ตอนที่ 11 เพื่อนครับ เราพักบ้างได้เปล่า
หลังจากการทำกิจกรรมเข้าจังหวะในช่วงเช้าจบลง พอสมันก็ปล่อยให้ผมได้นอนพักผ่อนจริงๆ ตื่นมามันก็มีข้าวให้กินแบบสบายสุดๆ พอกินข้าวเสร็จก็มีขนมต่อ เรียกได้ว่ามันคือชีวิตในฝันของผมเลยแหละ
“ทำไมวันนี้ดูแลดีจัง อีกนิดกูเป็นง่อยแล้วนะ” ผมพูดแซวมันเล่นๆ ขณะที่กำลังนั่งกินเครปที่พอสมันซื้อมาให้ พอสมันเจ๋งขนาดที่ว่ารู้ว่าผมชอบกินเครปไส้ ไข่ ทูน่า แฮม สั่งมาได้ถูกต้องแบบไม่ต้องบอกด้วยซ้ำ
“ขุนเยอะๆ มึงจะได้ไม่สลบง่ายๆ” พอสตอบกลับมาหน้าตาเฉย พอมันพูดแบบนั้นผมก็รู้ทันทีว่ามันหมายถึงอะไร ได้ยินแบบนั้นก็อดจะหน้าร้อนวูบวาบขึ้นมาไม่ได้ แค่คิดว่าจะต้องทำอะไรลามกแบบนั้นกับมันแบบจัดเต็มก็รู้สึกแปลกๆ แล้ว
“มึงจะทำแบบมาราธอนอย่างที่ว่าจริงเหรอ” ผมถามพลางเหลือบตาไปมองมันเล็กน้อย มันยิ้มแล้วยกตัวผมขึ้นไปนั่งบนตัก การอยู่กับมันทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองตัวเหลือเท่าตุ๊กตาที่มันจะ
