บทที่ 8
834 Words
"พี่ไนท์ดูแปลก ๆ นะมึง" เพื่อนชวนจันทร์จ้าคุยในขณะที่นั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ และมีไนท์ขับตามมาไม่ห่าง
"สงสัยพี่เขาคงจะสนใจมึงนั่นแหละ"
"มึงว่าจริงไหม.." เพื่อนตบไหล่จันทร์จ้าเบาๆ หลายทีแบบตื่นเต้น เพราะไม่เคยมีใครมาทำเหมือนสนใจเธอแบบนี้เลย//ยกเว้นไอ้ชาติ.....นั่น
"ถ้ามึงอยากรู้ทำไมมึงไม่ถามเขา มึงมาถามกู..กูจะรู้มั๊ย" จันทร์จ้าถึงกับแตะเบรกแบบไม่รู้ตัว
"โอ้ย! แล้วมึงจะเบรกทำไมว่ะเนี่ย! เกือบหัวกูทิ่ม"
จันทร์จ้าก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมคำพูดของเพื่อนถึงทำให้เธอสะดุดได้ แต่จันทร์จ้าก็รู้สึกปลอดภัยที่มีไนท์ขับรถตามมาส่งแบบนี้ เพราะเธอไม่ไว้ใจผู้ชายกลุ่มนั้นเลย ดูเหมือนมีอิทธิพลเกินไป
ที่จริงพวกเธอไม่รู้จักลูกชายกำนันหรอก แต่กับตัวกำนันพอจะรู้จักบ้าง เพราะเป็นกำนันของตำบลนี้
[บ้านเพื่อน]
"ขอบคุณพี่ไนท์มากเลยนะคะที่มาส่ง เพื่อนก็เลยทำให้พี่ต้องลำบากไปด้วย"
"ไม่ลำบากหรอกครับ ขอบคุณที่ไปใช้บริการที่ร้าน ถือว่าเป็นบริการหลังการขายแล้วกันครับ"
"แหมถ้าบริการแบบนี้ทุกคน..ยันเช้าคงไม่ได้นอน" จันทร์จ้าแอบพูดกัดนิดหนึ่ง
"สงกรานต์คงยังไม่ถึงบ้าน" ไนท์มองเข้าไปในบ้านของสงกรานต์ แล้วก็พูดกับเพื่อนโดยไม่สนใจคำพูดของจันทร์จ้าเลย
"คงไปส่งแฟนเขามั้งคะ"
"แฟนที่ไหน..สองคนนั้นเขาเป็นเพื่อนกัน"
เพื่อนแอบยิ้มเมื่อได้ยินไนท์ฟันธง
"ถ้างั้นพี่กลับก่อนแล้วกัน" ไนท์สตาร์ทรถได้ก็ขับออกไป (รถของไนท์รุ่นเดียวกับรถสงกรานต์)
"ถ้างั้นเราก็กลับก่อนแล้วกัน"
"ลืมบอกให้พี่ไนท์ไปส่งมึงด้วยเลย"
"เขาคงไปส่งกูหรอก" ที่จริงความสวยของจันทร์จ้าก็ไม่ได้น้อยไปจากเพื่อนเลย แต่เพื่อนดูเด่นมากกว่า เพราะสีผมและการแต่งตัว
ตุ๊บ!! พอรถของไนท์ขับออกมาถึงหน้าหมู่บ้าน ก็ได้มีวัตถุแข็งๆ พุ่งตรงเข้ามา จนทำให้รถของเขาเสียหลักล้มลงไป
โคล้ม~ ไนท์รู้แล้วว่ามันต้องเกิดจากฝีมือของคนแน่ เขารีบลุกขึ้นให้ไว ก่อนที่จะถูกพวกมันมาซ้ำอีกครั้ง
"ออกมา!!" ถึงไม่ท้าทายมันก็ต้องออกมาอยู่แล้ว และไนท์รู้ดีว่าพวกมันเป็นใคร
ชายฉกรรจ์ปิดคลุมใบหน้า เดินออกมา 3-4 คน
ปี๊ด! ปี๊ดดด!! เสียงแตรมอเตอร์ไซค์อีกคันดังลั่น..เพื่อขู่กลุ่มคนที่อยู่ด้านหน้า
"สงกรานต์.." ไนท์รู้แล้วว่ารถคันนั้นเป็นของใคร และเพียงไม่นานสงกรานต์ก็ลงรถมา
พอลงรถได้สงกรานต์ก็ไม่พูดพร่ำ เขาเดินไปคว้าเอาไม้ที่มันโยนมาใส่รถของไนท์ แล้วตรงไปที่พวกมัน
ตุ๊บ! อุ๊บ!! ชายหนุ่มฟาดไม้ไปแบบไม่ยั้ง ไม่เปิดโอกาสให้พวกมันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ ฟาดไปโดนไม่กี่ทีพวกมันก็รีบถอยไป
"มึงเป็นอะไรไหม" สงกรานต์รีบเข้าไปดูไนท์ เพราะดูจากสภาพมอเตอร์ไซค์ที่ล้มลงไปคงจะเจ็บน่าดู
"ระดับห้า" พวกเขาชอบพูดกันแบบนี้ ถ้าเต็มสิบตอนนี้ไนท์เหลือแค่ห้า
"กลับไปทำแผลที่บ้านกูก่อน" สงกรานต์เดินไปเอารถของไนท์ขึ้น
เขาให้ไนท์ขับรถของเขา..ส่วนสงกรานต์ขับรถของไนท์ เพราะดูท่าทางแล้วรถคันนี้คงได้เข้าไปนอนในอู่หลายวัน
เพื่อนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากำลังจะเข้านอน พอได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์ขับมาสองคัน หญิงสาวเลยรีบออกมาดู
"พี่ไนท์กลับมาอีกทำไมคะ พี่ไนท์เป็นอะไร!?" เพื่อนเห็นไนท์เดินกระเผลกตอนลงรถ หญิงสาวรีบตรงเข้ามาหา
"กลับเข้าบ้านไป!" สงกรานต์พูดแบบไม่พอใจ เมื่อเห็นชุดที่เพื่อนใส่ออกจากบ้านมา.. ถ้าสมัยนี้คงเรียกชุดนั้นว่าชุดนอนไม่ได้นอน
"เพื่อนขอดูพี่ไนท์แป๊บหนึ่ง เพื่อนเป็นห่วง" หญิงสาวไม่ยอมฟัง..ยังเดินเข้ามาประคองไนท์ เพราะเธอคิดว่าที่ไนท์เป็นแบบนี้เพราะมาส่งเธอ
"มันไม่ตายง่ายๆ หรอก" สงกรานต์รีบเดินเข้ามาคว้าตัวของเพื่อน แล้วผลักให้กลับเข้าบ้าน "เหลืออีกนิดเดียว ก็เห็นเข้าไปถึงไส้ถึงพุงแล้ว..กล้าใส่ออกมาได้ยังไง"
"เพื่อนทำอะไรก็ผิดไปหมดเลยใช่ไหม ใช่สิ! คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด!!" จบคำพูดหญิงสาวร่างระหงในชุดที่เกือบจะเห็นไส้เห็นพุงก็ได้วิ่งกลับเข้าบ้าน
สงกรานต์ได้แต่มองตามไป
"กูว่ามึงมาดูกูก่อนดีไหม..โอ๊ยย.." ที่ยืนอยู่ได้เพราะกำลังตะลึงชุดที่เพื่อนใส่ออกมา
- Writer
