“ฮะ” ฉันสะดุ้งนิดๆ ตีสีหน้าไม่ถูกกับคำถามที่ยิงมาอย่างไม่ให้ตั้งตัว
นัทไม่ได้มีปัญหากับใครหรอก ปัญหามันอยู่ที่ฉัน ยังไงสักวันนนท์ก็ต้องรู้ แต่มันไม่ควรจะเป็นวันนี้เพราะฉันยังไม่พร้อม ฉันยังต้องการเวลาอีกหน่อย
“ไม่รู้สิ” ฉันว่า พยายามตีสีหน้าเรียบเฉยให้เนียนที่สุดเท่าที่จะเนียนได้ และโชคดีที่นนท์ไม่ฉุกใจว่าฉันนี่แหละตัวต้นเหตุของทุกเรื่องในชีวิตแฟนเก่าเขาเลย
“โกหก”
ฉันขอถอนคำพูด นนท์ฉุกใจและรู้ทันฉันว่ะ...
“เออ โกหก” ฉันยอมรับหน้าด้านๆ พลางถอนหายใจยาว ก้าวเท้าให้เท่าเขาเพื่อจะได้เดินทันกัน ประมวลคำตอบอยู่ในหัวครู่นึงเพื่อเลือกคำตอบที่ดีที่สุดในสถานการณ์นี้ “แล้วนนท์จะอยากรู้เรื่องที่นัทไม่อยากบอกไปทำไม?”
“ก็เป็นห่วง” เขาพูดสั้นๆ และนั่นทำให้ฉันเจ็บนิดๆ ขนาดพวกเขาไม่ติดต่อกันนานเป็นชาติ เขายังหลงเหลือความเป็นห่วง และยังดูรักนัทมากเหมือนเมื่อก่อน ส่วนฉันเหมือนเศษฝุ่นละอองที่ล่องลอยไปมา
