Bursaya döndüğümüzde o kadar sevinmiştimki. Burada sadece Mehmet acı veriyordu sevmesede umrumda olmuyordu. Çünkü ondan bir beklentim yoktu. Belki sevmesede, saygı duymasını isterdim ama bende onu ne seviyor nede saygı duyuyordum. Sadece rahat yaşayabilmek için varlığına katlanıyordum. Rahat derken ailemden uzak en azından hiç kimsenin beni birşeylerle suçlamadığı bir yerde. Ailemin yanında hiçbir değerimin olmadığını bir kez daha anlamış oldum. Onlar kendileri için beni suçlarken hiç vicdanlarının sızlamadığını bir kez daha anladım. Aile diyecek sadece iki kızım, yada iki kız kardeşim var bundan sonrası benim ailem sadece ikisiydi. Her ne olursa olsun bende onları asla yanlız bırakmıcak ailemin bana yaptıklarını yapmıcaktım. Sırf onlar için Mehmet'e katlanabildiğim kadar katlanacaktım.
A
