอ้ดีเดย์เดินออกจากลานกิจกรรมเพื่อออกไปหาอะไรสนุกทำคืนนี้ ก่อนเดินกลับผมยังคงหันไปมองที่ยัยตัวเล็กของผมที่ไม่ยอมมองมาที่ผมเลย คอยดูจะทำให้หลงหัวปักหัวปรำไปไหนไม่รอด ผมไม่เคยปล่อยให้คนที่อยากได้หลุดมือไปสักคน

"มึงกลับเลยใช่ไหมไอ้ไนท์กี้" พวกผมเดินกลับมาที่ลานจอดรถของคณะกำลังจะเปิดประตูขึ้นรถ ไอ้ดีเดย์มันหันกลับมาถามผมในขณะที่มันก็เปิดประตูกำลังจะขึ้นรถของมันเหมือนกัน

"อืม ต้องกลับไปทำเรื่องสนุกคืนนี้ มึงก็คงเหมือนกันสินะ ไอ้สองคนนั้นก็น่าจะมีเรื่องสนุกทำไม่เห็นพวกมันโทรมาชวนออกไปแดกเหล้าเหมือนทุกที คืนนี้ตัวใครตัวมันแล้วกัน" ไอ้ดีเดย์มันพยักหน้าเข้าใจมันขึ้นรถได้ มันรีบขับออกไปทันที ผมก็ตั้งใจกลับคอนโดเพื่อนเล่นสนุกปลดปล่อยให้เต็มที่แล้วแยกย้าย

ติ๊ง หน่อง ติ๊ง หน่อง

เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น ผมเดินไปเปิดประตูห้องทันทีเพราะรู้ว่าใครที่อยู่หลังประตูนั้น

"เข้ามาก่อนสิ อาบน้ำมาเรียบร้อยแล้วใช่ไหม" ผมถามสวยสวยในชุดยั่วเอ็นออกไปดูเหมือนคืนนี้เธอพร้อมเป็นเหยื่อให้ถูกล่า

"ค่ะ" ผมหลบให้เธอเข้ามาในห้องจัดการปิดประตู และนำเข้าไปในห้องที่เอาไว้เล่นสนุกกับของเล่นที่ได้มาใหม่ผมไม่เคยเล่นซ้ำ เหมือนทุกคนเข้าใจและพร้อมขึ้นเตียงอย่างเต็มใจ กิจกรรมอันแสนหฤหรรษ์ก็ดำเนินไปตั้งแต่เปิดประตูเข้าไปไม่พัก เมื่อจบกิจกรรมเป็นอันว่าต่างคนต่างไป เพราะดิวจบตั้งแต่คุยกันในไลน์ เธอก็เข้าใจมันดี ก่อนที่จะได้มาจบที่ห้องนี้