EP : 2
974 Words
พั่บ พั่บ พั่บ!
“อ๊ะ!”
พั่บ พั่บ พั่บ!
“พะ พี่เครย์ โอ้ย!”
“...Damn!”
“พี่เครย์เป็นอะไร” แนทตี้ผู้หญิงที่ผมเพิ่งหันหลังให้เอื้อมมือมาแตะหลังแล้วถาม เสียงเธอค่อนข้างเครียดเพราะผมเอาแต่กระแทกเข้าใส่ตัวเธอไม่ยั้งแต่สุดท้ายก็ออกจากตัวเธอดื้อ
“หงุดหงิดเรื่องงาน พี่กลับก่อนดีกว่า” ผมตอบเธอแล้วก็ลุกเดินไปหยิบเสื้อผ้าทันทีหลังจากที่ถอดถุงยางอนามัยเสร็จ
“เป็นอะไรบอกแนทได้นะ”
“ไม่มีอะไรหรอก”
“แต่พี่เครย์ไม่เคยเป็นแบบนี้”
“...” ผมไม่ได้พูดอะไรต่อนอกจากใส่เสื้อผ้าของตัวเอง
“พี่เครย์ บอกแนทสิคะว่าเป็นอะ... / บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรไงวะ!”
“...พี่เครย์~”
“เซ้าซี้ฉิบหาย” ผมเสียงแข็งมองหน้าเธอที่นั่งมองผมน้ำตาคลอ
“ก็แค่เป็นห่วงรึเปล่า”
“แค่เพื่อนไม่ใช่เมีย อย่าวุ่นวายไม่งั้นก็คบกันต่อไม่ได้” จากที่ตั้งใจจะใส่เสื้อผ้าให้มันเรียบร้อยผมก็เลยใส่แค่ลวก ๆ แล้วเดินออกมาเลย
หมับ!
“พี่เครย์แนทขอโทษ อย่าโกรธแนทเลยนะ” จะเปิดประตูเดินออกจากห้องอยู่แล้วแต่เจ้าของห้องก็รีบมากอดผมไว้จากด้านหลัง กอดแน่นจนหงุดหงิดเพิ่ม
“พี่จะโกรธที่เธอทำตัวน่ารำคาญนี่แหละรู้รึเปล่า”
“...แนทขอโทษ” เธอยอมปล่อยผมช้า ๆ ผมก็เลยหันหลังกลับไปหา
“ร้องไห้ทำไม” ผมถามเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองผมทั้งน้ำตา พอถามก็น้ำตาไหลทะลักออกมามากกว่าเดิม
“แนทเสียใจ แนทกลัวพี่เครย์โกรธ กลัวพี่เครย์...ทิ้งแนท”
“เราเป็นอะไรกัน”
“...”
“พี่ถามว่าเธอกับพี่ เราเป็นอะไรกัน”
“...เพื่อนค่ะ”
“อื้ม เพื่อน แค่เพื่อนไม่ต้องรู้สึกอะไรถึงขั้นร้องไห้ เพราะอาการที่แสดงออกมามันทำให้พี่รู้สึกว่าความรู้สึกของเธอมันกำลังล้ำเส้นความสัมพันธ์ของเรา”
“พี่เครย์คิดว่าแนทจะไม่รู้สึกอะไรกับผู้ชายที่แนทนอนด้วยมาเป็นปีเหรอคะ”
“รู้สึกได้ แต่เมื่อไหร่ที่เธอรู้สึกพี่ก็ต้องถอยออกมา เราคุยกันแล้วไงว่าเราแค่สนุกกัน แต่ถ้ามีใครรู้สึกมากกว่าก็ต้องถอยไม่งั้นมันจะวุ่นวาย”
“ทำไมถึงใจร้ายแบบนี้” ผมแม่งเหมือนวนกลับไปเมื่ออาทิตย์ก่อนเลยว่ะ ต้องมายืนอธิบายความสัมพันธ์ที่ตกลงกันไว้แล้วกับผู้หญิง
แต่มันแตกต่างที่แนทตี้เป็นแค่เพื่อนนอน คบกันไว้สนุก สนุกด้วยกันทั้งคู่ไม่มีข้อผูกมัด ไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว จะไปมีเมียมีผัวก็ไปได้เลย ส่วนอีกคนคือคนที่ผมเรียกว่าแฟน
