Banyoya girip suyu açıp altına girdiğimde, su vücuduma değdikce canım yanıyordu.
Su damlaları vücuduma çivi gibi batıyordu sanki. Suyun her pisliği alıp götürmesini beklerken, suya engel olan yerlerin olduğunu unutuyoruz bazen. Bazen sular engebelere takılıp orada bekliyor pisliklerin gitmesi gerekirken hepsi bir yerde toplanıyor. Benim üzerimden giden sularda ruhuma takılıp kalıyordu. Belki vücudum temizleniyor, fakat ruhum engebelerle dolu tüm pislikler içinde toplanıp kalmış gibiydi. Ruhumu bir türlü arındıramıyordum. Acılar git, gide çoğalıp içinde boğulur hala gelmiştim. Ben kendimden vazgeçmiştim anlamadıkları buydu. Ben, beni hiç düşünmüyordum. Ölsem umrumda değildi. Tek derdim o iki tane çocuktu. Çünkü korkuyordum onların ruhlarıda benim gibi acılar içinde kalacak diye. Kimse anla
