Eve gidip kendimi koltuğa attığımda hala duyduklarımın şokunu atlatamamıştım. Sadece merakıma yenik düşüp sorduğum bir sorunun karşılığında inanılmaz acılar yattığını öğrenmiştim.
Aslında çokda meraklı bir kişiliğim yoktur. Fakat Sahra'nın öyle halini görünce merak etmiştim. Sonrasında da Necati ustanın anlattıklarına şok olmuştum. İnsanın hayatı bu kadar berbat olurken, nasılda böyle güzel bakıp hala gülümseyebiliyor du anlamamıştım.
Anasını satayım ben bir ihanet sebebiyle neredeyse tüm hayatımdan vazgeçecek hala gelmişken. Sahra bunca acıyla nasıl başa çıkıyordu?
Ailesinin yaptıklarını öğrenince hiç birini tanımadığım halde hepsinden nefret etmiştim. İnsan evladına bunları nasıl reva görürdü, anlamak mümkün değildi.
O kadar müthiş bir kalbi var öyle belliydiki bunu hiçmi göremişler