“พี่ว่าเราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วแนท หยุดดีกว่าก่อนที่คนที่เจ็บปวดมากที่สุดจะเป็นเธอ”
“ไม่เอา อย่าทิ้งแนทได้ไหมแนทขอร้อง” แนทตี้ส่ายหน้าน้ำตาไหลพราก เธอจับมือมองผมด้วยสายตาอ้อนวอน
“ปล่อยพี่”
“อย่าใจร้ายกับแนทเลยนะคะพี่เครย์ ฮื่อ ๆๆ อย่าทิ้งแนทเลยนะ”
“สักวันพี่กับเธอก็ต้องหยุด เราเป็นคู่นอนกันไปจนตายไม่ได้หรอกแนทตี้”
“ฮื่อ ๆๆ แนทรู้ แล้วทำไมไม่ให้โอกาสบ้าง เรื่องบนเตียงเราก็เข้ากันได้ดี ลองให้โอกาสแนท ให้แนททำให้พี่เครย์เห็นมุมอื่นของแนทบ้างได้ไหม แนทรักพี่เครย์ แนทเชื่อว่าแนททำให้พี่เครย์มีความสุขแล้วก็ปรับตัวให้เข้ากับพี่เครย์ได้แน่ ฮื่อ ๆๆ นะพี่เครย์แนทข้อร้อง”
“ปล่อยมือเถอะ อย่าพูดไม่รู้เรื่อง...ขอร้อง” เสียงผมเย็นไม่ต่างจากสายตาที่กำลังมองเธอ แล้วมันก็ทำให้เธอยอมปล่อยมือผมช้า ๆ
“ฮึก! แล้ว...แล้วพี่เครย์จะมาที่นี่อีกไหม”
“พี่รู้ว่าเธอไม่ได้โง่ ดูแลตัวเองดี ๆ ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่รอให้เธอออกไปใช้ชีวิต”
“แต่ถ้าไม่มีพี่เครย์... / ขาดคู่นอนคนเดียวไม่ทำให้เธอตายหรอกแนท”
ปัง!
#KRAY ENE
#FANHWAN TALK
“ขอโทษนะคะ”
“คะ?”
“พี่ฝันหวานรึเปล่าคะ”
“ค่ะ ใช่ค่ะ” ฉันพยักหน้าให้น้องคนหนึ่งที่เข้ามาทัก คงเป็นรุ่นน้องนั่นแหละก็เรียกฉันว่าพี่นี่คะ
“คือ หนูมีเรื่องจะขอคุยกับพี่ฝันหวานสักครู่ได้ไหมคะ”
“ค่ะ แต่เรียกพี่ว่าพี่ฝันเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ” ไม่ค่อยชอบให้ใครเรียกชื่อเต็ม ๆ เท่าไหร่
“ค่ะพี่ฝัน คือว่าหนูเป็นรุ่นน้องในมหาลัยนี่ล่ะค่ะ ติดตามพี่ฝันมานานแล้ว”
“ติดตาม?” งง ติดตามอะไรฉันไม่ใช่เน็ตไอดอล แล้วติดตามแบบไหนทำไมตอนมาทักถึงได้ถามว่าใช่พี่ฝันหวานรึเปล่าแล้วมาบอกว่าติดตามมานาน
“ก็เห็นพี่ในโซเชี่ยล สวยมากเลยนะคะ แล้วก็เห็นใน...โทรศัพท์พี่เครย์ด้วย”
“...อะไรนะ?” ว่าแล้วว่าดูแปลก ๆ พอเอ่ยชื่อใครบางคนมาก็ถึงบางอ้อเลย แต่น้องผู้หญิงตรงหน้าก็ยังยิ้มให้ฉัน
“เห็นรูปพี่ในโทรศัพท์พี่เครย์น่ะค่ะ พอดีนอนเล่นโทรศัพท์พี่เครย์แล้วเห็น สวยดีนะคะ ตัวจริงก็สวยเหมือนในรูปเลย”
“น้องต้องการอะไรพูดมาเลยดีกว่า พี่ไม่มีเวลามาก”
...ตอแหล รำคาญ
“เอาแบบนั้นเลยเหรอคะ”
“แบบนั่นล่ะจ้ะ พูดมาเลยค่ะ” ยิ้มมาฉันก็ยิ้มกลับ พอฉันบอกก็ยังยิ้ม แต่สายตากลับเริ่มเศร้าจนเห็นได้ชัด
“ถ้างั้นขอพูดตรง ๆ เลยนะคะ”
“พูดเลยค่ะน้อง”
“พี่มาทีหลัง...พี่คืนพี่เครย์ให้หนูได้ไหม”
- Writer
