“ลิน.....เพชรรักลินเสมอ ไม่รู้ทำไมถึงได้รักลินมากแบบนี้....ความรักของเพชรคือสิ่งที่เป็นไปได้มากที่สุด ก็คือเราที่เป็นอยู่ตอนนี้ ป๊าไม่ว่าอะไรเพราะท่านเห็นว่าอีกปีเดียวเราก็จะเรียนจบและท่านรู้ดีว่าลินไม่ใช่คนเหลวไหล....ใช่....จริง ๆ แล้วอาจมีตัวเลือกมากมายสำหรับเพชร แต่เพชรไม่ชอบรักเผื่อเลือกและไม่เคยแบ่งใจให้ใคร ตอนนี้เพชรแน่ใจอย่างที่สุดว่าคำตอบของเพชรคือลิน”
คำพูดทิ้งท้ายของเพชรภูมิก่อนจะเคลื่อนรถออกไปยังก้องอยู่ในความคิดของหญิงสาวที่ยืนนิ่งหน้ารั้วบ้าน มุจลินทร์รู้สึกสับสนไปหมด เธอจะคิดอะไรกับผู้ชายคนนั้นได้มากกว่าเพื่อนและยิ่งนับวันภาพเงาของใครอีกคนกำลังแจ่มชัดมากขึ้นทุกทีในมโนนึก ภาพแห่งความเยือกเย็นทว่าก็ทำให้เธออบอุ่นมากเหลือเกิน ในขณะที่เพชรภูมิแม้เป็นความจริงที่จับต้องได้หากแต่หัวใจของเธอกลับเฉยชาต่อสัมผัสที่ปรารถนาจะสื่อถึงความต้องการอันท่วมท้นที่แสดงออกมา
