ฉันปรายสายตาไปมองเขา แล้วจิ๊จ๊ะอยู่ในใจที่ขัดเขาไม่ได้ เขาคือ นุ่น ผู้ชายที่รู้จักฉันดีตั้งแต่หัวจรดเท้า หน้าของเขายังคงความดุและข่มขู่ฉันได้เสมอ
“...ได้”
ฉันตอบรับง่ายๆ ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียง เขาก็รู้สถานการณ์ของฉันกับนัทดี แต่ไม่รู้ผีอะไรเข้าสิงถึงบอกให้ฉันนั่งข้างเธอ นัทย่นคิ้วหงุดหงิดในตอนที่ฉันทิ้งตัวลงนั่งใกล้ๆ แต่ฉันก็ไม่สนใจ ถ้าเธอทนไม่ได้ ก็ลุกไปนั่งที่อื่นเอาแล้วกัน
“นนท์ มึงจะนั่งตรงไหนอ่ะ ข้างไอ้นุ่นก็ว่างนะ หรือมึงจะนั่งกับเนล กูจะได้ย้ายที่ให้” คนที่ชื่อหลิวเอ่ยถามนนท์ ที่ทำท่าสับสนกับชีวิตว่าเขาจะนั่งตรงไหนดี ฉันแอบเห็นเขาสบตากับอดีตแฟนเก่าเล็กน้อย ฉันก็รู้ว่าเขาจงใจและใช้ฉันเป็นเครื่องมือในการประชดประชันประสาทๆ ของเขา
“นั่งข้างเนลละกัน”
“ตรงนี้ว่าง” นุ่นแย้งขึ้นมาและปรายสายตาไปเก้าอี้ข้างๆ ตัวเอง แต่นนท์แกล้งไม่ได้ยินและนั่งข้างฉันซะเฉยๆ เหมือนจะกวนประสาท
“อะไรวะ กิน
