แรงอีกครับ

ตอนที่1

"อึก อั่กๆ อะ อ่าาาา" เสียงกรีดร้องโหยหวนเจือสุขสมปนเสียวซ่าน ดังต่อเนื่องมาทั้งคืนจนถึงสาย

สวบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ร่างอสูรเพศเมียหลายตน ทั้งที่อยู่ในร่างมนุษย์และกลับคืนร่างเดิมถูกพาตัวออกมาจากห้องนอนใหญ่ภายในปราสาท

แต่ละตนล้วนออกมาในสภาพที่อวัยวะเบื้องล่างฉีกขาดไปถึงปาก

แน่นอนว่าทุกร่างที่ผู้รับใช้พาออกมาล้วนสิ้นชีพแล้วทั้งนั้น

"อ่าๆ ๆ ๆ อ๊าาาาาาาาาาา"

พรวด!!!!!!!

เสียงร้องสุดท้ายก่อนขาดใจดังพร้อมๆ กับเสียงน้ำกามระเบิดสาดกระเซ็นใส่รูปวาดราคาแพงที่แขวนอยู่ข้างฝาผนัง

อสูรสีดำร่างกำยำสง่าค่อยๆ คลายความกำหนัดลงและกลับสู่ร่างคน เป็นมนุษย์หนุ่มรูปงามกำยำไม่แพ้ในร่างอสูร

"ท่านเซโร่" ทาสรับใช้แก่ยื่นผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่ไปซับเหงื่อและน้ำกามให้นายหนุ่ม

เซโร่นั่งเปลือยกายให้ทาสช่วยชำระเหงื่อคราบใคร่ด้วยความรู้สึกผ่อนคลายขึ้น หลังจากที่ดุดันมาทั้งคืน

เมื่อนายหนุ่มเดินออกไปจากห้อง ทาสแก่ก็ลากศพที่เหลือออกไปจัดการ พร้อมทั้งให้นางทาสทั้งหลายเข้ามาทำความสะอาดห้องต่อ

ภายในชั้นบนสุดของยอดปราสาท เซโร่มองลงไปยังเมืองแออัดที่อยู่ห่างออกไปหลายไมล์ด้วยท่าทางสงบ

เขานั้นเพิ่งตื่นจากจำศีลได้ไม่นาน จึงอยากออกไปดูว่าผ่านไป20ปี โลกที่โสมมนี่จะเปลี่ยนไปมากเพียงใด

"เตรียมรถให้ข้า" เซโร่สั่งสั้นๆ พ่อบ้านที่ยืนรอรับคำสั่งโค้งรับและลงไปเตรียมการ

ไม่กี่นาทีต่อมารถหรูมากกว่าร้อยคันก็จอดโชว์ให้เลือกอยู่ที่ลานด้านหน้า จอมอสูรมองอยู่ครู่ และตัดสินใจเลือกรถถีบสามล้อที่บังอาจมาจอดอยู่ในรั่วปราสาทที่มุมอันไกลโพ้น

"คะ คันไหนขอรับ" พ่อบ้านมองตามมือนายหนุ่มที่ชี้ไปยังที่ประตูทางออกที่ยาวเป็นกิโลเห็นจะได้

เซโร่ยืนกอดอก แน่ว่าเขาจะไม่พูดซ้ำ

"ขะ ขอรับ" พ่อบ้านรีบพาลูกน้องขับรถออกไปยังทิศนั้น เพื่อนำรถที่ท่านต้องการที่เขาเองก็ยังไม่เห็นมันเลยกลับมาให้

ผ่านไปไม่กี่นาทีพ่อบ้านก็นำรถสามล้อปั่นมาไว้ตรงหน้านายหนุ่มด้วยความกังวล จะใช่คันนี้หรือ? เพราะถ้าไม่ เขาอาจตายได้

เซโร่โยนเสื้อคลุมตัวหนาทิ้งแล้วขึ้นไปนั่งด้านหลังของสามล้อน่าสงสารที่มีหลังคาเล็กไว้มุมแดด ขายาวๆ ดูไม่ค่อยจะสบายนักเมื่อต้องมานั่งในรถแคบๆ นี่

"แก มาขับ"เซโร่ชี้ไปที่ทาสแก่

"ขอรับ" ชายแก่โค้งคำนับแล้วขึ้นไปนั่งด้านหน้ารถถีบ ขาผอมๆ ถีบปั่นจักรยานสามล้อด้วยอาการเงอะงะสั่นเทา จักรยานค่อยๆ เคลื่อนออกไปอย่างช้าๆ ผ่านหมู่แมกไม้ในภายในรั่วปราสาท

"ควรถึงเมืองได้แล้ว" เซโร่บอกเรียบๆ

"ขอรับ" ชายแก่รับคำก่อนที่จะปั่นด้วยแรงน่าเหลือเชื่อ จนพานายหนุ่มมายังเมืองได้ในเวลาอันรวดเร็ว

"นายท่าน จะไปที่ใดหรือขอรับ"

"ไปเรื่อยๆ " เซโร่บอก

เขามองดูเมืองที่ก็ไม่ได้ต่างไปจาก20ปีก่อนเท่าไหร่เลย ออกจะโสมมกว่าเดิมเสียมากกว่า น่าเบื่อจัง ทำลายทิ้งเสียดีไหมนะ

ชายแก่ปั่นแกรากๆ ด้วยขาสั่นๆ ไปตามถนนที่จอแจไปด้วยผู้คน ซึ่งมีทั้งที่อยู่ในร่างคนและร่างอสูรเต็มไปหมด

"ฉันต้องการกิน" เซโร่บอกพร้อมชี้ไปที่ร้านขายขนมปังใกล้ๆราวกับเด็กเอาแต่ใจ ชายแก่หยุดรถโดยไว

"รอสักครู่ขอรับ" ชายแก่บอกแล้วปีนลงจากรถด้วยท่าทางเงอะงะเพื่อไปซื้อขนมปังหอมอบใหม่มาให้เขา2-3อย่าง

เซโร่เคี้ยวอาหารมื้อแรกกินอย่างเอร็ดอร่อย ถ้าไม่รู้ว่านี่คืออสูรเลือดบริสุทธิ์ เขาก็เหมือนมนุษย์หนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งเท่านั้น

"พ่อหนุ่ม มาสนุกกันไหมจ๊ะ" อสูรสาวร่างกึ่งคนกึ่งนกหน้าตาสวยงามเข้ามาเชิญชวนเขาและนั่นก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาของผู้คนที่นี้ เซโร่มองเธอตาแป๋ว

จึ่ก!!!!

"อั่ก!!!! "

จู่ๆร่างอรชรก็ล้มตึงลงไปทันทีเมื่อถูกเล็บอสูรเสียบเข้าที่หัวด้วยความไวเสียง

เซโร่ยังค้างนิ้วชี้อยู่ในท่าเดิม แต่กรงเล็บแหลมคมหดกลับมาเป็นแบบคนดังเดิมแล้ว

"อย่างเจ้านะหรือจะมารับใช้ข้า" ชายหนุ่มพูดกับศพที่เพิ่งตายเมื่อครู่แล้วกัดขนมปังในมือทานต่อราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น